Χριστός γεννάται (μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Ο Χριστός γίνεται άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Ο άνθρωπος δίχως τον Χριστό γίνεται απάνθρωπος. Ο χριστιανισμός γέννησε τον ανθρωπισμό. Ο ανθρωπισμός παραμυθεί την ανθρωπότητα. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο γυμνός, όπως ο κάθε άνθρωπος, που όμως δεν το συλλογιέται καλά. Αυτό, φρονούμε, είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων. Διαβάστε περισσότερα »

Η νύκτα (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος)

Ερχόμαστε έτσι πάλι σ’ επικοινωνία με το μέγα μυστήριο της φρικτής οικονομίας του Θεού. Μετέχουμε αναρριγώντας στην ουσία της εορτής της Γέννησης του Χριστού, ο καθένας κατά τον πλούτο της καρδίας του, κατά το δώρημα της αφελότητας, κατά το γνήσιο της εσωτερικής του αγνότητας.
Πίσω από τους φωσφορισμούς και τις πανηγυρικές φωνές κρύβεται, από αιώνων, μια βαριά και πηχτή νύχτα. Πρόκειται για τη Νύχτα της φθοράς που βεβαιώνει και μέσα του και γύρω του ο άνθρωπος του κόσμου τούτου, για τη σταθερότητα του θανάτου, για τη μονιμότητα της απελπισίας. Μέσα σ’ ένα τόσο ζοφερό ηθικό σκότος, η ανθρώπινη ύπαρξη αισθάνεται το σφυγμό της να επιταχύνεται και τον βρόχο της ασφυξίας να σφίγγεται όλο και περισσότερο στο πνεύμα της.

Διαβάστε περισσότερα »

Ύστερα, μακριά και παραπέρα

Μπορεί μια κρίση -οικονομική, πολιτική, κοινωνική- να υπερβαθεί αν δεν απο­βεί πρώτα κρίση συνειδήσεων, αν το πρό­βλημα δεν γίνει κατανοητό ως κρίση ταυτό­τητας, αν δεν εσωτερικευτεί σε καθέναν από εμάς ως πρόβλημα κατεξοχήν υπαρ­ξιακό; Κι ακόμα: Λειτουργούν σήμερα στην Ελλάδα οι θεσμοί παιδαγωγικά για τον πο­λίτη, τον προσανατολίζουν στο αγαθό, πα­ρέχουν προϋποθέσεις για μία ειλικρινή αυτοεξέταση που θα οδηγήσει σε επανε­κτίμηση της συλλογικής μας πορείας μέσα στο χρόνο, σ’ έναν νέο εθνικό οραματισμό που να μη διεγείρεται μόνο από ελατήρια ταπεινά αποσκοπώντας σε οικονομικές πα­ροχές, αλλά να προτείνει με ιδεαλισμό ένα νόημα ζωής;

Τα ερωτήματα είναι ασφαλώς ρητορικά, γιατί οι απαντήσεις είναι γνωστές: Διαβάστε περισσότερα »

Διδάγματα απ’ το πεύκο (Ανωνύμου)

Πολλές φορές πέρασα, κάνοντας το περπάτημά μου μέσα στον όμορφο Πευκιά Ξυλοκάστρου, από το μέρος που σας στέλνω σε φωτογραφία, και κάθε φορά …φιλοσοφούσα πάνω σ’ αυτό που έβλεπα: ένα νεαρό πεύκο μεγαλώνει στη θέση που βρισκόταν κάποτε ο παχύς κορμός ενός άλλου πεύκου (και ο οποίος σχηματίζει μια “αγκαλιά”), χρησιμοποιώντας σαν τροφή-λίπασμα τα ανόργανα υλικά που προήλθαν απ’τα απομεινάρια του “πρόγονού” του.

Διαβάστε περισσότερα »

Σχετικά με το ψεύδος (Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ)

Mιὰ φορά, πρόσφατα, σὲ βαγόνι, ἔτυχε ν’ ἀκούσω ὁλόκληρη πραγματεία γιὰ τὸν ἀθεϊσμό. Ὁ ὁμιλητὴς ἦταν ἕνας κύριος ἀπὸ ἐκείνους τοὺς κοσμικοὺς καὶ τεχνοκρατικοὺς κύκλους, ποὺ κατὰ τὰ ἄλλα εἶχε τὴ σκυθρωπή, ἀλλὰ ρρωστημένη δίψα γι κροατές. Διαβάστε περισσότερα »