Εἶναι
γνωστὸ πὼς ἡ
λεγόμενη πληροφορία» εἶναι ἕνα ἀπέραντο
χρυσωρυχεῖο, ἡ ἐκμετάλλευση
τοῦ ὁποίου γίνεται ποικιλοτρόπως. Ἀνάλογα
μὲ τοὺς στόχους καὶ τὶς ἀξίες
τοῦ καθενός. Γιὰ τὴ
«διεθνῆ τῶν πονηρῶν»
δέ, ἡ «πληροφορία» εἶναι κι ἕνας
τρόπος γιὰ νὰ μᾶς
χειραγωγοῦν μέσῳ τῆς
παρακολούθησης τῆς συμπεριφορᾶς
μας! Μίας συμπεριφορᾶς ὅπως
τὴν ἀποτυπώνουμε ποικιλοτρόπως στὸ
διαδίκτυο. Μὲ αὐτὰ ποὺ
λέμε, ποὺ γράφουμε, ποὺ ἐπισκεπτόμαστε,
ποὺ «ἀνεβάζουμε», ποὺ ἀναπαράγουμε,
ποὺ «μᾶς ἀρέσουν»!
Λένε πὼς κανεὶς ὡς
τώρα δὲν μπορεῖ νὰ ἐλέγξει
τὸ διαδίκτυο. Νὰ ὅμως
ποὺ πετυχαίνουν κάτι ἄλλο. Νὰ ἐλέγξουν
ἐμᾶς μέσα ἀπ’
αὐτό, ἐκεῖ στὴν ἀπέραντη
ἐλευθερία πού νοιώθουμε σ’ αὐτό!
Ἆραγε, μήπως γι’ αὐτὸ εἴμαστε
τόσο… ἐλεύθεροι; Στ’ ἀλήθεια τί ἀκριβῶς
συμβαίνει; Ἂς τὸ δοῦμε…

Διαβάστε ολόκληρο το πολυτονικό κείμενο πατώντας εδώ