(Ματθ. δ’ 12-17)

– Θα πρέπει να αποφεύγουμε τον άνθρωπο που θέλει να μας βλάψει;

– Θα έπρεπε οι απόστολοι να σταματήσουν το κήρυγμα αφού έβλεπαν τους απίστους να σκανδαλίζονται; Η αγάπη γι’ αυτούς δεν θα έπρεπε να τους κάνει να σιωπήσουν και να φύγουν;

– Εάν δεν παραβαίνω κάποιο νόμο και δεν δημιουργώ αταξία, φταίω αν ο άλλος σκανδαλίζεται από τις ενέργειές μου;

– Μεγάλο το βάρος της αμαρτίας του σκανδαλισμού των αδελφών μας. Γιατί ενώ μία αμαρτία κρυφή βλάπτει μόνον εκείνον που την πράττει, η φανερή αμαρτία βλάπτει και όλους όσους την βλέπουν ή την ακούν.

– Γιατί όμως το φανερό αμάρτημα μεταδίδεται τόσο εύκολα στους ανθρώπους;

– Η αυθάδεια μητέρα όλων των αμαρτημάτων.

– Μεγάλο το βάρος της αμαρτίας του σκανδαλοποιού, αλλά και ο σκανδαλιζόμενος γίνεται υπόδικος κολάσεως.

– Πρέπει να φεύγουμε από τους ανθρώπους που μας σκανδαλίζουν;

– Ποιός όμως άνθρωπος ποτέ κανέναν δεν εσκανδάλισε; Κανείς. Ποιός λοιπόν μπορεί να σωθεί;

– Είναι πράγματι η υπόθεσις του σκανδάλου τόσο δύσκολη; Με ποιό τρόπο μπορούμε να καταφέρουμε να μην σκανδαλίσουμε;

– Σε ποιά περίπτωση πρέπει να εγκαταλείπουμε το έργο μας προκειμένου να μην σκανδαλίσουμε τον αδελφό μας;


Διαβάστε τον λόγο από το
"Κυριακοδρόμιο των τεσσάρων Ευαγγελιστών", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ.
2ος, σελ. 349 – Έκδοσις 1840), πατώντας εδώ