H τουριστική υπερανάπτυξη οδηγεί μαθηματικά σε διερρηγμένες κοινωνίες και εξαρτημένες οικονομίες.
Τουρίστες στην Οία φωτογραφίζουν το ηλιοβασίλεμαGeorge Pachantouris via Getty Images
Τουρισμός: Εκθρέψαμε ένα τέρας; (Δρ. Θανάσης Μπούνταλης, Χημικός-Ερευνητής)
Δημοσιεύθηκε στις 9 Ιουλίου, 2025
Πότε θα δούμε τους «αόρατους»; (Τασούλα Επτακοίλη)
Δημοσιεύθηκε στις 8 Ιουλίου, 2025
Τα στοιχεία της νέας έκθεσης της Επιτροπής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για την κοινωνική σύνδεση που δημοσιεύτηκαν πριν από λίγες ημέρες είναι αποκαλυπτικά και άκρως ανησυχητικά: ένας στους έξι ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη υποφέρει από μοναξιά· και δεν μιλάμε για μοναχικότητα από επιλογή, αλλά για το βαθύ, επώδυνο συναίσθημα που δημιουργείται όταν οι σχέσεις που έχουμε δεν είναι εκείνες που χρειαζόμαστε.
Η εξαφάνιση της βαθιάς ανάγνωσης: Πώς το TikTok μάς γυρίζει σε μια προ-εγγράμματη εποχή (Μίλτος Τόσκας)
Δημοσιεύθηκε στις 7 Ιουλίου, 2025
Η προσοχή μας διασπάται, τα βιβλία μένουν αδιάβαστα και ο νους αποσυντονισμένος. Καθώς η βαθιά ανάγνωση υποχωρεί μπροστά στην αδιάκοπη ροή των ψηφιακών λέξεων και εικόνων, επιστρέφουμε (χωρίς καν να το καταλάβουμε) σε έναν τρόπο σκέψης που θυμίζει τις προφορικές κοινωνίες πριν την εφεύρεση της γραφής.
Εικονογράφηση: Julien Tromeur / Unsplash+
Κυριακή Δ΄ Ματθαίου: Ας μην βρεθούμε προ εκπλήξεων! (Σοφία Μπεκρή, φιλόλογος-θεολόγος)
Δημοσιεύθηκε στις 4 Ιουλίου, 2025
Μὲ ἔκσταση στέκεται πάντοτε ο ἄνθρωπος μπροστὰ στὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναφωνεῖ: «Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα Σου, Κύριε,…». Ὅσο περισσότερο, μάλιστα, θαυμάζει τὴν μεγαλωσύνη Του, ἄλλο τόσο συνειδητοποιεῖ τὴν δική του μικρότητα καὶ ἀδυναμία καὶ ζητάει τὴν βοήθεια τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ: «Πτωχὸς καὶ πένης εἰμί ἐγώ. Ὁ Θεὸς βοήθησόν μοι· βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἶ σύ, Κύριε» (Ψαλμός 69, στ. 6).
Ἔτσι καὶ ὁ ἑκατόνταρχος τοῦ Εὐαγγελίου, παρὰ τὰ πολλά του ἀξιώματα καὶ τὰ ἀκόμη περισσότερα ὑλικά του ἀγαθά, συναισθάνεται τὴν ἀδυναμία του καὶ καταφεύγει στὸν Κύριο, γιὰ νὰ δώσῃ λύση στὸ «πρόβλημά» του.
Αθεολόγητος βίος (Κώστας Βραχνός)
Δημοσιεύθηκε στις 3 Ιουλίου, 2025
Μια παράλογη αγνωμοσύνη χαρακτηρίζει τις σύγχρονες δυτικές και εν γένει αναπτυγμένες κοινωνίες: βαφτίζοντας αρετή τη διαρκή εξέγερση κατά πάντων και την επανάσταση χωρίς αιτία, απορρίπτουν και καταρρίπτουν οτιδήποτε κατεστημένο χωρίς να το γνωρίζουν εις βάθος, κατά κανόνα ταυτίζοντας το σύνολό του με την πιο αδύναμη και νοσηρή του πτυχή και ιστορία. Προπάντων, όμως, αγνοώντας ότι στη συγκεκριμένη καθεστηκυία τάξη πραγμάτων (αξίες, θεσμοί, κανόνες, ήθη, παραδόσεις, ιερά και όσια) οφείλουν την ίδια τη δυνατότητά τους όχι μόνο να μπορούν να την αμφισβητούν και να τη μάχονται αλλά εν τινί τρόπω να υπάρχουν κιόλας αξιοπρεπώς. Είναι γνωστό, φερ’ ειπείν, πως χωρίς τη χριστιανική καθιέρωση της απόλυτης αξίας του προσώπου, της ελευθερίας της βούλησης αλλά και της αδελφότητας των θνητών δύσκολα θα φτάναμε στις διακηρύξεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εντούτοις, ανάμεσα στους επιγόνους του Διαφωτισμού συναντάμε σήμερα τους πλέον δογματικούς και φανατικούς σκοταδιστές.
