Μία πρώτη νύξη γιὰ τὸ τόσο σοβαρὸ αὐτὸ θέμα, καλοί μου φίλοι, κάναμε τελευταῖα σ’ ἕνα κείμενό μας μὲ τίτλο «Ἡ δημοκρατία στὴν ψηφιακή μας κοινωνία», τότε ποὺ οἱ ἀλγόριθμοι τοῦ Facebook ἀπέκλεισαν ἕνα ἄλλο κείμενο αὐτῆς τῆς στήλης ὡς «προσβλητικὸ πρὸς τοὺς ἄλλους χρῆστες του»!!! Κι ἐπειδὴ τὸ θέμα αὐτὸ εἶναι τεράστιο, καὶ οὐσιαστικὰ ἀφορᾶ τὴν τεχνητὴ νοημοσύνη, εἴπαμε νὰ ἀσχοληθοῦμε καὶ πάλι. Διαβάστε περισσότερα »

Ο Νίτσε με τον Υπεράνθρωπο σφράγισε ανεξίτηλα τη μοίρα και την ιστορία του αιώνα μας. Η θεωρία του Υπεράνθρωπου είναι μια θεωρία σκληρότητας. Πρέπει να λυτρωθούμε, διακηρύσσει ο Νίτσε, από την ηθική των δούλων και των αδυνάτων. Η αγάπη κατεβάζει τον άνθρωπο. Μόνο η σκληρότητα είναι δημιουργική. Και η σκληρότητα επιβάλλεται για την υπέρβαση του ανθρώπου και τη δημιουργία του Υπεράνθρωπου. «Ο Υπεράνθρωπος είναι πάνω από ηθικές δεσμεύσεις, δυνατός, σκληρός, γεμάτος δημιουργικότητα- περιφρονεί τα χλιαρά αισθήματα της αγάπης και της συμπόνιας και ποδοπατεί αδίστακτα τους ασθενείς».

Στο πορτρέτο αυτό εύκολα κανείς μπορεί ν’ αναγνωρίσει την εικόνα του αιώνα μας. Στην προσπάθειά μας να γίνουμε Υπεράνθρωποι καταντήσαμε απάνθρωποι και μισάνθρωποι. Αναζητώντας τον Υπεράνθρωπο παραμερίσαμε τον άνθρωπο, αφαιρέσαμε από αυτόν κάθε στοιχείο ηθικής, προκαλέσαμε άμβλυνση των ηθικών του μέτρων. Τον Υπεράνθρωπο εκφράζουν σήμερα πολιτικοί, κρατικοί και οικονομικοί μηχανισμοί, που λειτουργούν με γνώμονα τη μακιαβελλική λογική, ποδοπατώντας τα τελευταία ράκη της ηθικής, που μόνο σαν πρόσχημα για νέες ανήθικες πράξεις χρησιμοποιείται. Έτσι, στον καιρό μας αρχίζει να θεωρείται υποτιμητικό το να είναι κανείς ηθικός. Την ηθική έχει αντικαταστήσει η εξέλιξη. Εξέλιξη, όμως, εμφανίζει κι ο καρκίνος. Διαβάστε περισσότερα »

Εδώ μας μάζεψε η οδυνηρή αίσθηση της αποτυχίας μας στην αγωγή των παιδιών μας. Καμιά εποχή στην Ιστορία δεν μαρτυρείται να είχε τέτοια αποτυχία αγωγής και να το νιώθει τόσο έντονα. Διαβάστε περισσότερα »

Από το γράμμα σας κατάλαβα, ότι είστε διατεθειμένος να αναγνωρίσετε κάποια ειδική ηθική για την πολιτική, διαφορετική από την ηθική στις άλλες δουλειές και τις ανθρώπινες σχέσεις. Τούτο δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα άλλο, όσο και αν εκφράζεστε προσεκτικά και λεπτά, παρά ότι εκείνο που στις καθημερινές ανθρώπινες ασχολίες θεωρείται άτιμο να αναγνωριστεί στην πολιτική ως τίμιο και εκείνο που στις υπόλοιπες ανθρώπινες σχέσεις θεωρείται άπρεπο στην πολιτική να αναγνωριστεί ως ευπρεπές. Τούτη η επικίνδυνη ροπή δεν είναι κάτι πρωτοφανές· δυστυχώς ο λαός μας έχει αρχίσει όντως να θεωρεί την πολιτική ως μια ειδική ηθική, δηλαδή ανήθικη. Όμως κι εσείς κι εγώ συχνά έχουμε ακούσει από το λαϊκό στόμα την εξής κρίση περί κάποιου: «Εσύ όντως νομίζεις ότι αυτός λέει την αλήθεια; Όχι, αυτά είναι πολιτικάντικα». Διαβάστε περισσότερα »

Πριν λίγα χρόνια ένας Κούρδος φίλος αδυνατώντας να ζήσει στον τόπο του τον εγκατέλειψε, και αφού κατέφυγε αρχικά στην Τουρκία, όπου παρέμεινε μερικούς μήνες κουβαλώντας στην πλάτη σακιά με κρεμμύδια για να εξασφαλίσει μία μερίδα φαγητού την ημέρα και μια γωνιά ύπνου στην αποθήκη των κρεμμυδιών τη νύχτα, κατάφερε φτάνοντας στο Αϊβαλί να αγοράσει ένα φουσκωτό και με πολλούς κόπους και κινδύνους να φτάσει τελικά στην Αθήνα. Τις τρεις πρώτες μέρες δε βρήκε να βάλει μια μπουκιά στο στόμα του. Την τέταρτη βλέποντας ένα φορτηγό να ξεφορτώνει ψωμιά σ’ ένα μίνι- μάρκετ πήγε κι έκλεψε ένα ψωμί. Το επόμενο πρωί συνάντησε έναν φίλο του που τον πήρε μαζί του στο γιαπί κι έτσι άρχισε να ζει. Με το πρώτο μεροκάματο έστειλε τον φίλο του στο αφεντικό του μάρκετ για να πληρώσει εκ μέρους του το αντίτιμο του κλεμμένου ψωμιού, ζητώντας επιπλέον μία συγνώμη. Το αφεντικό θέλησε να συναντήσει αυτόν τον έντιμο άνθρωπο κι αφού τον γνώρισε του εξασφάλισε μέσα σε λίγες μέρες μια πολύ καλή δουλειά. Διαβάστε περισσότερα »