Κύριε Διευθυντά,
Μέσα στην ερημιά της πόλης η ησυχία αναφαίνεται ως μείζων πολυτέλεια. Η ηλιαχτίδα, που διαπερνά το παραθυρόφυλλό μου, δια περνά και την ψυχή μου και με καμμία δύναμη δεν θα εγκατέλειπα το εργαστήρι της ησυχίας, για κανένα άλλο εργαστήρι έστω και θεολογικό, αν δεν υποχωρούσα στις παροτρύνσεις μίας φίλης να παρακολουθήσουμε τα μαθήματα της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών της Μητροπόλεως Δημητριάδος. Έχουμε τόσο πολύ εθισθεί στην πενία, ώστε αυτή έχει γίνει μόνιμη σύντροφός μας και παραξενευόμαστε, αν για λίγο μας αποχωρισθεί.
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή πατώντας εδώ
Posted in 
