Χαῖρε, σὺ γὰρ ἀνεγέννησας τοὺς συλληφθέντας αἰσχρῶς·
Από τη Δ΄στάση των Χαιρετισμών της Παναγίας μας(1)
Η περίπτωση του βιασμού προκαλεί εντάσεις κάθε φορά που συζητείται το θέμα της άμβλωσης. Οι περισσότεροι κατανοούν πως η έκτρωση είναι φόνος, αλλά τί γίνεται στην περίπτωση του βιασμού; Της αιμομιξίας; Της αποπλάνησης ανηλίκου; Γιατί η γυναίκα να φέρει στο κόσμο το παιδί ενός καταχραστή; Πώς θα το μεγαλώσει; Θα μπορέσει να φτιάξει τη προσωπική της ζωή; Δεν θα «θυμάται» κάθε φορά που κοιτάζει αυτό το μωρό; Και εκείνο πώς θα μεγαλώσει με τέτοιο παρελθόν;»
Ο νόμος επιτρέπει την άμβλωση σε περιπτώσεις κατάχρησης της γυναίκας έως την 19η εβδομάδα κύησης.(2) Επιτρέπει δηλ. να σκοτώνεται ένα μωρό με σχηματισμένα και λειτουργικά όλα του τα όργανα, που κινείται, κλωτσάει, πονά, έχει φανερό φύλο, δακτυλικά αποτυπώματα, τριχοφυία, αντιδρά στο φως, ακούει, έχει κύκλο ύπνου- εγρήγορσης, ζυγίζει κοντά μισό κιλό και έχει μήκος πάνω από 20 εκ.(3) Τα παιδιά αυτά μπορούν άνετα να επιβιώσουν σε μονάδες νεογνών, αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία να μεγαλώσουν για ακόμη 2-3 εβδομάδες. Εμείς όμως τα σκοτώνουμε πιστεύοντας πως έτσι θα είναι σαν να μην έγινε ποτέ ο βιασμός.