Στην ιστορία διαχρονική είναι η διαπάλη μεταξύ των ηγετικών προσώπων με υγιή ήθος και φρόνημα και των δημαγωγών. Όταν ο λαός ακολουθεί τους πρώτους, διανύει περίοδο ακμής, όταν τους δεύτερους παρακμής. Βέβαια για να γίνει η διάκριση των δύο κατηγοριών απαιτείται η θέσπιση κριτηρίου γενικά αποδεκτού και εδώ έγκειται η μεγάλη δυσκολία. Πώς θα γίνει κάποιο κριτήριο γενικά αποδεκτό, ώστε να προχωρήσουμε σ’ αυτή τη διάκριση; Ας προβάλλουμε κάποιο και ας ερευνήσουμε στη συνέχεια τις αντιγνωμίες. Υγιή ήθος και φρόνημα έχουν τα πρόσωπα, στα οποία υπάρχει πλήρης ή κατά το δυνατόν πλήρης ταύτιση λόγων και έργων. Γράφουμε κατά το δυνατόν, επειδή στον άνθρωπο εμφιλοχωρούν αδυναμίες, που δεν επιτρέπουν την ταύτιση στον απόλυτο βαθμό. Γίνεται αυτό το κριτήριο καθολικά αποδεκτό από το σύνολο των προσώπων; Ασφαλώς όχι, και ο λόγος είναι απλός. Οι δημαγωγοί διακρίνονται για την τρομακτική απόκλιση μεταξύ λόγων και έργων και ουδείς στην ιστορία αποδέχθηκε ότι ανήκει στην τάξη αυτή. Διαβάστε περισσότερα »
Απόστολος Παπαδημητρίου
Οι τρεις Ιεράρχες και η παιδεία (Απόστολος Παπαδημητρίου)
(1,361 άτομα το έχουν διαβάσει)

Προσδοκίες (Απόστολος Παπαδημητρίου)
(531 άτομα το έχουν διαβάσει)

Η είσοδος σε νέο έτος συνοδεύεται από πανηγυρισμούς, ανταλλαγές ευχών και προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο. Είναι χαρακτηριστικοί οι στίχοι αποπομπής του παλαιού και υποδοχής του νέου έτους.
Γέρε χρόνε φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά,
ήρθε ο νέος με τα δώρα με τραγούδια με χαρά!
Το απερχόμενο έτος προβάλλεται ως αποδιοπομπαίος τράγος, στον οποίο φορτώνονται όλα τα δυσάρεστα συμβάντα. Αλλά όμως ο χρόνος δεν είναι υπεύθυνος για κάτι ούτε ευχάριστο ούτε θλιβερό. Λέγεται βέβαια ότι ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα στη φιλολογική και όχι βιολογική γλώσσα. Και όμως ο ορθολογικός άνθρωπος, που καυχάται ότι ξεπέρασε τις προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες του παρελθόντος, ο άνθρωπος, που καυχάται ότι αποτίναξε ακόμη και τον «ζυγό» του Θεού, που θεωρεί ως τον μέγιστο δυνάστη του παρελθόντος, προσδοκά. Τι προσδοκά; Εκείνο που εύχεται: Υγεία πάνω απ’ όλα, όπως τονίζεται. Ευτυχία στη συνέχεια. Οικονομική ευμάρεια τέλος. Ενδόμυχα την τελευταία τοποθετεί πρώτη ταυτίζοντάς την με την ευτυχία και θεωρώντας την υγεία δεδομένη! Διαβάστε περισσότερα »
Ο Μέγας Βασίλειος και η παιδεία (Απόστολος Παπαδημητρίου)
(2,111 άτομα το έχουν διαβάσει)

