Απάντησις εις νέον θεολόγον–κληρικόν και συγγραφέα

Δυστυχώς υπάρχει ένας ισχυρὸς πόλεμος, εσωτερικός, και τελευταία απροκάλυπτος, με τάσεις οικουμενιστικές, μοντέρνες και αλλότριες και μάλιστα από κινήσεις Αρχιερέων. Μιλούν για μετάφραση της απειρόκαλλης θείας Λειτουργίας, για δύο Εκκλησίες, για είσοδο των γυναικών στο ιερό βήμα, για νεοπατερική, μεταπατερική και συναφειακή θεολογία, για κοσμικές συναυλίες εντός των ιερών ναών και λοιπά. Τους μιμούνται και ακολουθούν ιερείς, που παρασύρουν τον λαό σ᾽ ένα δρόμο απλουστεύσεως, ευκολίας και ισοπεδώσεως. Όποιος αντιδρά αμέσως χαρακτηρίζεται φανατικός, ταλιμπάν, απηρχαιωμένος, μονολιθικός και αρτηριοσκληρωτικός. Γίνεται προσπάθεια να φθαρεί, να γελοιοποιηθεί, να θεωρηθεί φαιδρός. Η ακρίβεια, η αλήθεια και η παράδοση θα ελέγχει πάντα τους παραχαράκτες.
Ένα νέο, λίαν σοβαρό, επικίνδυνο, επιπόλαιο, άστοχο και ασεβές ατόπημα αποτελεί η έκδοση ενός βιβλίου με τον βαρύγδουπο τίτλο “Οι προϋποθέσεις της ιερωσύνης μέσα από τα κείμενα των Πατέρων…. Κανονικό Δίκαιο και Οικονομία στη ζωή της Εκκλησίας” κάποιου νεαρού θεολόγου Ιωάννου Α. Αρσενιάδη, που πρόσφατα πληροφορούμαι χειροτονήθηκε και κληρικός.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο πατώντας εδώ

Ἀπάντησις
εἰς τον Ἁγιορείτην Μοναχόν Μωϋσῆν

14.1.2011

Κύριε Διευθυντά,

Μετὰ πολλῆς λύπης ἀνέγνωσα τὸ ἀνορθόδοξο περιεχόμενο ὀρθοδόξου διαμαρτυρίας τοῦ πολιοῦ ἐν μοναχοῖς πατρὸς Μωϋσέως Ἁγιορείτου, τὸ ὁποῖον ἐδημοσιεύθη τῇ 7ῃ Ἰανουαρίου
2011 εἰς τὴν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξος Τύπος μὲ ἀριθμὸν φύλλου
1861. Δὲν θὰ ἤθελα νὰ ὑπεισέλθω στὶς πρωτοφανεῖς, ἀβάσιμες καὶ παντελῶς ἀστήρικτες αἰτιάσεις του, διότι ὡς φαίνεται ὁ λόγιος π. Μωϋσής δὲν ἐμελέτησε ἐπισταμένως τὴν ἐργασία μου, ἀλλά ἐπέλεξε τὴν ἐπιλεκτικὴν χρῆσιν ἀποσπασμάτων ἀλλοιώνοντας δυστυχῶς τὸ νόημα παραβλέποντας βεβαίως καὶ τὶς παραπομπές.

Δὲν θὰ ἤθελα νὰ ἐπεκταθῶ. Θὰ ἤθελα μόνον εὐλαβῶς νὰ καταθέσω κάποιες ἐρωτήσεις–ἀπορίες, ποὺ ἀπαιτοῦν ὀρθόδοξη προσέγγισιν, ὥστε νὰ ἀπαντηθοῦν μὲ πνεῦμα οἰκοδομῆς.

1. Ὁ π. Μωϋσῆς διάβασε σὲ κάποιες σελίδες τοῦ κρινόμενου βιβλίου μου θέσιν καὶ ἄποψιν ἰδικήν μου, ποὺ νὰ ὁμιλεῖ περὶ καταργήσεως τῶν Θείων καὶ Ἱερῶν Κανόνων ἤ τῆς ἰσχύος των; Ἐὰν εἶχε καλὴν πρόθεσιν, θὰ μποροῦσε ὡς πατὴρ μὲ πόνο ψυχῆς, ὡς γράφει, νὰ μὲ καλοῦσε, μεταξὺ αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ πρῶτον, καὶ εὐχαρίστως νὰ ἀκούσω καὶ νὰ δεχθῶ τὴν οἱανδήποτε ἄποψιν ἅμα δὲ καὶ ἐπιτίμησιν.

