Η χρήση της εξωσωματικής γονιμοποίησης στη χώρα μας με βάση πρόσφατα εγκεκριμένο νομοσχέδιο επεκτείνεται.(1) Τα ηλικιακά όρια για τη γυναίκα αυξάνονται στα 54 έτη, απελευθερώνεται η λήψη, κατάψυξη και χρήση ανδρικού και γυναικείου γενετικού υλικού πράξη που αποδεσμεύεται από την έγκριση του/της συντρόφου. Tο νομοσχέδιο προβάλλει έναν «κοινωνικό μανδύα». Πως διευκολύνει τη τεκνογονία για τα HIV + άτομα και για άλλα που δεν διευκολύνονται άμεσα να κάνουν οικογένεια. Έχει και την οικονομική του διάσταση: ανοίγει ο δρόμος για την δημιουργία παιδιών για ζεύγη του εξωτερικού, (2) δηλ. για τον λεγόμενο «αναπαραγωγικό τουρισμό» και φυσικά δημιουργεί τράπεζες γενετικού υλικού προς χρήση από ενδιαφερόμενους.
Το νέο νομοσχέδιο ήταν πρόταση της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής προς την κυβέρνηση ήδη από το έτος 2020, αλλά λόγω της πανδημίας COVID-19 υπήρξαν καθυστερήσεις. Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με τα τρομερά βιοηθικά ζητήματα γονεϊκότητας που δημιουργεί αυτό το νομοσχέδιο. Ούτε για το ότι εφησυχάζει τις γυναίκες να καταψύξουν υλικό για την απίθανη πιθανότητα να γίνουν μητέρες μετά τα 40-45… Ούτε για τη περαιτέρω εμπορευματοποίησης της βιομηχανίας της αναπαραγωγής… Μόνο θα προβληματιστούμε πάνω στο εξής ερώτημα: Με αυτό το νομοσχέδιο θα αυξηθούν όντως τα παιδιά που θα γεννηθούν στην Ελλάδα ή θα γίνει η αφορμή να χαθούν περισσότερα από όσα χάνονται ως τώρα; Και άραγε πόσα χάνονται στους κύκλους της εξωσωματικής για να γεννηθεί ένα; Διαβάστε περισσότερα »