«Η αρχή της Σοφίας του Θεού είναι η επιείκεια και η πραότητα που γίνεται σε μεγάλη ψυχή και βαστάζει τις ανθρώπινες αδυναμίες»
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος
Από το Συναξάρι – Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος
Δημοσιεύθηκε στις 28 Νοεμβρίου, 2025
(30 Νοεμβρίου)
Ο Ανδρέας, ο ένδοξος Απόστολος του Χριστού, ήταν γιος του Ιωνά και αδελφός του αγίου Αποστόλου Πέτρου [29 Ιουν.] και καταγόταν από την πόλη Βηθσαϊδά, στην ανατολική όχθη της λίμνης Γεννησαρέτ. Αντίθετα με τον αδελφό του που ήταν έγγαμος, ο Ανδρέας προτίμησε να φυλάξει την παρθενία και διέμενε στο σπίτι του Πέτρου. Τα δύο αδέλφια ασκούσαν το επάγγελμα του ψαρά και τηρούσαν με ευλάβεια όλες τις εντολές του Μωσαϊκού Νόμου. Όταν ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος [7 Ιαν., 29 Αυγ.] διέτρεχε την Ιουδαία και τις περιοχές του Ιορδάνη ποταμού κηρύττοντας με ιερό σθένος τη μετάνοια προς τον λαό, ο Ανδρέας προσέτρεξε σε αυτόν, εγκατέλειψε ό,τι τον έδενε με τον κόσμο και έγινε μαθητής του. Μια μέρα, αφού είχε βαπτίσει τον Μεσσία Χριστό, ο Τίμιος Πρόδρομος συνομιλούσε με τον Ανδρέα και έναν άλλο του μαθητή και, δείχνοντας τον Σωτήρα Χριστό που περνούσε από εκεί κοντά, τους είπε: «Να, ο Αμνός του Θεού!» (Ιωάν. 1, 35). Ακούγοντας τα λόγια αυτά του διδασκάλου τους που τους έδειχνε Εκείνον, του Οποίου Πρόδρομος και Βαπτιστής είχε ορισθεί υπό του Θεού, οι δύο μαθητές Τον ακολούθησαν για να μάθουν περισσότερα για το πρόσωπό Του. Ο Χριστός στράφηκε προς αυτούς και τους ρώτησε: «Τι ζητάτε;». Εκείνοι απάντησαν με σεβασμό: «Ραββί, πού μένεις;». «Ελάτε και δείτε!», τους είπε ο Κύριος. Πήγαν λοιπόν μαζί Του στο σπίτι όπου έμενε ως ξένος και όλη την ημέρα του έκαναν ερωτήσεις. Δεν καταλάβαιναν ακόμη ότι Αυτός ήταν ο Σωτήρ και Υιός του Θεού, μήτε και επιθυμούσαν να γίνουν μαθητές Του, ένιωθαν όμως μια ανείπωτη έλξη προς Αυτόν.
Ο Θεός άλλοτε δίνει, άλλοτε δεν δίνει (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)
Δημοσιεύθηκε στις 27 Νοεμβρίου, 2025
Εἶναι μεγάλο ἀγαθὸ ἡ προσευχή, ὅταν γίνεται μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ ἄγρυπνη καρδιά. Καὶ πῶς θὰ γίνει εὐχάριστη; Ἐὰν ἐκπαιδεύσουμε τοὺς ἑαυτούς μας νὰ εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ, ὄχι μόνο ὅταν παίρνουμε αὐτὸ ποὺ ζητοῦμε ἄλλα καὶ ὅταν δὲν τὸ παίρνουμε. Διότι ὁ Θεὸς ἄλλοτε δίνει, ἄλλοτε δὲν δίνει• καὶ τὰ δύο ὅμως τὰ κάνει γιὰ τὸ καλό μας, ὥστε, εἴτε λάβεις εἴτε δὲν λάβεις, καὶ χωρὶς νὰ πάρεις ἔλαβες.
Εἴτε ἐπιτύχεις εἴτε δὲν ἐπιτύχεις, πέτυχες μὲ τὸ νὰ μὴν ἐπιτύχεις. Διότι μερικὲς φορές το νὰ μὴν παίρνουμε αὐτὸ ποὺ ζητᾶμε, γίνεται ὠφελιμότερο ἀπὸ τὸ νὰ τὸ πάρουμε.
Ηγέτης απόστολος (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)
Δημοσιεύθηκε στις 26 Νοεμβρίου, 2025
Ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ὅπως τόν καταγράφει ὁ ἅγιος Δαμασκηνός ὁ Στουδίτης, Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἄρτης, προκληθήκαμε νά μιλήσουμε γιά μιά διάσταση τῆς κρατικῆς ἐξουσίας, ἡ ὁποία στίς μέρες μας ὄχι μόνον ἔχει μείνει ἀνενεργός, ἀλλά στήν σύγχρονη πολιτική σκέψη θεωρεῖται ἄσχετη μέ τούς σχεδιασμούς καί τήν πράξη τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, τῆς νομοθετικῆς καί τῆς ἐκτελεστικῆς. Ἡ διάσταση στήν ὁποία ἀναφερόμαστε ἔχει σχέση μέ τό νόημα τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, τήν προοπτική τῆς ὕπαρξής του. Στήν ἐποχή πού ἐπιχειρεῖται ἡ ψηφιοποίηση τοῦ ἀνθρώπου, ἡ διάσταση αὐτή εἶναι καίρια γιά τήν ποιότητα τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί τόν ἐξανθρωπισμό τῆς ἐξουσίας.
Αγία Αικατερίνη: Η πάνσοφος Μεγαλομάρτυς του Χριστού (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος – Καθηγητής)
Δημοσιεύθηκε στις 25 Νοεμβρίου, 2025
Οι γυναίκες μάρτυρες της Εκκλησίας μας είναι εξίσου ηρωίδες με τους άνδρες μάρτυρες, οι οποίες συναποτελούν την πιο εκλεκτή χορεία των αγίων. Το πρόβλημα της ισότητας των δύο φύλων, λύθηκε για την Εκκλησία μας στους αγίους Της, όπως και η σύμπλευση γνώσης και πίστης.
Στις κορυφαίες γυναίκες μάρτυρες της Εκκλησίας μας ανήκει και η μεγαλομάρτυς αγία Αικατερίνη. Διαβάστε περισσότερα »
Σιωπηρή Αγωνία: Το Ψέμα του «Θανάτου με Αξιοπρέπεια» (Rai Rojas)
Δημοσιεύθηκε στις 24 Νοεμβρίου, 2025
Σχεδόν 1.800 άνθρωποι έχουν πέσει από την Γέφυρα Golden Gate του Σαν Φρανσίσκο, με σκοπό να αυτοκτονήσουν και σχεδόν όλοι πέθαναν. Οι λίγοι επιζώντες είπαν την ίδια ιστορία, όπως αυτή του Kevin Hines, ο οποίος πήδησε από τη γέφυρα το 2000. Είπε ότι την στιγμή, που ρίχτηκε στο κενό, συνειδητοποίησε ότι ήθελε να ζήσει. Όλοι οι άλλοι επιζώντες επανέλαβαν τα λόγια του: την στιγμή, που τα χέρια τους έφευγαν από το κιγκλίδωμα, συνειδητοποιούσαν ότι ήθελαν να ζήσουν.
Αυτή η αναλαμπή διαύγειας αποδεικνύει πόσο γρήγορα μπορεί να καταρρεύσει η επιθυμία θανάτου και με πόση δύναμη παλεύει η θέληση για ζωή. Η αντιστροφή της επιθυμίας θανάτου μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου δείχνει πόσο ευμετάβλητη μπορεί να είναι η απόφαση για αυτοκτονία και η θέληση για επιβίωση έχει την ικανότητα να αναδύεται την ίδια την στιγμή της καταστροφικής πρακτικής.
Αυτή η διαπίστωση έχει σημασία γιατί υπάρχουν νομοθέτες και γιατροί που θεωρούν την απόφαση για υποβοηθούμενη αυτοκτονία ως μια σταθεροποιημένη και ορθολογική επιλογή. Οι επιζώντες της Γέφυρας μας υπενθυμίζουν ότι τα αυτοκτονικά συναισθήματα δεν είναι σταθερά, καθώς καταρρέουν συχνά την ίδια την στιγμή που καθοδηγούν την συμπεριφορά. Όταν η μοιραία πράξη ξεκινήσει, όμως, δεν μπορεί πια να αντιστραφεί και η μετάνοια δεν μπορεί να υλοποιηθεί.
Η ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία ως διαδικασίες έχουν μηδενίσει κάθε πιθανότητα αντιστροφής. Οι ασθενείς, μόλις καταπιούν τα θανατηφόρα φάρμακα ή κάνουν ενέσεις ευθανασίας έχουν χάσει την δυνατότητα να αλλάξουν πορεία, ακόμα και αν μετανιώσουν αμέσως, όπως περιγράφουν οι άλτες της γέφυρας.