2. Πῶς μὲ χαρακτηρίζει οἰκουμενιστήν καὶ ἀγράμματον καὶ πόθεν τεκμέρεται τό μὴ ὀρθόδοξον φρόνημά μου, τὴν στιγμὴν ποὺ ὁ ἴδιος ἀντὶ νὰ ἔχει διάθεσιν οἰκοδομῆς καὶ διορθώσεως δεικνύει διάθεσιν καταδίκης καὶ ἐξοντώσεώς μου;

3. Ἀλήθεια, ποιοὶ κανόνες τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας υἱοθετοῦν τὴν διαπόμπευσιν καὶ τὴν ὕβριν ὡς μέσου παιδαγωγίας;

Λυποῦμαι ποὺ ἡ λύπη, ἡ ἔκπληξις καὶ ἡ πίκρα τοῦ πατρὸς Μωϋσέως δὲν ὑπῆρξε εἰλικρινὴς, ἀλλά μᾶλλον σκόπιμος διάθεσις διαστρεβλώσεως τῶν πραγμάτων.

Δὲν ἰσχυρίζομαι ὅτι ἡ ἐργασία μου δὲν ἔχει ἀτέλειες ἤ πιθανὸν καὶ παραλείψεις, οὔτε διεκήρυξα ὅτι ἀποτελεῖ θέσφατον ἀξίωμα θεολογικῆς τοποθετήσεως ἐπὶ μειζόνων θεμάτων, ὡς εἶναι ἡ ἰσχὺς τῶν Θείων καὶ Ἱερῶν Κανόνων καὶ τὸ κῦρος αὐτῶν.

Εὐχαρίστως δέχομαι τὶς ὅποιες ὑποδείξεις καλοπροαίρετες ἤ ἀκόμα καὶ κακόβουλες. Ὄχι ὅμως διὰ τοῦ τύπου. Θὰ ἐδεχόμην διὰ τοῦ τύπου κριτική, ἐφόσον εἶχα προβεῖ εἰς δημόσιαν παρουσίασιν τοῦ βιβλίου μου. Μήπως γνωρίζετε, ποῦ παρουσίασα τὸ βιβλίο μου; Ἐγὼ τουλάχιστον δὲν ἐνθυμοῦμαι νὰ ἔκανα ὁποιαδήποτε παρουσίασή του.

Μήπως μπορεῖτε νὰ μοῦ πεῖτε σὲ ποιὸ βιβλιοπωλεῖο πωλεῖται;

Ἔχω τὴν ἐντύπωσιν ὅτι δὲν κυκλοφορεῖ σὲ κανένα βιβλιοπωλεῖο.

Εὐχαριστῶ τὸν π. Μωϋσῆ, ποὺ μὲ ἔκρινε τόσο «δίκαια» καὶ «ἀντικειμενικὰ», γιὰ ἕνα βιβλίο, ποὺ ποτὲ δὲν παρουσίασα καὶ ποὺ δὲν κυκλοφόρησε εἰς τὸ ἐμπόριον οὔτε καὶ εἰς τοὺς κύκλους τῶν εὐλαβῶς ἡσυχαζόντων.

Ἀλήθεια, π. Μωϋσῆ, ὅταν ἐπιθυμεῖς νὰ διορθώσεις τὸ λάθος σὲ κάποιον ἀδελφό, τὸ κάνεις μέσα ἀπό τὴν ἀρθρογραφία καὶ μέσα ἀπό τό τάλαντο, πού σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός; Τὸ δοθὲν σοι τάλαντο, Ἅγιε Γέροντα, σοῦ ἐδόθη ἀπό τὸν Θεόν, ὥστε νὰ οἰκοδομεῖς εἰς σωτηρίαν καὶ ὄχι νὰ σκανδαλίζεις καὶ νὰ ἀδικεῖς τοὺς ἀδελφούς σου.

Μὲ πολλὴ ἀγάπη ἀναμένω τὶς ἐπιπλήξεις σου ὄχι διὰ τοῦ τύπου, ἀλλά διὰ τῆς ἐν Χριστῷ ἀδελφικῆς κοινωνίας, τὴν ὁποία μὴ λησμονεῖς, ὅπως λησμόνησες καὶ ἔμενα, ποὺ δῆθεν δὲν μὲ γνώριζες. Καὶ ἐάν δὲν μὲ ἐγνώριζες, ἄς ἐρωτοῦσες τουλάχιστον νὰ μάθεις γιὰ ἔμενα ἀπό κοινοὺς φίλους ἤ ἀπό πρόσωπα τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Εὔχομαι ἀπό καρδίας, ὅπως ὁ Κύριος τῆς ἀγάπης νὰ φωτίσει τὸν γέροντα Μωϋσῆ, ὅπως ἀνανήψει ἀπό τὶς πρωτοφανεῖς, ἀστήρικτες αἰτιάσεις του, καί βέβαια ἡ ἱερωσύνη δέν εἶναι τέχνασμα, ἀλλά διακονία, μαρτυρία πίστεως, θυσία, τελείωση. Καί ὄχι μόνον δέν ἀδυνατεῖ ἡ ἱερωσύνη νά σηκώση τό ἀκάθαρτο, ἀλλά θεραπεύει καί ἀναπληρεῖ τά ὑστερήματα.

Ἀρχιμανδρίτης

Ἰωάννης Ἀ. Ἀρσενιάδης