Τα κρούσματα σχολικής βίας σε δημόσια σχολεία της χώρας μαρτυρούν κατάφορα το μέγεθος της κοινωνικής μας παρακμής. Οι κρατούντες από καιρό έχουν θέση ως στόχο να καταστήσουν τη χώρα ευρωπαϊκή, όχι βέβαια με τη γεωγραφική έννοια του όρου, αλλά την πολιτισμική. Βέβαια το ορθό θα ήταν να κάνουν χρήση του όρου δυτικοευρωπαϊκή, αλλά αυτός ως μακρόσυρτος είναι και δύσχρηστος. Αποτύχαμε να τους μιμηθούμε σε κάποιους τομείς. Ένας από αυτούς είναι της οικονομίας, καθώς εμείς δεν είχαμε αποικίες ούτε και την ισχύ για την προώθηση των προϊόντων μας. Ένας άλλος είναι η διοικητική μηχανή του Δημοσίου. Εδώ η αποτυχία μας οφείλεται στην κληρονομιά του ρουσφετιού από τους επί αιώνες κατακτητές μας. Στον τομέα όμως της κοινωνίας τους ακολουθήσαμε πιστά απεμπολώντας την παράδοσή μας και εκδηλώνοντας συνάμα ακραία περιφρόνηση προς αυτήν. Συνεπώς η έξαρση της σχολικής βίας δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Είναι η συγκομιδή των πικρών καρπών εκ της σποράς στον αγρό της παιδείας σπόρων παντοίων κοινωνικών κακών. Διαβάστε περισσότερα »

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία αποφαίνεται ο θυμόσοφος λαός. Μάλιστα κατά κάποιες περιόδους καταβάλλεται προσπάθεια αυτή να αναπτερωθεί. Με την εκπνοή του έτους δίνεται η ευκαιρία αυτή και δεν αφήνεται αναξιοποίητη. Ευχές ανταλλάσσονται και όνειρα αναθερμαίνονται με την προσδοκία της εκπλήρωσής τους. Και αυτό επαναλαμβάνεται κατ’ έτος χωρίς η πείρα να μας έχει διδάξει κάτι. Διαβάστε περισσότερα »

Καθώς εντείνεται η αποχριστιάνιση του δυτικού κόσμου, ολοένα και ευρύτερη γίνεται η σύνδεση του όρου μαγεία με τα Χριστούγεννα. Διαβάστε περισσότερα »

Με περισσή καύχηση διακηρύσσουμε κατά καιρούς ότι ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Μέσω της τηλεόρασης και του διαδικτύου πληθωρικά και υπό τύπον βομβαρδισμού μεταδίδονται παντοίες ειδήσεις από τα πέρατα του πλανήτη, ώστε ο πολίτης να αδυνατεί πλέον να παρακολουθεί τις εξελίξεις, καθώς τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο με τρομακτική ταχύτητα. Ας εξετάσουμε κάποια από τα χαρακτηριστικά των συνήθων ειδήσεων στον δυτικό κόσμο, στον οποίο ανήκομε και μέσω του οποίου πληροφορούμαστε τα συμβαίνοντα, μέσω δηλαδή της «ιδεολογίας της πληροφόρησης». Διαβάστε περισσότερα »

Αφορμή για την εντονότερη επίκριση κατά του Χριστού λαμβάνουν αρκετοί από την περί ειρήνης διδασκαλία Του. Ο Χριστός στη θαυμαστή επί του όρους διδασκαλία Του μακάρισε τους ειρηνοποιούς, επειδή θα ονομαστούν γυιοί του Θεού! Λίγο πριν από το πάθος Του απευθυνόμενος στους μαθητές Του είπε: «Εἰρήνην τὴν ἐµὴν δίδωµι ὑµῖν». Διέστειλε κατά τρόπο σαφή την δική Του ειρήνη από την ειρήνη του κόσμου, όμως οι παντοίοι επικριτές Του στάθηκαν ανήμποροι να κατανοήσουν τη διαφορά. Και όχι μόνο δεν κατενόησαν την ειρήνη του Χριστού, αλλά παρανόησαν τον λόγο Του «Φωτιά ήλθα να βάλω στη γη και τι άλλο θέλω , αφού ήδη άναψε;». Εμφορούμενοι από πλείστα όσα ανθρώπινα πάθη, τα οποία υποδαυλίζουν τις συγκρούσεις και ρήξεις διαχρονικά, αδυνατούν να κατανοήσουν τι ακριβώς είναι η ειρήνη που μας προσφέρει ο Χριστός μέσω της σταυρικής Του θυσίας και της αναστάσεώς Του. Οι πόλεμοι, που αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα και εξακολουθούν να την αιματοκυλούν, θεωρούνται ως η μεγαλύτερη απόδειξη της παταγώδους αποτυχίας του ευαγγελικού κηρύγματος. Μάλιστα με ιδιαίτερη ικανοποίηση προβάλλονται εκείνοι οι πόλεμοι, οι οποίοι διεξήχθησαν στο όνομα του Χριστού χωρίς να προτάσσεται η λέξη δήθεν. Έχει καταστεί έμμονη ιδέα στους κύκλους της «νέας τάξης πραγμάτων» ότι για τις αιματοχυσίες ευθύνονται διαχρονικά οι θρησκείες και τα έθνη. Γι’ αυτό και στον σύγχρονο δυτικό κόσμο σφοδρή είναι η πολεμική κατ’ αυτών, προκειμένου η ανθρωπότητα να απολαύσει κάποτε μακροχρόνια ειρήνη. Διαβάστε περισσότερα »