Ἄν θέλουμε νά μή χάσουμε τόν δρόμο μας, μιλώντας γιά τίς προκλήσεις τοῦ σύγχρονου κόσμου, εἶναι ἀπαραίτητη ἡ μαθητεία μας στά πρόσωπα καί τά κείμενα τῶν θεοπνεύστων Προφητῶν, Ἀποστόλων καί ἁγίων Πατέρων πού γνωρίζουν, ὅσο εἶναι στόν ἄνθρωπο ἐφικτό, τόν Θεό, τόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί «τά βαθέα τοῦ σατανᾶ».

Οἱ «προκλήσεις τοῦ σύγχρονου κόσμου» εἶναι μιά γενική διατύπωση μέσα στήν ὁποία μπορεῖ κανείς νά περιλάβῃ πολλά πράγματα: πολιτικά, κοινωνικά, ἐπιστημονικά καί θεολογικά. Ἐμεῖς στό σημείωμά μας θά εἴμαστε ἀρκετά πεζοί, ἄν καί ἡ πρόκληση ἤ, ἠπιότερα, ἡ ἀφορμή γι’ αὐτά πού θά καταγράψουμε σχετίζεται μέ τήν ἑορταστική ἀτμόσφαιρα τῶν Χριστουγέννων. Ὅλος ὁ δυτικός κόσμος, ἀλλά καί πολλές πόλεις τῆς Ἀνατολῆς ἀπό τά μέσα τοῦ Νοέμβρη στολίστηκαν μέ τόν χριστουγεννιάτικο διάκοσμό τους.

Σχετικό λοιπόν μέ αὐτόν τόν διάκοσμο εἶναι ἕνα ἀποκαλυπτικό ἄρθρο τοῦ Τάκη Θεοδωρόπουλου μέ τίτλο «Χριστούγεννα καί μουσουλμάνοι» (Καθημερινή, 26.11.2019). Τό ἄρθρο εἶναι ἀποκαλυπτικό ὄχι τόσο γιά τήν εἴδηση πού μεταφέρει καί σχολιάζει, γνωστή ἄλλωστε καί κοινότυπη γιά τίς μέρες μας, ὅσο γιά τά πολιτιστικά κριτήρια τοῦ ἀρθρογράφου, ὁ ὁποῖος μαζί μέ τίς πολύ εὔστοχες ἐπισημάνσεις του καί τίς ξεκάθαρες «διαφωτιστικές» ἀπόψεις του, ἀποκαλύπτει (χωρίς νά τό ἔχη στόχο) κάποιες ἀπό τίς νεοελληνικές ἀλλοιώσεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν κριτηρίων. Διαβάστε περισσότερα »

Δημοσιεύουμε μιά μικρή εἰσήγηση στήν πρώτη φετινή σύναξη τῶν ὑπευθύνων Κληρικῶν τοῦ κατηχητικοῦ ἐνοριακοῦ ἔργου τῆς Μητροπόλεως Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου καί τῶν λαϊκῶν κατηχητῶν, πού μᾶς ἀνατέθηκε νά παρουσιάσουμε. Ἔχει τήν μορφή ὁμιλίας, ἀπαρτίζεται ὅμως ἀπό ἐπίκαιρους σχολιασμούς αἰχμηρῶν ποιμαντικῶν προβλημάτων, πού γεννιοῦνται ἀπό τήν αἰχμαλωσία σέ πειρασμικούς λογισμούς τῆς ρέουσας κοσμικῆς ἐπικαιρότητας. Διαβάστε περισσότερα »

