Οἱ ἀναπαραγωγικές τεχνολογίες καί ἰδιαίτερα ἡ ἐξωσωματική γονιμοποίηση, τά τελευταῖα χρόνια ἔχει γίνει μιά ἑδραιωμένη ἰατρική πράξη, πού ἔχει βοηθήσει πολλά ζευγάρια μέ προβλήματα γονιμότητας νά ἀποκτήσουν παιδιά. Ταυτόχρονα ὅμως ἡ ἐξωσωματική γονιμοποίηση ἔχει δημιουργήσει καί πολλά βιοηθικά ζητήματα καί διλήμματα. Στό κείμενο πού ἀκολουθεῖ ἐξετάζεται ἕνα καινούργιο βιοηθικό ζήτημα πού σχετίζεται μέ τή διαδικασία τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης καί συγκεκριμένα μέ τήν ἐπιλογή τῶν πρός ἐμφύτευση ἐμβρύων. Τά τελευταῖα χρόνια ἔχει ἀρχίσει μιά συζήτηση γιά τήν πολυγονιδιακή διαλογή τῶν ἐμβρύων πρίν ἀπό τήν ἐμφύτευσή τους στή μήτρα. Διαβάστε περισσότερα »
ευγονική
Πολυγονιδιακή Προεμφυτευτική Διαλογή Εμβρύων (Εμμανουήλ Παναγόπουλος, Αμ. Επ. Καθηγητής Χειρουργικής, τ. Συντ/στής Δ/ντής του ΕΣΥ)
Δημοσιεύθηκε στις 10 Μαΐου, 2022
(712 άτομα το έχουν διαβάσει)
(712 άτομα το έχουν διαβάσει)
Κατηγορίες: ΒΙΟΗΘΙΚΗ 
Λέξεις Κλειδιά: βιοηθική, υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, εξωσωματική γονιμοποίηση, έμβρυο, προεμφυτευτικός έλεγχος, Εμμανουήλ Παναγόπουλος, Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση, ευγονική, πολυγονιδιακή διαλογή Η «Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση–Εξέταση» και η σχέση της με την Έκτρωση! (Ιωάννης Γ. Θαλασσινός, μαθηματικός, Αντιπρόεδρος Π.Ε.ΦΙ.Π.)
Δημοσιεύθηκε στις 10 Μαΐου, 2018
(1,947 άτομα το έχουν διαβάσει)
(1,947 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ἀφορμή γιά νά γραφεῖ αὐτό τό ἄρθρο ἀποτέλεσε τό ἑξῆς περιστατικό: Πρόσφατα ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π. δέχθηκε τήν ἐπίσκεψη ἑνός Πολυτέκνου ζεύγους, ὁ γιός καί ἡ νύφη τοῦ ὁποίου εἶναι φορεῖς γενετικῆς νόσου. Ζήτησαν οἰκονομική βοήθεια, προκειμένου νά ὑποβληθεῖ ἡ νύφη τους σέ συγκεκριμένη δαπανηρή ἐξέταση, «ἀπαραίτητη» γιά νά ἀποκλεισθεῖ ἡ πιθανότητα ἀπόκτησης ἀσθενοῦς παιδιοῦ. Ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π. ζήτησε τή γνώμη μιᾶς εὐσεβοῦς γυναικολόγου, συνεργάτιδός της, ἡ ὁποία ἀποφάνθηκε ὅτι πρόκειται γιά τήν «Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση» πού πραγματοποιεῖται μόνο σέ ἐξειδικευμένες Κλινικές Ἐξωσωματικῆς Γονιμοποίησης. Μέ αὐτή ἐλέγχονται τά ἔμβρυα πού προῆλθαν ἀπό τή διαδικασία τῆς ἐξωσωματικῆς, γιά τό ἐνδεχόμενο ὕπαρξης γενετικῶν προβλημάτων, πρίν ἐμφυτευθοῦν στή μήτρα ἤ καταψυχθοῦν. Στή συνέχεια μᾶς περιέγραψε ἐν συντομίᾳ πῶς διεξάγεται ἡ ἐξέταση καί μᾶς ἐξήγησε τό προφανές, ὅτι ἡ καταστροφή τῶν «ἐλαττωματικῶν» ἐμβρύων εἶναι ἔκτρωση καί μάλιστα πολλαπλή! Ἐρευνήσαμε διεξοδικά τό θέμα ἐνημερώνοντας τήν Oἰκογένεια ὥστε νά γνωρίζει τή φύση καί τό σκοπό αὐτῆς τῆς ἐξέτασης. Βλ. Περιοδικό τῆς «Πανελλήνιας Ἕνωσης Φίλων τῶν Πολυτέκνων» (Π.Ε.ΦΙ.Π, www.pefip.gr), «Ἑλληνορθόδοξη ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ», ἀρ. τ. 157/Μάρτιος 2018, σελ. 4–9.