Η παιδεία θεωρείται ακόμη και σήμερα, οπότε εξέλιπε κάθε ίχνος της, πολύτιμο εφόδιο παιδιών και εφήβων, που, κατά τον άκρως υποκριτικό ισχυρισμό μας, αποτελούν το ελπιδοφόρο μέλλον της κοινωνίας μας. Γι’ αυτό και κοπτόμαστε ότι κάνουμε τα πάντα, ώστε να τους την προσφέρομε πλουσιοπάροχα. Έτσι νομίζουμε, γιατί και εμείς, οι μεγάλοι, είμαστε άμοιροι παιδείας έχοντας επιφέρει φοβερή σύγχυση των εννοιών παιδεία και εκπαίδευση. Το θλιβερό είναι ότι το σχολείο, στο οποίο έχουμε παραδώσει τα παιδιά μας, μη έχοντας τη διάθεση να ασχοληθούμε μαζί τους, εν πολλοίς έπαυσε να προσφέρει ακόμη και εκπαίδευση, γι’ αυτό και ανθίζει η λεγόμενη, κακώς, παραπαιδεία αντί παρεκπαίδευση. Η δυτική κοινωνία ήδη κατά τον Μεσαίωνα είχε δομηθεί στη βάση της απόκτησης γνώσης, η οποία όμως ήταν προσιτή μόνο στους οικονομικά ισχυρούς. Ακόμη και η θεολογία στη Δύση έδινε προτεραιότητα στην απόκτηση γνώσης, ως μέσου για την κατανόηση του Θεού. Αλλά ο Θεός κατανοείται μόνο μέσω της κάθαρσης, την οποία ακολουθεί ο φωτισμός και η θέωση. Γι’ αυτό και ο λαός μας, ο οποίος υπέφερε φρικτή επί αιώνες δουλεία, λόγω των κριμάτων του, φρόντιζε να μαθαίνουν τα παιδιά του θεοτικά γράμματα. Η αντίληψη αυτή ανετράπη σταδιακά υπό την επίδραση των δυτικών, που μας απελευθέρωσαν, για να μας καταστήσουν δούλους τους. Σημαντική βοήθεια στην αποδόμηση της παράδοσής μας προσέφεραν οι «διαφωτισμένοι» στη Δύση ομογενείς, οι οποίοι στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό με την εύνοια των «προστατών» μας, εκφράζοντας με το έργο τους την ευγνωμοσύνη τους για την εύνοια αυτή. Υπό τις συνθήκες αυτές ερμηνεύεται κατά τρόπο απλό η τραγική κρίση αξιών, που μαστίζει τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία.
Γιατί Χριστούγεννα; (Απόστολος Παπαδημητρίου)
(807 άτομα το έχουν διαβάσει)

Στη φυσική είναι σε χρήση ο όρος αδράνεια. Πρόκειται για την ιδιότητα των υλικών σωμάτων να αντιστέκονται στη μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης. Αλλά τα υλικά σώματα υπακούουν στους φυσικούς νόμους. Οι ανθρώπινες όμως ενέργειες δεν υπαγορεύονται από ανάλογους νόμους, κοινωνικούς, όπως υποστηρίχθηκε στο παρελθόν από οραματιστές της μηχανοποίησης του ατόμου (Ο όρος πρόσωπο είναι άγνωστος στον εκτός Εκκλησίας χώρο και, δυστυχώς, τείνει να εισαχθεί και εντός αυτής η χρήση του όρου άτομο). Βέβαια η άρνηση αποδοχής της ελευθερίας του ανθρώπου υποβιβάζει δραματικά τον άνθρωπο και τον καθιστά ανεύθυνο για τις μικρότητές του και μη άξιο εγκωμίων για τις μεγαλοσύνη του!
Τι κρατά ακόμη τις δυτικές κοινωνίες δέσμιες, ώστε να επιμένουν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, αφού έχουν εισέλθει πλέον στη μεταχριστιανική εποχή; Διαβάστε περισσότερα »
Καννιβαλισμός (Απόστολος Παπαδημητρίου)
(946 άτομα το έχουν διαβάσει)

Κατά τις πρόσφατες δεκαετίες γινόμαστε μάρτυρες αήθους προβολής εκ μέρους των τηλεοπτικών σταθμών όλων των αθλιοτήτων της κοινωνίας μας. Τα δελτία ειδήσεων έχουν μετατραπεί σε δελτία προβολής εγκληματικών πράξεων. Οι τηλεθεατές έχοντες εθιστεί στη θέαση ακόμη και προγραμμάτων σαβούρας, κατά γενική ομολογία, βρίσκουν στη συνέχεια αντικείμενο συζήτησης στις παρέες τους, όπως οι τηλεοπτικοί σταθμοί προηγουμένως αντικείμενο προβολής, που θα κρατήσει τον λαό μακριά από τα ογκούμενα προβλήματά του. Στη γειτονική μας Τουρκία το σύστημα εξουσίας ασχολείται σε καθημερινή βάση με τη χώρα μας, η οποία δεν αποδέχεται τη «δίκαιη» μοιρασιά του Αιγαίου! Στη χώρα μας το σύστημα εξουσίας, στην υπηρεσία του οποίου βρίσκονται οι τηλεοπτικοί σταθμοί των εγχωρίων πλουτοκρατών, ανακουφίζεται σημαντικά με την καθήλωση του λαού στο άθλιο επίπεδο εκπομπών και ειδήσεων. Διαβάστε περισσότερα »