«Οτιδήποτε πάθουμε άδικα από κάποιον, ο Θεός υπολογίζει την αδικία αυτή είτε προς διάλυση των αμαρτημάτων μας, είτε προς απόδοση αμοιβής…».
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
«Οτιδήποτε πάθουμε άδικα από κάποιον, ο Θεός υπολογίζει την αδικία αυτή είτε προς διάλυση των αμαρτημάτων μας, είτε προς απόδοση αμοιβής…».
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Από το Συναξάρι – Ανάμνηση Θαύματος Αγίας Ευφημίας
Ισαπόστολος Όλγα (Πρωτ. π. Γεώργιος Παπαβαρνάβας)
† Άγιος Σωφρόνιος ο Αγιορείτης
Ο άγιος Παΐσιος ως θείο δώρο στην Εκκλησία και στην Οικουμένη (Ιερομόναχος Αρτέμιος Γρηγοριάτης)
Ο άγιος Παΐσιος προστάτης φτωχών και ορφανών – Αντιαιρετικοί αγώνες (Ιερομόναχος Ισαάκ)
Ο άγιος Παΐσιος για την υπακοή (Ιερομόναχος Ισαάκ)
Ο άγιος Παΐσιος για την ταπείνωση (Ιερομόναχος Ισαάκ)
Ο άγιος Παΐσιος απέναντι στις τιμές και τους επαίνους (Ιερομόναχος Ισαάκ)
Η ιδιοτέλεια εμποδίζει την επικοινωνία με τον Θεό
Περί Συγχώρεσης: “Ρίξτε το παλιό κατάστιχο μέσα στην φωτιά τής αγάπης”
Η πιστή σύζυγος – Πώς θα αντισταθείτε στο κακό
Πώς πρέπει να κινείται με διάκριση και φωτισμό ο δάσκαλος στο σχολείο!
Ο αχάριστος είναι πάντα λυπημένος – Το πάθος της ζήλειας
Οι δοκιμασίες στη ζωή μας – Διάκριση
Το μάλωμα και ο έπαινος του παιδιού – Ο σεβασμός μεταξύ των συζύγων
Το καλό να γίνεται με καλό τρόπο – Η θυσία φέρνει την χαρά
Πρέπει να ελέγχουμε ή όχι τον πλησίον; – Γέροντα, πώς βλέπετε τα πράγματα;
Εμπιστοσύνη στο Θεό, απλότητα και ταπείνωση
Πότε πιάνουν τα μάγια και πώς λύνονται; – Μετά την εξομολόγηση
Η αντιμετώπιση του πόνου – Κριτήριο αγάπης
Οι φιλότιμοι έχουν λεπτή συνείδηση και βοηθιούνται από τον Θεό
Πώς θα σωθώ με τόσα πάθη που έχω; – Ο μισθός από την γηροκόμηση
Για την απλότητα την επιστήμη και την μόρφωση – Ο Θεός θέλει, ο άνθρωπος, να διορθώνεται δια του ανθρώπου
Σεβασμός στην Παράδοση – Νηστεία με φιλότιμο
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης για τους συλλόγους ειρήνης που ιδρύονται από διάφορα κράτη
Τι να λέμε σε όσους κατηγορούν εύκολα κληρικούς
Στην εποχή μας λείπουν τα παραδείγματα – Η στέρηση πολύ βοηθάει
Για τη μετεμψύχωση – Οι δοκιμασίες βοηθούν να συνέλθουν οι άνθρωποι
Όσο ξεχνάμε τον εαυτό μας, τόσο μας θυμάται ο Θεός
Απλοποιήστε την ζωή σας! – Ειλικρίνεια χωρίς σπλάχνα είναι έγκλημα
Προσφέρουμε στον Θεό το πιο καθαρό – Ιδιοτροπίες και φοβίες
Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους… χριστιανικά!
«Τί κάνουν οι καλόγεροι; Γιατί δεν βγαίνουν στον κόσμο, να βοηθήσουν την κοινωνία;»
«Η ανθρώπινη δικαιοσύνη δεν είναι για τους πνευματικούς ανθρώπους»
Τί να το κάνω το δεξί ή το αριστερό χέρι, αν δεν κάνει σταυρό
Η συμμετοχή στον πόνο των άλλων – Περί ατεκνίας
Ο δίκαιος ανταμείβεται και σ’ ετούτη την ζωή
Για τα αναστενάρια – Να μην προσκυνάμε την ανάπαυση
Η διαφορά τής ανθρώπινης και της θείας δικαιοσύνης
«ειπέ τη εκκλησία» – Σημεία των καιρών
Για την Ψυχολογία και Ψυχιατρική που δεν παραδέχεται την ψυχή
Κατάκριση: Η μεγάλη αδικία – Μοναχισμός και κοσμικό φρόνημα
Περί της καύσεως των νεκρών – Παλαιοημερολογίτες
Είναι οι πρακτικές της γιόγκα και του διαλογισμού συμβατές με την Ορθόδοξη Πίστη;
Περί της θεωρίας της δι’ εξελίξεως καταγωγής του ανθρώπου
Νεονικολαϊτικές δοξασίες – Περί παραδόσεως
H τουριστική υπερανάπτυξη οδηγεί μαθηματικά σε διερρηγμένες κοινωνίες και εξαρτημένες οικονομίες.
Τα στοιχεία της νέας έκθεσης της Επιτροπής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για την κοινωνική σύνδεση που δημοσιεύτηκαν πριν από λίγες ημέρες είναι αποκαλυπτικά και άκρως ανησυχητικά: ένας στους έξι ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη υποφέρει από μοναξιά· και δεν μιλάμε για μοναχικότητα από επιλογή, αλλά για το βαθύ, επώδυνο συναίσθημα που δημιουργείται όταν οι σχέσεις που έχουμε δεν είναι εκείνες που χρειαζόμαστε.
Η προσοχή μας διασπάται, τα βιβλία μένουν αδιάβαστα και ο νους αποσυντονισμένος. Καθώς η βαθιά ανάγνωση υποχωρεί μπροστά στην αδιάκοπη ροή των ψηφιακών λέξεων και εικόνων, επιστρέφουμε (χωρίς καν να το καταλάβουμε) σε έναν τρόπο σκέψης που θυμίζει τις προφορικές κοινωνίες πριν την εφεύρεση της γραφής.
Μὲ ἔκσταση στέκεται πάντοτε ο ἄνθρωπος μπροστὰ στὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναφωνεῖ: «Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα Σου, Κύριε,…». Ὅσο περισσότερο, μάλιστα, θαυμάζει τὴν μεγαλωσύνη Του, ἄλλο τόσο συνειδητοποιεῖ τὴν δική του μικρότητα καὶ ἀδυναμία καὶ ζητάει τὴν βοήθεια τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ: «Πτωχὸς καὶ πένης εἰμί ἐγώ. Ὁ Θεὸς βοήθησόν μοι· βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἶ σύ, Κύριε» (Ψαλμός 69, στ. 6).
Ἔτσι καὶ ὁ ἑκατόνταρχος τοῦ Εὐαγγελίου, παρὰ τὰ πολλά του ἀξιώματα καὶ τὰ ἀκόμη περισσότερα ὑλικά του ἀγαθά, συναισθάνεται τὴν ἀδυναμία του καὶ καταφεύγει στὸν Κύριο, γιὰ νὰ δώσῃ λύση στὸ «πρόβλημά» του.