Η Χαρίκλεια Πουρσανίδου γεννήθηκε στις 2-2-1912 στο χωριό Εϊράπ της πόλεως Τοκάτ του Νομού Σεβάστειας της Μικράς Ασίας.

Διαβάστε περισσότερα »

Στον αγώνα της σωτηρίας τρεις είναι οι εχθροί μας: η σάρκα, ο κόσμος και ο διάβολος. Αυτοί με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας τραβήξουν μακριά από τον Θεό, να μας βγάλουν από τον δρόμο Του, να μας ρίξουν στην αμαρτία και να μας στερήσουν τη σωτηρία. Γι’ αυτό πρέπει ακατάπαυστα και σθεναρά να αγωνιζόμαστε εναντίον τους με όλα τα πνευματικά όπλα που μας έχουν δώσει ο Θεός και η Εκκλησία Του.

Διαβάστε περισσότερα »

Μία από τις πλέον προσκυνούμενες θεότητες σήμερα είναι η σάρκα. Έτσι μάλλον αρκετοί θα θελήσουν να αντιδράσουν στα γραφόμενά μου. Δεν θα δυσκολευτούν να με χαρακτηρίσουν αμέσως σκληρό, αυστηρό, οπισθοδρομικό, αντιδραστικό, ρατσιστή, ακόμη και ομοιοπαθή τους. Γνωρίζω όλα αυτά και παρ’ όλα αυτά θα συνεχίσω να γράφω, καταθέτοντας τη σκέψη σε ένα πάντοτε επίκαιρο θέμα άφοβα, με πόνο και αγάπη.

Διαβάστε περισσότερα »

Ὁ ἄνθρωπος πάντοτε ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἡσυχία. Πολύ περισσότερον στήν σημερινή τεχνοκρατούμενη ἐποχή. Εἶναι γεγονός ὅτι ζοῦμε σ’ ἕνα ἀνήσυχο καί θορυβῶδες περιβάλλον. Κατά συνέπειαν, ὁ καθημερινός βίος τῶν ἀνθρώπων ταλανίζεται ἀπό πολλά ψυχο-κοινωνικά προβλήματα. Αὐτά ἐπιτείνονται ἀπό τήν ἀργολογία, τόν κορεσμό τῆς ὕλης, τήν διασκέδαση καί πρωτίστως ἀπό τήν ἄκριτη πολυπολιτισμικότητα. Ἔτσι ἐμφανίζονται στό εἶναι τῆς ὕπαρξης πολλά ψυχολογικά προβλήματα, ψυχικές νόσοι καί ποικίλες διαταραχές μέ κυρίαρχα ζητήματα, τήν κατάθλιψη, τίς παραβατικές συμπεριφορές, τίς σκανδαλώδεις στάσεις ζωῆς, τελικά αὐτή τήν ἀπώλεια τῆς ψυχικῆς ὑγείας. Σ’ αὐτήν τήν ἀπώλεια προστίθεται ὁ μεγάλος δυνάστης, ὅπως ἔχει ὀνομαστεῖ, ἡ μοναξιά. Ὅ,τι χειρότερο ὁ ἄνθρωπος νά αἰσθάνεται καί νά βιώνει μοναξιά στή ζωή του. Εἶναι ἡ κατάσταση αὐτή ὀδυνηρή, μία θλίψη νά ζεῖ καί νά αἰσθάνεται κατάμονος, ἐνῶ γύρω του ὑπάρχουν τόσοι συνάνθρωποί του καί τό ἀκόμα χειρότερο νά ἔχει τήν αἴσθηση τῆς ἐγκατάλειψης ἀπό συγγενεῖς, φίλους, συνεργάτες καί εὐεργετηθέντες. Αὐτή ἡ μοναξιά ἀποτελεῖ, τῷ ὄντι, μία τραγική πραγματικότητα. Εἶναι ἕνα στοιχεῖο διαβρωτικό τῆς ὅλης ὕπαρξης. Γι’ αὐτό καί φέρει πνευματική ἀτονία καί ραθυμία. Ἀλλ’ ἡ στενάχωρη αὐτή μοναξιά δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τήν ἡσυχία. Μόνος εἶναι μόνον ἐκεῖνος πού ζεῖ χωρίς Θεό, χωρίς τήν αἴσθηση τῆς ἀγαθῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀείμνηστος μεγάλος θεολόγος καθηγητής Παν. Τρεμπέλας ἔλεγε: «Ἔχεις τόν Θεό; Ἔχεις τό πᾶν. Δέν ἔχεις τό Θεό; Καί τόν κόσμο ὅλο ἐάν κατέχεις, δέν ἔχεις τίποτε». Δέν εἴμαστε, λοιπόν, μόνοι. Ὁ Θεός εἶναι μαζί μας. «Ὁ Κύριος ἐγγύς». Μήν ξαναπεῖς «εἶμαι μόνος μου». Ὄχι. Τήν ζωή σου τήν ἁγιάζει ἡ διαρκής παρουσία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό εἶναι ἡ μεγίστη κοινωνικότητα. Καί ἀκόμη, σκέψου ὅτι ὁ προσωπικός σου φύλακας, ὁ ἄγγελος οὐδέποτε σ’ ἐγκαταλείπει.

Διαβάστε περισσότερα »

(Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφ. 21, χωρία 33 έως 46)

Ομιλία ΞΗ΄ από το Υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο

«Ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν (: Ακούστε και άλλη παραβολή: ένας άνθρωπος οικοδεσπότης φύτεψε αμπέλι και ύψωσε γύρω από αυτό ένα φράκτη και έσκαψε μέσα σε αυτό ένα πατητήρι και μία δεξαμενή και έκτισε πύργο, για να μένουν οι εργάτες και οι φύλακες· εμπιστεύτηκε αυτό σε κάποιους γεωργούς και αναχώρησε σε άλλη χώρα).

Διαβάστε περισσότερα »