Θεόρατα κύματα πολυποίκιλης βίας ταράζουν καθημερινά τη ζωή των ταλαίπωρων ανθρώπων. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, αλλά και ελληνικό δυστυχώς. Ο Νεοέλληνας μαθητεύει στο σχολείο του εύκολου κέρδους, της πλούσιας και ηδονικής ζωής, της κακουργίας, της ληστείας, ακόμη και του εγκλήματος. Καταλύεται η ιερότητα, η μοναδικότητα, το ανεπανάληπτο του ανθρώπινου προσώπου. Χάθηκε η ντροπή, η αναστολή, η αθωότητα, το απονήρευτο, το άδολο, το διαφανές και αληθινό. Επικρατεί ασυδοσία, βαρβαρότητα, σκληρότητα και τραχύτητα. Βιαστές απαγωγείς, ληστές, φονιάδες, βομβιστές, τρομοκράτες παρελαύνουν καθημερινά με το κεφάλι ψηλά. Ένα πλήθος σιωπά, φοβάται, παρατηρεί από μακριά, κρύβεται και απορεί.
βία
Η πολυμήχανη βία (μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)
Δημοσιεύθηκε στις 31 Ιουλίου, 2012
(1,820 άτομα το έχουν διαβάσει)
(1,820 άτομα το έχουν διαβάσει)
Κατηγορίες: 
Λέξεις Κλειδιά: Κανόνας στη σχολική ζωή ο εκφοβισμός
Δημοσιεύθηκε στις 9 Οκτωβρίου, 2011
(2,191 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,191 άτομα το έχουν διαβάσει)
Διαφοροποίηση των τρόπων εκδήλωσης στις βόρειες και νότιες χώρες της Ευρώπης
Ο έμμεσος σχολικός εκφοβισμός σε βάρος μαθητών – θυμάτων, που στοχοποιούνται από τους συμμαθητές τους γιατί εμφανίζουν κάποιες ιδιαιτερότητες, είναι διαρκώς παρών και αποτελεί κανόνα της σχολικής ζωής, με σημαντικότερες και πιο επικίνδυνες συνέπειες, ακόμη και από τον άμεσο εκφοβισμό, που μπορεί να εκδηλωθεί μέσα από έναν καβγά ή ξυλοδαρμό. Χαρακτηρίζει δε περισσότερο την εικόνα συμπεριφοράς μαθητών στα σχολεία των χωρών του νότου της Ευρώπης και των Βαλκανίων, από ό,τι των βόρειο-δυτικών κοινωνιών, όπου ο άμεσος εκφοβισμός είναι συχνότερος και εντονότερος, καθώς δεν αποκλείεται να εκδηλώνεται και μέσα από συμμορίες.
Οι διαφορές αυτές οφείλονται στο γεγονός ότι οι κοινωνίες των χωρών του νότου και των Βαλκανίων, διατηρούν ακόμη την παραδοσιακή τους δομή και τις ισχυρές οικογενειακές σχέσεις, σε αντίθεση με τις βόρειες χώρες, όπου παρατηρείται διάρρηξη του οικογενειακού ιστού, απουσία των γονιών από το σπίτι και αποξένωση.
Την χρήση βίας και τις διαφορές συμπεριφοράς των μαθητών στο σχολικό περιβάλλον, επιχειρεί να καταγράψει και να συγκρίνει έρευνα που διενεργείται ταυτόχρονα σε 10 ευρωπαϊκά κράτη (Ελλάδα, Κύπρος, Σλοβενία, Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ρουμανία, FYROM, Βουλγαρία, Γερμανία), από ακαδημαϊκά και εκπαιδευτικά ιδρύματα των χωρών, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Daphne III. Στην Ελλάδα, φορείς υλοποίησης είναι το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ενώ τα συνολικά αποτελέσματα, πρόκειται να παρουσιαστούν στο τέλος της χρονιάς στην Ιταλία.