Κατηγορίες: ΒΙΟΗΘΙΚΗ Λέξεις Κλειδιά: βιοηθική, υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, εξωσωματική γονιμοποίηση, έκτρωση, άμβλωση, έμβρυο, προγεννητικός έλεγχος, Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση, ευγονική Η σωτηρία της μορφής… (Πάσχος Μανδραβέλης)
Δημοσιεύθηκε στις 6 Απριλίου, 2009
(1,864 άτομα το έχουν διαβάσει)
(1,864 άτομα το έχουν διαβάσει)
“…όσο προχωρεί η τεχνολογία «φυσιολογικοποίησης» τόσο πιο «αφύσικοι» φαίνονται στα μάτια των άλλων εκείνοι που την αρνούνται.” Διαβάστε περισσότερα »
Η ευγονική και ευθανασιακή νοοτροπία του συγχρόνου ανθρώπου (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)
Δημοσιεύθηκε στις 9 Νοεμβρίου, 2007
(4,916 άτομα το έχουν διαβάσει)
(4,916 άτομα το έχουν διαβάσει)
Παρατηρούμε ότι η εποχή μας διακρίνεται από μια ευγονική και ευθανασιακή νοοτροπία, και τις εκδηλώσεις αυτής της νοοτροπίας τις βλέπουμε καθημερινά στην ζωή των συνανθρώπων μας, αλλά πολλές φορές αυτό επηρεάζει και εμάς τους ίδιους. Θεολογικά μπορούμε να πούμε ότι τόσο η ευγονική όσο και η ευθανασιακή νοοτροπία συνδέεται με το πάθος της φιλαυτίας και της ευζωίας, αλλά και της απολυτοποίησης της παρούσης ζωής, με την παραθεώρηση της μετά τον θάνατον ζωής. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια νοοτροπία που αρνείται την θνητότητα και παθητότητα, τον πόνο που συνδέεται με αυτές, αλλά παραθεωρεί και την εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού. Ενώ η ζωή και ο θάνατος είναι δεδομένα και συνδέονται με τον Θεό, οι άνθρωποι τα ιδιοποιούνται και συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες. Τα συνθήματα που επικρατούν περί της «διαχειρίσεως και επιλογής της ζωής» και της «διαχειρίσεως του θανάτου» και του δικαιώματος στην ζωή και τον θάνατο συνιστούν μια διαφωτιστική νοοτροπία που απολυτοποιεί και αυτονομεί την ανθρώπινη ζωή. Νομίζει κανείς ότι και στο θέμα αυτό εφαρμόζεται πρακτικά η θεωρία του υπερανθρώπου του Νίτσε. Όπως είναι γνωστόν ο Νίτσε είναι ο εκφραστικότερος εκπρόσωπος μιας τάσης που αναπτύχθηκε στα μέσα του 19ου αιώνος που χαρακτηρίζεται ως «φιλοσοφία της ζωής». Μεταξύ των άλλων ο Νίτσε διακηρύσσει ότι οι ηθικές έννοιες δεν είναι αντικειμενικές, όπως διατυπώνεται στο βιβλίο του «Ανθρώπινα, πάρα πολύ ανθρώπινα» και ακόμη ότι ο μόνος υπαρκτός κόσμος είναι ο φυσικός κόσμος όπως διατυπώνεται στο βιβλίο του «Πέραν του καλού και του κακού». Στα βιβλία του «Τάδε έφη Ζαρατούστρας» και «Η θέλησις προς δύναμιν» παρουσιάζεται η δική του αξία, που είναι η δύναμη, η υγεία και η ευτυχία. Γενικά, «ο υπεράνθρωπος» του Νίτσε διακρίνεται για τέσσερα γνωρίσματα, ήτοι ο Θεός πέθανε, η μη λύπη για τον πλησίον, ο ανεύθυνος και ανελέητος πόθος για την εξουσία και όλα επιτρέπονται. Η ρήση του Ντοστογιέφσκι «δίχως Θεό όλα επιτρέπονται» εκφράζει απόλυτα την νιτσεϊκή θεωρία. Νομίζει κανείς ότι μερικές απολυτοποιημένες απόψεις γύρω από θέματα της γενετικής μηχανικής, της ευγονικής και της ευθανασίας εκφράζουν απόψεις της νιτσεϊκής φιλοσοφίας. Είναι ευνόητον ότι η Εκκλησία πρέπει να ποιμαίνη τον συγκεκριμένο άνθρωπο κάθε εποχής και να τον βοηθά να υπερβαίνη τα προβλήματά του και στην πραγματικότητα να επιλύη τα υπαρξιακά του ερωτήματα, που σχετίζονται με την ζωή και τον θάνατο. Όσο κι αν προχωρή η επιστήμη και αναπτύσσεται ο τεχνολογικός πολιτισμός, ο άνθρωπος είναι ο ίδιος, με τα αιώνια υπαρξιακά ερωτήματα που τον βασανίζουν. Αυτό σημαίνει ότι η Εκκλησία θα πρέπη να αντιμετωπίζη όλα τα προβλήματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο μέσα από την θεολογική της προοπτική, που είναι η σωτηρία του. Έτσι, η ποιμαντική είναι η προσπάθεια της Εκκλησίας να οδηγήση τον συγκεκριμένο άνθρωπο, κάθε εποχής και κάθε νοοτροπίας, στην κατά Χάρη θέωση, την εν-Χρίστωσή του. Με αυτήν την έννοια το θέμα «η ποιμαντική της Εκκλησίας στην ευγονική και ευθανασιακή εποχή μας» είναι σημαντικό και αναγκαίο. Διαβάστε περισσότερα »
Κατηγορίες: ΒΙΟΗΘΙΚΗ Λέξεις Κλειδιά: βιοηθική, ευθανασία, Ναυπάκτου Ιερόθεος, Εκκλησιαστική Παρέμβαση, ευγονική 
