Γιώργος Ρακκάς

Η ισοπέδωση των ταυτοτήτων (Γιώργος Ρακκάς, πολιτικός επιστήμονας και διδάκτορας κοινωνιολογίας)

Εδώ και αρκετές δεκαετίες ο τρόπος που οργανώνονται τα κυρίαρχα πρότυπα, δεν αισθάνεται καθόλου άνετα με την πραγματικότητα των δύο φύλων. Ας πάρουμε για παράδειγμα, τις κυρίαρχες καταναλωτικές αξίες: Ένας κόσμος που βασίζεται στην ιδέα ότι η επιθυμία είναι απεριόριστη, και ότι ο κάθε άνθρωπος, με το ανάλογο χρηματικό αντίτιμο βέβαια, έχει την δύναμη να επινοήσει εκ του μηδενός τον εαυτό του, δεν μπορεί να ανεχτεί την ιδέα ότι το φύλο μας θέτει κάποια απώτατα όρια στις μεταμορφώσεις που μπορούμε να υιοθετήσουμε. Διαβάστε περισσότερα »

Αμάλ: Τοτέμ στην νέα ψευδοθρησκεία της «αλληλεγγύης» (Γιώργος Ρακκάς, πολιτικός επιστήμονας και διδάκτορας κοινωνιολογίας)

Η περιοδεία της «Αμάλ» ανά την Ελλάδα, έχει ήδη ξεσηκώσει ποικίλες αντιδράσεις μέσα στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας. Οι πιο στοιχειοθετημένες και σοβαρές καταγγέλλουν ότι πρόκειται περί ενός επιδοτούμενου από ιδρύματα και πολυεθνικές τεχνάσματος ιδεολογικού μάρκετινγκ, το οποίο έρχεται να προπαγανδίσει τα ιδεώδη των ανοιχτών συνόρων, της διαρκούς ρευστότητας των πληθυσμών, καθώς και του πολυπολιτισμού. Διαβάστε περισσότερα »

Παραλογισμός, το ανώτατο στάδιο του δικαιωματισμού (Γιώργος Ρακκάς, πολιτικός επιστήμονας και διδάκτορας κοινωνιολογίας)

Η αμφισβήτηση των “ειδικών” εν όψει του δεύτερου πανδημικου κύματος, γίνεται όχι για να ελεγχθούν, αλλά για να υποκατασταθεί η εξουσία τους από εκείνη των δημαγωγών.

Διαβάστε περισσότερα »

Aγγίζοντας έναν “έξυπνο” κόσμο… (Γιώργος Ρακκάς, πολιτικός επιστήμονας και διδάκτορας κοινωνιολογίας)

Επειδή μιλάμε για οικολογικό ζήτημα, ενεργειακή κρίση και τα τοιαύτα: Διαβάστε περισσότερα »

«Η τσάντα στο σχολείο»: Όταν η εκπαίδευση διεκδικεί το μονοπώλιο στη διάπλαση της νέας γενιάς (Γιώργος Ρακκάς, πολιτικός επιστήμονας και διδάκτορας κοινωνιολογίας)

Ο γνωστός Αμερικάνος κοινωνιολόγος Κρίστοφερ Λας περιέγραφε στο βιβλίο του, Εξέγερση των Ελίτ, πώς η ενσωμάτωση των κοινωνιών στους ρυθμούς της αγοράς επιφύλασσε τη δραστική συρρίκνωση όλων των άτυπων θεσμών που επιτελούσαν την ένταξη των νέων γενεών στο κοινωνικό σώμα: Από την οικογένεια, που εξαιτίας των καταιγιστικών εργασιακών ρυθμών βίωνε μια πρωτοφανή συρρίκνωση του παιδαγωγικού της ρόλου, μέχρι τη γειτονιά, που για τους ίδιους λόγους έπαυε να διατηρεί το δίκτυο των διαπροσωπικών σχέσεων μέσω των οποίων τα παιδιά εξασκούνταν στην κοινωνική αγωγή, δηλαδή στην αμοιβαία εμπιστοσύνη που διασφαλίζει τη συνοχή της κοινωνίας.

Το κενό αυτό κάλυψαν, στο πλαίσιο του κράτους πρόνοιας, οι επίσημοι εκπαιδευτικοί μηχανισμοί, που ενσωμάτωσαν στην παιδαγωγική τους αντίληψη στοιχεία της αγωγής που άλλοτε συντελούνταν αυθόρμητα και αυτοτελώς από αυτούς τους άτυπους θεσμούς – κι εδώ μπορούμε να επισημάνουμε έναν υπόγειο ανταγωνισμό μεταξύ της επίσημης εκπαίδευσης και της οικογένειας, ή της γειτονιάς. Διαβάστε περισσότερα »