Γιορτάζοντας τον άγνωστο χρόνο (Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος)

Χαρές, πανηγύρια και, παρά την οικονομική κρίση, πανάκριβα ρεβεγιόν ετοιμάζονται για την έλευση του νέου έτους. Γιορτάζουμε κάτι το προφανές, το νέο έτος των 365 ημερών, ενώ αγνοούμε παντελώς τον χρόνο, ως ένα αντικειμενικό και απτό υπαρξιακό ζήτημα. Ο τρόπος της ζωής μας είναι συνέπεια των όσων μας έφεραν πολιτισμικά η Αναγέννηση και η Γαλλική Επανάσταση, αλλά και τα πολλά και εγκληματικά λάθη της εκκοσμικευμένης Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Από τότε στον δυτικό τρόπο σκέψης και ζωής γιγαντώνεται η ανάπτυξη της αισθητικής και του αισθησιασμού και, αξιακά, παραφουσκώνονται οι τεχνολογικές δυνατότητες του ανθρώπου.

Διαβάστε περισσότερα »

Η αντίσταση ως υποχρέωση (Δημήτρης Μπαλτάς)

Επειδή η καθιέρωση μιας κοινωνίας χωρίς ιστορική γνώση και μνήμη είναι προ των πυλών (και μάλιστα φαίνεται να ξεπερνά τα όρια της ελλαδικής πραγματικότητας), η σημερινή παρέμβαση επιχειρεί να δείξει δύο τουλάχιστον παραμέτρους. Η πρώτη, ότι η ιστορική προσέγγιση (πρέπει να) είναι ξένη προς οποιαδήποτε εθνικιστική ρητορεία η διεθνιστική προπαγάνδα. Έπειτα, το γεγονός ότι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης είναι μία αναγκαιότητα που επιβάλλεται και από την γενικότερη πολιτιστική κληρονομιά, άρα αποτελεί μία πράξη αντιστάσεως στην σύγχρονη κυριαρχία της παγκοσμιοποιήσεως και της μονόπλευρης καταναλωτικής συμπεριφοράς.

Διαβάστε περισσότερα »

Η πλειονότητα και οι υποτιθέμενες εξαιρέσεις (Κώστας Βραχνός)

Δυστυχέστατα, οι περισσότεροι συνάνθρωποί μας δεν υποψιάζονται ούτε το μέγεθος ούτε το βάθος τού εξευτελισμού που συνιστά για μια κοινωνία το γεγονός ότι η αιτία ν’ αφυπνιστεί, να ενωθεί και ν’ αντιδράσει είναι η αιφνίδια διακοπή μιας ατομοκρατικής και καταναλωτικής ευημε­ρίας, η οποία, εξαιτίας των χαρακτηριστι­κών της, κατ’ ουσίαν προπαρασκεύαζε την κακοδαιμονία που ενέσκηψε αργότερα με τη μορφή ημι-μεταφυσικής συμφοράς («που μας βρήκε») μάλλον παρά ως απλή νομοτέλεια, ως φυσικό επακόλουθο των επιλογών και των παραλείψεών της. Διαβάστε περισσότερα »

Η κοινωνία της αδιαφορίας (Δημήτρης Μπαλτάς, Δρ Φιλοσοφίας)

Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ: «Νομίζουμε πως έχει μια αξία σήμερα, μέσα στη δύνη που προκαλεί η κρίση, να δούμε τι είναι αυτό που μπορεί να συνετέλεσε σ΄ αυτή την κατάσταση που βιώνει ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων, αλλά και πόσο υγιείς ήταν οι επιλογές μας εκτός κρίσης. Σε αυτόν τον προβληματισμό συμβάλει το παρακάτω παλαιότερο άρθρο».

Στην παρούσα αναφορά θα δείξω ότι από την αμφισβήτηση, την σχετικοποίηση και την απόρριψη εκ μέρους του μηδενιστικού πνεύματος, που καλλιεργήθηκε εντόνως τον 19ο αι., έχει οδηγηθεί ο σύγχρονος άνθρωπος, αλλά και εν γένει η σημερινή κοινωνία, στην ενσυνείδητη αδιαφορία απέναντι σε αξίες, σε θεσμούς και στα προβλήματα της καθημερινότητας. Θα σημειωθεί εκ προοιμίου ότι η αδιαφορία δεν συσχετίζεται μόνον με  την πολιτική απάθεια, όπως συνήθως επισημαίνεται, αλλά αφορά, επίσης, την ηθική συμπεριφορά, τις κοινωνικές σχέσεις, την θρησκευτικότητα και την οικολογική συνείδηση.

Διαβάστε περισσότερα »

Από την «κοινωνία τού θεάματος» στον «πολιτισμό τής εικόνας» (Δημήτρης Μπαλτάς)

Εἶναι γνωστή ἡ κριτική πού ἔχει ἀσκηθεῖ κατά καιρούς στήν λεγόμενη «κοινωνία τοῦ θεάματος», στό πολυπληθές τμῆμα τῶν παλαιοτέρων (λ.χ. τῆς ρωμαϊκῆς κοινωνίας) ἀλλά καί τῶν συγχρόνων (λ.χ. τῆς κοινωνίας τῶν Μ.Μ.Ε) κοινωνιῶν πού ἱκανοποιεῖται ἀπό τό θέαμα. Δυστυχῶς τίς περισσότερες φορές τό θέαμα χαρακτηρίζεται ἀπό πράξεις ὑποβιβασμοῦ, φανεροῦ ἤ συγκεκαλυμμένου, τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας. Ἐπειδή γίνεται λόγος γιά τόν «πολιτισμό τῆς εἰκόνας», στήν σημερινή κατάθεση θά διατυπώσω ὁρισμένες παρατηρήσεις πάνω σ’ αὐτήν τήν νέα κυρίαρχη ἀντίληψη, τάση καί πρακτική συμπεριφορά. Διαβάστε περισσότερα »