«Η αρχή της Σοφίας του Θεού είναι η επιείκεια και η πραότητα που γίνεται σε μεγάλη ψυχή και βαστάζει τις ανθρώπινες αδυναμίες»
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος
«Η αρχή της Σοφίας του Θεού είναι η επιείκεια και η πραότητα που γίνεται σε μεγάλη ψυχή και βαστάζει τις ανθρώπινες αδυναμίες»
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος
«Μόρφωσόν Σου τόν Χριστόν ἐν τῷ μέλλοντι ἀναγεννάσθαι, καί οἰκοδόμησον αὐτόν ἐν τῷ θεμελίω τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Προφητῶν Σου· καί μή καθέλης, ἀλλά φύτευσον αὐτόν φύτευμα ἀληθείας ἐν τῇ Ἁγία Σου Καθολική καί Ἀποστολική Ἐ κ κ λ η σ ί α…» (Εὐχή τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος)
Δὲν ὑπάρχει μεγαλυτέρα φρίκη ἀπὸ τὴν αἰωνιότητα ἄνευ τοῦ Χριστοῦ. Θὰ προτιμοῦσα νὰ εἶμαι εἰς τὴν κόλασιν εἰς τὴν ὁποίαν εἶναι ὁ Χριστὸς (μὲ συγχωρεῖτε διὰ τὸ παραδοξολόγημα!) παρὰ εἰς τὸν παράδεισον ποὺ δὲν ἔχει τὸν Χριστόν.
Ἡ μελέτη εἶναι ἕνα σημαντικὸ στοιχεῖο στὴν πορεία τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὴν ἀναζήτηση τῆς ἀληθείας.
Πόσο ὡραία, πόσο εὐχάριστη, πόσο χαριτωμένη εἶναι ἡ εἰκόνα ἐκείνου ποὺ ἐλπίζει στὸν Θεὸ ποὺ σώζει, στὸν Θεὸ τῶν οἰκτιρμῶν, τὸν Θεὸ τοῦ ἐλέους, τὸν ἀγαθὸ καὶ φιλάνθρωπο Θεό.
Η ιατρεία της αιμορροούσης και η εκ νεκρών ανάσταση της του Ιαείρου θυγατρός.
(Λουκ. η’ 41-56)
– Πολλοί είτε εξ απλότητος είτε εκ πονηρίας ονομάζουσι θαύματα και εκείνα, όσα πράγματι και αληθεία ουκ εισί θαύματα, αλλ’ έργα της φύσεως σπάνια και δύσκολα. Το αληθές θαύμά εστιν έργον ουχί της φύσεως, αλλά της του Θεού δυνάμεως.
– Ποιά είναι τα αναγκαία για να εισακουστεί η δέησή μας προς τον Θεό;
– Γιατί ο Ιησούς, στην περίπτωση της αιμορροούσης, ρωτά ποιος Τον ακούμπησε ενώ γνωρίζει τα πάντα;
– Τι είδους δύναμη ήταν αυτή που εξήλθε από το ιμάτιον του Κυρίου Ιησού και εθεράπευσε την αιμορροούσα;
– Γιατί η γυναίκα αποκαλύπτει μόνη της την θεραπεία που έλαβε απ’ τον Ιησού;
– Είναι σωστό να σεβόμαστε εκτός από τα λείψανα και τα ιμάτια των αγίων;
– Γιατί ο Ιησούς είπε ότι η νεκρά δεν απέθανε αλλά κοιμάται, ενώ πραγματικά είχε πεθάνει;
– Γιατί δεν ελάμβαναν την Χάριν του Χριστού και όλοι οι άλλοι που τον άγγιζαν λόγω του συνωστισμού;
– Γιατί ο Ιησούς μετά την ανάσταση της νεκρής, διέταξε να της δώσουν να φάει; Και γιατί ζητάει στους παρευρισκόμενους να μην φανερώσουν το θαύμα;
– Ο Θεός ενομοθέτησε τις προσευχές, τις νηστείες και τις εορτές, αλλά δεν τα ζήτησε από τους ανθρώπους ως εξωτερικά σημεία της ψυχικής τους διαθέσεως, αλλά ως αποδείξεις της ψυχής που είναι αφιερωμένη σε Αυτόν.
– Όταν ο άνθρωπος αφιερώσει την ψυχή του στον Θεόν, τότε αυτή με την δύναμη της Θείας Χάριτος οδηγεί το σώμα προς την υπηρεσία πάσης αρετής και αγαθοεργίας. Πώς όμως μπορεί ο άνθρωπος να αφιερώσει τον νουν, την καρδίαν και την ψυχήν του στο Θεό;
– Περί του θανάτου, της ζωής, της κρίσεως, της κολάσεως και της δόξης.
– Η κτίσις βοηθός στον άνθρωπο για να στοχαστεί την παντοδυναμία τού Θεού.
– Πώς μπορούν οι εν τω κόσμω άνθρωποι να αφιερώσουν όλον το νου τους στο Θεό, όταν προσηλώνονται στο επάγγελμα και τις εργασίες που απαιτούνται για να ζήσουν;