Όταν ο άνθρωπος ζει εν Θεώ, κάτι τον κράτα στραμμένο προς την λάμψη του θεϊκού φωτός και κάτι τον στρέφει προς τη λάμψη τού ίδιου θεϊκού φωτός που κρατούν τα κτίσματα και αυτός ο ίδιος, μέσα τους, μυστικά. Ο κόσμος που τον περιβάλ­λει έχει ένα φως, μια διαύγεια, μια απλότητα. Οι γραμμές του είναι καθαρές, αδρές, μονοκοντυλιές που ορίζουν το χώρο χωρίς να τον περιορίζουν. Τα στοιχεία διακρίνονται με ευκρίνεια: το χώμα, ο αέρας, το νερό, η φωτιά, η διαφάνεια του ορίζον­τα, οι ώρες της αυγής και του δειλινού, η ανατολή και η δύση τού ήλιου, το φέγγος της σελήνης, οι διακυμάνσεις τών χρωμάτων και του φωτισμού απ’ τη μέρα στη νύχτα, οι σκιές της νύχτας, το μεγαλείο της θάλασσας, η σιωπή της λίμνης, το μουρμούρισμα του ρυακιού, το φουρφούρισμα στις φυλλωσιές, το κελάιδισμα, τα ζώα που τρέχουν γύρω του ή που αναπνέουν ήσυχα και υποταγμένα, η βροχή που ξεπλένει και αναζωογονεί και τόσα άλλα, συνθέτουν τον κόσμο γύρω του κι αυτός φροντίζει να στέκεται εκεί στη μέση κρατώντας την ισορροπία: ισορροπία ανάμεσα στο μυστικό φως του Θεού που φέρει μέσα του από ψηλά και στο φως των κτισμάτων. Δουλειά του είναι να μην αφήσει να χαλάσει αυτή η ισορροπία. Δουλειά του είναι να διατηρήσει την τάξη τού Θεού στον κόσμο. Γιατί υπάρχει ο κίνδυνος η τάξη αυτή να σαλευθεί. Υπάρχει ο κίνδυνος, μέσα στον άνθρω­πο, να γεννηθούν επιθυμίες και πάθη που να ζητή­σουν να επιβάλλουν ή να αναζητήσουν μια άλλη τάξη, μια άλλη ισορροπία. Διαβάστε περισσότερα »

Το φαινόμενο της εκμετάλλευσης, για διαφημιστικούς ή άλλους σκοπούς, της γυναικείας ομορφιάς Διαβάστε περισσότερα »

Ο άνθρωπος πλάστηκε ως παρεπίδημος του κόσμου αυτού. Και ακριβώς, η τρα­γική ετούτη πραγματικότητα συνιστά την ριζική του έγνοια, τον ακοίμητο καημό του: όπως και να ζήσει, όσα κι αν δημι­ουργήσει, όλα μια μέρα θα τα αφήσει για να ξαναβυθισθεί στο χώμα από όπου προήλθε. Στην συγκλονιστική του, ωστό­σο, απορία για ποιο σκοπό πλάσθηκε, για ποιο σκοπό ζει και ποιον σκοπό υπη­ρετεί αποχωρώντας από τον κόσμο, μό­νο η θρησκεία δίδει ολοκληρωτική από­κριση. Και μόνο ο Χριστός αποκάλυψε πως το έργο της Δημιουργίας ήταν και παραμένει το έργο Αγάπης του Θεού. Μιας Αγάπης που υπερβαίνει το νου, που συνιστά τον μυστηριώδη ρυθμό της ύπαρξής μας ως Ανθρώπων. Διαβάστε περισσότερα »

«Όλα είναι ίδια μα δεν μοιάζουν πια με συνήθεια» Διαβάστε περισσότερα »

Καταγραφή σκέψεων, που προκάλεσε η καταφυγή του συγγραφέα στην Καινή διαθήκη. Διαβάστε περισσότερα »