«Οτιδήποτε πάθουμε άδικα από κάποιον, ο Θεός υπολογίζει την αδικία αυτή είτε προς διάλυση των αμαρτημάτων μας, είτε προς απόδοση αμοιβής…».
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
«Οτιδήποτε πάθουμε άδικα από κάποιον, ο Θεός υπολογίζει την αδικία αυτή είτε προς διάλυση των αμαρτημάτων μας, είτε προς απόδοση αμοιβής…».
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Λόγος εις τον εκατόνταρχον (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)
Η μεγάλη πίστη του εκατόνταρχου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Ομιλία ΜΔ’ – Για τον εκατόνταρχο (Αρχιεπίσκοπος Ταυρομενίου Θεοφάνης ο Κεραμεύς)
Ομιλία περί της θείας μεταλήψεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)
Το παράδειγμα του εκατοντάρχου (π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότ. Καθηγ. Παν. Αθηνών)
Αναζήτησις και εύρεσις της πίστεως (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Ποιος είναι ο Υιός τής Βασιλείας
Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)
Μὲ ἔκσταση στέκεται πάντοτε ο ἄνθρωπος μπροστὰ στὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναφωνεῖ: «Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα Σου, Κύριε,…». Ὅσο περισσότερο, μάλιστα, θαυμάζει τὴν μεγαλωσύνη Του, ἄλλο τόσο συνειδητοποιεῖ τὴν δική του μικρότητα καὶ ἀδυναμία καὶ ζητάει τὴν βοήθεια τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ: «Πτωχὸς καὶ πένης εἰμί ἐγώ. Ὁ Θεὸς βοήθησόν μοι· βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἶ σύ, Κύριε» (Ψαλμός 69, στ. 6).
Ἔτσι καὶ ὁ ἑκατόνταρχος τοῦ Εὐαγγελίου, παρὰ τὰ πολλά του ἀξιώματα καὶ τὰ ἀκόμη περισσότερα ὑλικά του ἀγαθά, συναισθάνεται τὴν ἀδυναμία του καὶ καταφεύγει στὸν Κύριο, γιὰ νὰ δώσῃ λύση στὸ «πρόβλημά» του.
Ὅσοι «κρύβονται» κάτω ἀπό τήν σκέπη τῆς Ἐκκλησίας, κάτω ἀπό τό «μαφόριο» τῆς Θεοτόκου, ἐπιθυμοῦν τήν ἀσφάλεια τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, τόν φωτισμό ἀπό τό ἀληθινό Φῶς, τόν Χριστό, καί ὄχι τήν «διακινδύνευση» τῆς ὑπεροπτικῆς προβολῆς τῶν δικῶν τους προαιρέσεων.
Ὅσα σημειωθοῦν στήν συνέχεια προῆλθαν ἀπό σημειώσεις στό περιθώριο κάποιων κειμένων πού γεννήθηκαν ἀπό θαυμαστικούς λόγους γιά τόν πάπα Φραγκίσκο, οἱ ὁποῖοι συνοδεύονταν ἀπό θυμωμένες ἐκφράσεις γιά τούς Ὀρθοδόξους ὑπερμάχους τῆς πίστεως Πατέρες.
Δυό στοιχεῖα θά σχολιασθοῦν: Ὁ σχετισμός γιά τήν ἀλήθεια τῶν δογμάτων τῆς πίστεως καί ἡ ἀδιάκριτη «οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν» ἀγάπη πού χρησιμοποιεῖται ὡς κάλυμμα τῶν δογματικῶν διαφορῶν καί ὡς προσχηματική αἰτία ἑνότητας.
Ο Γεώργιος Μαντζαρίδης, ομότιμος καθηγητής της θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μιλά για την ποιότητα ζωής του σύγχρονου ανθρώπου.
Ο εθισμός των παιδιών στο διαδίκτυο αποτελεί σύγχρονη κοινωνική απειλή και κύριο θέμα προβληματισμού στην ιατρική κοινότητα. Η βλαπτική συσχέτιση μεταξύ διαδικτύου και υγείας συχνά μεταφέρεται ως αντικείμενο συζήτησης στο παιδιατρικό ιατρείο, γεγονός που δεν ίσχυε τη περασμένη δεκαετία. Ο διάχυτος προβληματισμός επιβεβαιώνει δύο πράγματα. Αρχικά ότι τα παιδιά πράγματι αφιερώνουν δυσανάλογα μεγάλο χρόνο μπροστά σε οθόνες και κατά δεύτερον ότι η οικογένεια αδυνατεί να ελέγξει τη κατάσταση. Γονείς σε απελπισία, δάσκαλοι και καθηγητές ανήσυχοι, παιδοψυχολόγοι και παιδοψυχίατροι μπροστά σε μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα.