Χριστούγεννα:
«Ο άναρχος αρχίζει, ο αχώρητος χωρείται, ο άχρονος μπαίνει στον χρόνο»
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
Χριστούγεννα:
«Ο άναρχος αρχίζει, ο αχώρητος χωρείται, ο άχρονος μπαίνει στον χρόνο»
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
“Δεῦτε ἴδωμεν πιστοὶ ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ἀκολουθήσωμεν λοιπόν, ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ, μετὰ τῶν Βασιλέων τῶν Μάγων, ἀνατολῆς τῶν δώρων. Ἐκεῖ γὰρ ἄγγελοι μετὰ ποιμένων, ἐκκαρτεροῦσιν ὑμνοῦντες ἀσιγήτως τό, Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.”
Χριστός Γεννάται (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)
Εις την Γέννησιν του Ιησού Χριστού (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)
Στη Γέννηση του Χριστού Α΄ (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Στη Γέννηση του Χριστού – Λόγος Β’ (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Στη Γέννηση του Χριστού – Λόγος Γ΄ (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Η ενανθρώπηση του Θεού είναι γεμάτη φιλανθρωπία (Αγ. Κύριλλος Αλεξάνδρειας)
Η Ενανθρώπηση του Υιού και οι συνέπειές της (Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός)
Το γιατί και το πώς της Σαρκώσεως του Θεού (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)
Η προσκύνησις των Μάγων (Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός)
Γιατί ο Θεός έγινε Άνθρωπος; (Άγιος Μάξιμος Ομολογητής)
Ομοφυλοφιλία: Θεομίσητη αμαρτία (Το τρίτο θαύμα των Χριστουγέννων)
Το νόημα των Χριστουγέννων και η συσκότισίς του (π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός)
Τα Χριστούγεννα μιας μοναχικής γυναίκας (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, επίσκοπος Αχρίδος)
Να έλθουν ή να μην έλθουν τα Χριστούγεννα; (π. Ανδρέας Αγαθοκλέους)
Η ταπείνωση των Χριστουγέννων (Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)
Τα δώρα των Μάγων (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Το εξόριστο βρέφος (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος, Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)
Βηθλεέμ (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)
Σχετικά με τον χαιρετισμό «Χριστός ετέχθη» (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Περί του Χριστού Γεννήσεως (Άγιος Φιλάρετος Μόσχας)
Χριστούγεννα († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)
Εις την Γέννησιν του Κυρίου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)
Στη γέννηση του Χριστού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)
Αγιασμένες μέρες (Φώτης Κόντογλου)
Η νύκτα (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος)
Αναζητώντας το νόημα των Χριστουγέννων (Απόστολος Παπαδημητρίου)
Χριστούγεννα: Γιορτή ή τραγωδία; (Ιερομόναχος Αντίπας Αγιορείτης)
Χριστούγεννα († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)
Περιμένοντας τα Χριστούγεννα… († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)
Ο χάλκινος όφις και η Γέννηση του Χριστού (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)
Ποια είναι η «επί γης ειρήνη» του Αγγελικού ύμνου τής Βηθλεέμ; († Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Χριστούγεννα χωρίς τον Χριστό
Πρόλογος
Η εορτή των Χριστουγέννων αποτελεί ένα από τα πιο φωτεινά και ταυτόχρονα πιο παρεξηγημένα γεγονότα της χριστιανικής ζωής. Είναι φωτεινή, γιατί αναγγέλλει την είσοδο του Θεού στην ανθρώπινη ιστορία· και παρεξηγημένη, γιατί συχνά περιορίζεται σε εξωτερικές εκδηλώσεις, αποκομμένες από το βαθύτερο νόημά της. Ανάμεσα στο μυστήριο της ενανθρώπησης και στη σύγχρονη εμπειρία της γιορτής, ανοίγεται ένα χάσμα που ζητά ερμηνεία και θεραπεία.
Ο άνθρωπος της εποχής μας εξακολουθεί να γιορτάζει τα Χριστούγεννα, ακόμη και όταν έχει απομακρυνθεί από τον Χριστό. Διατηρεί τα σύμβολα, τα έθιμα και τη συναισθηματική φόρτιση, αλλά συχνά αγνοεί ή παραμερίζει το Πρόσωπο που δίνει ζωή σε όλα αυτά. Έτσι, η γιορτή κινδυνεύει να μετατραπεί σε πολιτισμικό γεγονός, σε κοινωνική συνήθεια ή σε προσωπική ανάγκη φυγής από την καθημερινότητα.
Ο παρών λόγος δεν επιχειρεί να ηθικολογήσει ούτε να επιβάλει συμπεράσματα. Σκοπός του είναι να σταθεί με ειλικρίνεια απέναντι στην ανθρώπινη εμπειρία και να αναδείξει τη διαφορά ανάμεσα στα Χριστούγεννα χωρίς Χριστό και στα Χριστούγεννα με Χριστό. Να φωτίσει την απουσία, όχι για να την καταδικάσει, αλλά για να φανερώσει τη βαθύτερη επιθυμία που κρύβεται μέσα της.
Η ταινία αφηγείται ένα αληθινό περιστατικό από τη ζωή του αγίου Παϊσίου, όπως διασώθηκε από μαρτυρίες προσκυνητών του Αγίου Όρους. Ένα animated short film για τη δύναμη της πίστης, την πνευματική διάκριση και την αγάπη του Θεού, όπως βιώνεται μέσα στον πόνο και τη δοκιμασία.
Στίς μέρες μας ἡ ζωή τοῦ κόσμου γέμισε μέ ἀναστατώσεις ἐξωτερικές καί ἐσωτερικές, κοινωνικές καί ψυχικές. Παρατηρεῖται «συνοχή ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ» (Λουκ. κ΄, 20). Ὁ διεθνής στίβος ἐκτός ἀπό σκληρούς οἰκονομικούς ἀνταγωνισμούς, εἶναι γεμάτος ἀπό πολέμους, ἀλλά καί ἀναμονές νέων πολέμων, πρίν ἀκόμη σβήσουν οἱ φωτιές ὅσων εἶναι ἤδη ἀναμμένοι. Τό δυστύχημα εἶναι ὅτι αὐτή ἡ εἰκόνα τοῦ κόσμου ἔχει ρίζες πού κρύβονται στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Ἄλλωστε, κάθε κοινωνικό πρόβλημα ἔχει ἕνα ψυχικό ὑπόστρωμα, ἕνα ἔδαφος ἀπό τό ὁποῖο ἀντλεῖ τή νοσογόνο τροφή του. Ἀφήνοντας τόν αἱματοβαμμένο διεθνῆ στίβο, θά ἀσχοληθοῦμε μέ τούς πολέμους πού διεξάγονται σέ καιρό εἰρήνης μέσα σέ οἰκογένειες, σέ γειτονιές, σχολικές τάξεις καί σχολικές αὐλές, σέ πλατεῖες, σέ ἔρημους ἤ σκοτεινούς δρόμους καί σκοτεινά μαγαζιά. Θύματα αὐτῶν τῶν πολέμων (κάποιες φορές καί θύτες) εἶναι τά παιδιά.
Καθημερινά διαβάζουμε τά σχετικά μέ τήν ἐξέλιξη τῆς ρομποτικῆς καί τῆς «τεχνητῆς εὐφυῒας-νοημοσύνης», τό πῶς οἱ ἄνθρωποι μαγεμένοι ἀπό τήν ἐξέλιξη τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας προχωροῦν ὄχι μόνον στήν ἀλόγιστη χρήση, ἀλλά καί στόν λεγόμενο μετανθρωπισμό. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ψυχή καί σῶμα, εἶναι ψυχοσωματικό ὄν, ἀλλά ἔχει σκοπό καί προορισμό νά γίνη κατά Χάριν Θεός, δηλαδή ἀπό τό «κατ’ εἰκόνα» νά φθάση στό «καθ’ ὁμοίωσιν». Αὐτό τό «καθ’ ὁμοίωσιν» χαρακτηρίζεται ὡς θέωση, ὁπότε ὅποιος ἀκολουθεῖ αὐτήν τήν πορεία λέγεται θεούμενος.
Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός
Η υπερηφάνεια
Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ είναι ρίζα και πηγή κάθε αμαρτίας. Ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος την ονομάζει βασίλισσα όλων των αμαρτιών. Αυτή, αφού νικήσει τον άνθρωπο και αιχμαλωτίσει την καρδιά του, τον παραδίνει στην εξουσία των δαιμόνων για να τον θανατώσουν ψυχικά. Ο ιερός Ισίδωρος, πάλι, την αποκαλεί αφανίστρια όλων των αρετών, γιατί όλες τις πολεμάει και τις εξαλείφει. Επειδή όμως το κυριότερο χαρακτηριστικό της είναι η καταφρόνηση της υποταγής, γι΄αυτό γενικά λέγεται εχθρός και αντίπαλος της ταπεινώσεως.