Η ατιμία των «εντίμων» τιμητών του Τιμ (Γιώργος Βλαχόπουλος)
Δημοσιεύθηκε στις 18 Μαρτίου, 2009
(2,088 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,088 άτομα το έχουν διαβάσει)
Με αισθήματα «φρίκης», «απόγνωσης», «αποτροπιασμού» αντιμετώπισε η κοινή Γνώμη την τραγωδία του Winnenden, της μικρής πόλης της Βάδης –Βυρτεμβέργης, όπου ο 17χρονος μαθητής στέρησε τη ζωή του και αυτή 15 αθώων μαθητών. Κι όμως, σε εμάς τους θλιβερούς και ανήμπορους θεατές εναπόκειται να αντιμετωπίσουμε την «θυσία» του Τιμ και των συμμαθητών του λυτρωτικά, όχι σαν είδηση τραγικού συμβάντος που θα χαθεί στα αρχεία των εφημερίδων και των τηλεοπτικών εκπομπών ή στις αρχειοθήκες των ΜΜΕ, αλλά σαν δράμα, τραγωδία που μετά από επίπονη επεξεργασία θα μας οδηγήσει «δι ελέους και φόβου περαίνουσα (σ)την των τοιούτων παθημάτων κάθαρση». Διαβάστε περισσότερα »
Ψεύτικο αίμα, αληθινά θύματα (Mike White, International Herald Tribune)
Δημοσιεύθηκε στις 26 Ιουνίου, 2007
(2,733 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,733 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ένα εξομολογητικό άρθρο από σκηνοθέτη/σεναριογράφο ταινίας φρίκης.
Η Ορθοδοξία και η απανθρωπιά της βίας (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός)
Δημοσιεύθηκε στις 23 Μαρτίου, 2007
(3,495 άτομα το έχουν διαβάσει)
(3,495 άτομα το έχουν διαβάσει)
Η πέρα και από την τολμηρότερη φαντασία τρομοκρατική επίθεση στην Νέα Υόρκη (11.9.2001) δεν απέδειξε μόνο ότι καμία Υπερδύναμη στον κόσμο μας δεν είναι άτρωτη και, συνεπώς, αξιόπιστη ηγέτιδα του κόσμου, αλλά οδήγησε και σε τραγικά επακόλουθα, με σωρεία αθώων θυμάτων στον βωμό του Μολώχ των συμφερόντων. Έτσι φθάσαμε στην ιταμή εισβολή στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, όπως παλαιότερα στο Κόσσοβο, με τις εκατόμβες των αθώων. Διότι στους αδικοχαμένους αθώους του Ιράκ, της Σερβίας, της Νέας Υόρκης εντοπίζεται το πρόβλημα. Χωρίς να είναι ανάγκη να γίνονται συμψηφισμοί, μπορεί τα γεγονότα αυτά να τοποθετούνται παράλληλα, διότι μόνο έτσι θα μπορέσουμε -αν διαθέτουμε ίχνος ανθρωπιάς- να τα αποφύγουμε στο μέλλον. Αφού όμως συνεχίζεται η εξολόθρευση των αθώων, φαίνεται ότι κάποιοι δεν διαθέτουν ανθρωπιά, αλλ’ ούτε και τις πολιτικές ικανότητες (ίσως ούτε και τη θέληση) να την αποφύγουν. Έτσι, μία τρομοκρατία, που καλύπτεται με τον μανδύα της διεθνούς νομιμότητας, συστρατεύει πιεστικά τους συμμάχους της, για να καταπνίξει τη «ρέμπελη» τρομοκρατία άλλων συμφερόντων, με άμεσο κίνδυνο μία νέα παγκόσμια σύρραξη, που για κάποιους πολιτικούς αναλυτές άρχισε ήδη. Η ιουδαιοχριστιανική Δύση (κατά τον Σ. Χάντιγκτον) εναντίον της ισλαμικής Ανατολής, έστω και αν το Ισλάμ έχει πλέον διεισδύσει και στην πολυπολιτισμική πια Δύση και τα όρια της διάκρισης των πολιτισμών, γεωγραφικά τουλάχιστον, είναι δυσπροδιόριστα. Διαβάστε περισσότερα »
