Η μνημειώδης απόφασις του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Supreme Court, της 24^ης Ιουνίου 2022, με την οποία ανετράπη η απόφασις Roe v. Wade, κρίνουσα ότι δεν υπάρχει πλέον Ομοσπονδιακό Συνταγματικό δικαίωμα στην άμβλωση, αποτελεί μία εκπληκτική νίκη του κράτους δικαίου και της αθώας ζωής, γιατί σκοταδισμός και οπισθοδρόμησις, όπως αποδεικνύει η ιστορική γνώσις, είναι η σύγχρονη μίμησις των Αρχαίων Ρωμαίων, που είχαν το δικαίωμα να θανατώνουν τα τέκνα τους κατά την βούλησίν τους.

Οι εκτρώσεις στην Ελλάδα υπολογίζονται σήμερα σε περισσότερες από 300.000 κάθε χρόνο, (κανείς δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό τους) και προκαλούν, ίλιγγο φρίκης, απανθρωπιάς και βαρβαρότητος! Αυτό σημαίνει ότι κάθε χρόνο σφαγιάζεται και παραδίδεται σε αφανισμό μια πολυάνθρωπη πόλη μεγαλύτερη από την Πάτρα, τη Λάρισα ή το Ηράκλειο. Πρόκειται για ένα συνεχιζόμενο και διαρκώς επαυξανόμενο έγκλημα, για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπεται η σημερινή σύγχρονη και «πολιτισμένη», όπως θέλει να ονομάζεται, κοινωνία μας. Θα έπρεπε να ντρέπεται, όχι μόνο διότι παραμένει αδρανής και αδιάφορη μπροστά στη σφαγή αθώων και ανυπεράσπιστων ανθρωπίνων υπάρξεων, αλλά και διότι έχει φθάσει στο σημείο να κατοχυρώσει και νομικά το έγκλημα αυτό, ώστε να αποτελεί σήμερα νόμο του Ελληνικού Κράτους.

Πολλά επιχειρήματα προβάλλουν οι υπερασπιστές των εκτρώσεων. Ας δούμε μερικά από αυτά, τα σπουδαιότερα και πως αυτά ανατρέπονται με βάση τον νόμο του Θεού και τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Μας λέγουν: Διαβάστε περισσότερα »

Στο σχολείο, στην αρθρογραφία, στον δημόσιο λόγο ακούμε τα τελευταία χρόνια διαρκώς την έκφραση «πρέπει να αποδομήσουμε τα στερεότυπα». Τα στερεότυπα υποτίθεται ότι είναι κάτι κακό, κάτι λανθασμένο, κάτι που πρέπει να καταστρέψουμε.

Δεν είναι σωστό να έχουμε στερεότυπα. Αν δούμε ωστόσο τι χαρακτηρίζουν ως στερεότυπα, θα αντιληφθούμε ότι αυτό που θέλουν να αποδομήσουμε είναι οι αξίες μας, οι παραδόσεις μας, η ιστορία μας, δηλαδή η ταυτότητά μας. Διαβάστε περισσότερα »

Στὴν ἐποχή μας ἔχουμε πολλοὺς ἰδιόρρυθμους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ ἐντυπωσιάζουν, χωρὶς ὅμως νὰ δέχονται εὔκολα τὶς γνῶμες καὶ τὶς παρατηρήσεις τῶν ἄλλων. Εἶναι κλειστοὶ χαρακτῆρες, δὲν ἔχουν κοινωνικὲς σχέσεις καὶ προπαντὸς δὲν ἐπικοινωνοῦν μὲ οἰκείους καὶ γνωστούς. Ἔχουν ὅμως τὴν ἀδυναμία νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τὰ κατοικίδια ζῷα τους. Ἐκεῖνα βέβαια δὲν μιλοῦν, ἁπλῶς γαυγίζουν καὶ νιαουρίζουν, ἐκεῖνοι ὅμως τοὺς μιλοῦν, τὰ φωνάζουν μὲ τὸ ὄνομά τους, τρελλαίνονται οἱ ἴδιοι ἀπὸ τὶς κινήσεις τους καὶ τὰ «καμώματά» τους. Ἐκδηλώνουν τὰ συναισθήματά τους στὸ σκυλί, τὴ γάτα, τὰ πουλιά, τὰ προστατεύουν μὲ τρόπο προκλητικό, τὰ χαϊδεύουν, τὰ παίρνουν στὴν ἀγκαλιά τους, τὰ ἀσπάζοναι, «γιατί καὶ αὐτὰ ἔχουν ψυχή!», ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ παράξενοι ζῳόφιλοι, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὶς συνασθηματικές τους διαχύσεις πρὸς τὰ κατοικίδιά τους.

Διαβάστε περισσότερα »

Διαβάστε περισσότερα »

Διαβάστε περισσότερα »