Ἡ συζήτηση γιά τίς ἀντιλήψεις ὁρισμένων σύγχρονων θεολόγων γιά τό πρόσωπο στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, πιό συγκεκριμένα, γιά τήν ὀντολογία τοῦ προσώπου, μπορεῖ ἀπό ὁρισμένους νά θεωρεῖται ἀπαξιωτικά ὡς ἀνούσια «θεολογική γυμναστική», δηλαδή ὡς συζήτηση χωρίς ποιμαντικό ἀντίκρισμα, δυστυχῶς ὅμως οἱ ἀπόψεις γιά τίς ὁποῖες γίνεται λόγος ἔχουν στενή σχέση μέ τραγικές πτυχές τῆς καθημερινότητας. Γιά παράδειγμα: ἡ σύνδεση τῆς θέλησης μέ τό πρόσωπο καί ὄχι μέ τήν φύση, μπορεῖ γιά τόν πολύ κόσμο νά εἶναι μιά ἄσχετη μέ τήν ζωή του καί ἀκατανόητη διανοητική κατασκευή, ὅμως ἀποδεικνύεται ὅτι εἶναι ἕνα πολύ ἰσχυρό ὑπερασπιστικό μέσο γιά τούς αὐτουργούς καί συνεργούς πράξεων ἐναντίον τῆς ζωῆς, πού ἐνεργοῦνται, κάτω ἀπό τό προστατευτικό πέπλο τῶν ἀπόρρητων προσωπικῶν δεδομένων, σέ κάποιες κλινικές πού ἔχουν ὡς ἔργο τήν διακονία τῆς ζωῆς. Διαβάστε περισσότερα »

Ὅσα σημειωθοῦν παρακάτω ἔχουν ἀφορμή δύο γεγονότα τοῦ Ἰουνίου πού εἶναι γνωστά κυρίως σέ ὅσους ἐνδιαφέρονται γι’ αὐτά ἤ ἐμπλέκονται σ’ αὐτά. Τό πρῶτο εἶναι ἐκπαιδευτικό θέμα καί τό δεύτερο πολιτικό. Καί τά δύο ὅμως ἔχουν σχέση, ὑπό γενική ἔννοια, μέ τήν ποινική δικαιοσύνη, ὄχι τόσο ὡς μέσο καταστολῆς, ὅσο ὡς ἔκφραση καί τρόπο ἀφομοίωσης τῶν ἀξιῶν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας. Διαβάστε περισσότερα »

Θά καταγράψουμε κάποιες παρατηρήσεις μέ ἀφορμή τρία κείμενα. Τό ἕνα προέρχεται ἀπό τό «Ἡμερολόγιο» τοῦ Γ. Σεφέρη (Μέρες, τόμος Θ΄), τό ἄλλο ἀπό μιά ὁμιλία τοῦ Ἴρβιν Γιάλομ μέ τίτλο «Θρησκεία καί Ψυχιατρική» καί τό τρίτο ἀπό τό βιβλίο «Τό μυστήριο τῆς Χριστιανικῆς ζωῆς» τοῦ Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ. Μέσα σ’ αὐτά τά κείμενα φαίνεται καθαρά τό πῶς λειτουργεῖ ἡ ὑποκρισία συνδεδεμένη μέ τήν φιλαυτία καί τήν ὑπερηφάνεια, στό πεδίο τῆς κοσμικῆς ζωῆς, ἀλλά καί στά πρῶτα βήματα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, κάποιων ἀνώριμων Χριστιανῶν.

Τό περίεργο εἶναι ὅτι κείμενα πού δομήθηκαν μέ κίβδηλα «πνευματικά ὑλικά», μέ πολύ ψέμα καί ὑποκρισία, θεωροῦνται ἀπό ὁρισμένους στοχαστές καί ψυχοθεραπευτές ὡς ψυχοθεραπευτικά φάρμακα, πράγμα ἀδιανόητο γιά τούς Πατέρες καί Διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας. Γνωρίζουν οἱ ποιμένες καί θεραπευτές τοῦ λαοῦ τῆς Ἐκκλησίας ὅτι «ὁ εἰς τόν βίον αὐτοῦ ψευδόμενος», δηλαδή ὁ ὑποκριτής, ὡς πνευματικά ἀσθενής, καταστρέφει τόν ἑαυτό του, ἀλλά δυσχεραίνει καί τήν εἴσοδο στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας πολλῶν ἄλλων. Ὅ,τι παράγει (λόγος, συγγραφή, κοινωνικό ἔργο) εἶναι ἔκθετο σέ πνευματικούς ἐπιμολυσμούς. Καί τό καλό πού κάνει, ἐν τέλει, δέν τό κάνει καλά. Ἄλλωστε, μέ ψέματα δέν θεραπεύεται ὁ ἄνθρωπος, οὔτε ποιμαίνεται ὁ λαός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἄς ἔλθουμε ὅμως στά τρία κείμενα πού προαναφέραμε. Διαβάστε περισσότερα »