Χριστούγεννα χωρίς τον Χριστό
Πρόλογος
Η εορτή των Χριστουγέννων αποτελεί ένα από τα πιο φωτεινά και ταυτόχρονα πιο παρεξηγημένα γεγονότα της χριστιανικής ζωής. Είναι φωτεινή, γιατί αναγγέλλει την είσοδο του Θεού στην ανθρώπινη ιστορία· και παρεξηγημένη, γιατί συχνά περιορίζεται σε εξωτερικές εκδηλώσεις, αποκομμένες από το βαθύτερο νόημά της. Ανάμεσα στο μυστήριο της ενανθρώπησης και στη σύγχρονη εμπειρία της γιορτής, ανοίγεται ένα χάσμα που ζητά ερμηνεία και θεραπεία.
Ο άνθρωπος της εποχής μας εξακολουθεί να γιορτάζει τα Χριστούγεννα, ακόμη και όταν έχει απομακρυνθεί από τον Χριστό. Διατηρεί τα σύμβολα, τα έθιμα και τη συναισθηματική φόρτιση, αλλά συχνά αγνοεί ή παραμερίζει το Πρόσωπο που δίνει ζωή σε όλα αυτά. Έτσι, η γιορτή κινδυνεύει να μετατραπεί σε πολιτισμικό γεγονός, σε κοινωνική συνήθεια ή σε προσωπική ανάγκη φυγής από την καθημερινότητα.
Ο παρών λόγος δεν επιχειρεί να ηθικολογήσει ούτε να επιβάλει συμπεράσματα. Σκοπός του είναι να σταθεί με ειλικρίνεια απέναντι στην ανθρώπινη εμπειρία και να αναδείξει τη διαφορά ανάμεσα στα Χριστούγεννα χωρίς Χριστό και στα Χριστούγεννα με Χριστό. Να φωτίσει την απουσία, όχι για να την καταδικάσει, αλλά για να φανερώσει τη βαθύτερη επιθυμία που κρύβεται μέσα της.
