Ό,τι ονομάζουμε «ατομικό δικαίωμα» αφορά στο πεδίο της συμπεριφοράς: των πράξεων και των σχέσεων. Δεν έχει να κάνει με το πεδίο της ύπαρξης, τα δεδομένα φυσικά όρια του υπαρκτού. Έχω δικαίωμα να επιλέγω το κόμμα που ψηφίζω, την ιδεολογία που ασπάζομαι, το επάγγελμα που με ελκύει. Είναι α-νοησία να διεκδικήσω σαν «δικαίωμα» άλλο χρώμα ματιών ή ψηλότερο ανάστημα ή κοφτερότερο μυαλό. Ένα δικαίωμα που μπορώ να απαιτήσω, είναι να μην αλλάζουν οι συμπεριφορές απέναντί μου, επειδή είμαι κοντός, μαυρομάτης ή κάπως βραδύνους. Διαβάστε περισσότερα »
Η θορυβώδης αποκήρυξη των καλών τρόπων (Καραποστόλης Βασίλης, καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών)
Δημοσιεύθηκε στις 30 Μαΐου, 2018
Δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι σήμερα η αχαλίνωτη συμπεριφορά γίνεται συνήθεια ή και νόμος. Προστυχιές, χλευασμοί και βρισιές σε όλη την κλίμακα της χυδαιότητας ανταλλάσσονται με μια ευκολία που θα άφηνε άναυδο έναν άνθρωπο περασμένης εποχής, μιας εποχής από εκείνες όπου δεν είχε ακόμη διασυρθεί τόσο πολύ η λέξη «φραγμός». Διαβάστε περισσότερα »
Η Εκκλησία και ο Οικουμενισμός († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)
Δημοσιεύθηκε στις 29 Μαΐου, 2018
Απάνθισμα εκ των λόγων του μακαριστού Γέροντος περί Εκκλησίας και Οικουμενισμού. Τα αποσπάσματα είναι ενδεικτικά και δεν εξαντλούν το θέμα.
Ερμηνεία της Αγίας Τριάδας του Αντρέι Ρουμπλιώφ (Παύλος Ευδοκίμωφ)
Δημοσιεύθηκε στις 28 Μαΐου, 2018
1. Στὰ 1515 ὁ καθεδρικὸς ναὸς τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ στὴ Μόσχα μόλις εἶχε διακοσμηθῆ μὲ εἰκόνες λαμπρές, ἐκτελεσμένες ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τοῦ μεγάλου διδασκάλου Ρουμπλιώφ. Ὅταν ὁ μητροπολίτης, οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ πιστοὶ μπῆκαν σ’ αὐτόν, ὅλοι μὲ μία φωνὴ ἀνέκραξαν: «Ἀληθινὰ ἀνοίγονται οἱ οὐρανοὶ καὶ οἱ λαμπρότητες τοῦ Θεοῦ παρουσιάζονται». Κατανοοῦμε ἀπόλυτα αὐτὸ τὸ αἴσθημα ἐμπρὸς στὴν εἰκόνα τῶν εἰκόνων, τὴν εἰκόνα τῆς ἁγίας Τριάδος, ἐκτελεσμένη στὰ 1425 ἀπὸ τὸν μοναχὸ Ἀνδρέα Ρουμπλιώφ. Ἑκατὸν πενῆντα περίπου χρόνια ἀργότερα ἡ σύνοδος τῶν Ἑπτὰ Κεφαλαίων τὴν ἀναγνωρίζει ὡς ὑπόδειγμα τῆς ἁγιογραφίας καὶ ὅλων τῶν ἀναπαραστάσεων τῆς ἁγίας Τριάδος.
Ο αγέννητος και ο γεννημένος άνθρωπος (Γεώργιος Ν. Παπαθανασόπουλος)
Δημοσιεύθηκε στις 27 Μαΐου, 2018
Ἡ ὑπερβᾶσα τὴν ὑπερβολὴ παρουσίαση ἀπὸ τηλεοπτικοὺς σταθμοὺς τοῦ τραγικοῦ γεγονότος τῆς παιδοκτονίας ἀρτιγέννητου βρέφους ἀπὸ τὴ νεαρὴ μητέρα του δείχνει τὴν παράνοια τῆς «λογικῆς» τῆς κοινωνίας μας. Κατ’ αὐτὴ τὴ «λογική», ποὺ στηρίζεται στὸν ὠφελιμισμό, στὴν ἡδονὴ καὶ στὰ ἔνστικτα, ἔγκλημα θεωρεῖται ἡ δολοφονία βρέφους, ποὺ μόλις βγῆκε ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας του. Ἂν ὅμως ἡ ἴδια μητέρα εἶχε δολοφονήσει τὸ ἴδιο ἄτυχο βρέφος, ὅσο ἦταν στὴν κοιλιά της, θὰ ἐθεωρεῖτο κάτι τὸ φυσιολογικὸ καὶ οὐδεὶς θὰ ἠσχολεῖτο μαζί της. Τὸ ἀποτέλεσμα τὸ ἴδιο, ὁ θάνατος τοῦ παιδιοῦ, οἱ συνθῆκες θὰ ἄλλαζαν κάποιους μῆνες. Καὶ ὅμως ἡ ἀντιμετώπιση ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ τὸ θεσμοποιημένο κράτος εἶναι τελείως διαφορετικὴ στὶς δύο περιπτώσεις.
Διαβάστε περισσότερα »
