Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η Χώρα μας διέρχεται περίοδο γενικευμένης παρακμής σε όλες τις εκφάνσεις του δημοσίου βίου, που επηρεάζει καταλυτικά και την προσωπική ζωή των πολιτών. Η αιτία της γενικευμένης αυτής παρακμής αποδίδεται εν πολλοίς – και ομολογουμένως όχι αβάσιμα – στους πολιτικούς και εν γένει στην αήθεια της διαχειρίσεως της πολιτικής εξουσίας από τους ασκούντες αυτήν. Διεφθαρμένοι πολιτικοί διέφθειραν τη Χώρα, τους θεσμούς και τους πολίτες της, λέγεται συχνάκις και κατ᾿ επανάληψιν. Και οι πολίτες απηυδησμένοι και απογοητευμένοι από την διάψευση των προσδοκιών τους από τους πολιτικούς γυρίζουν την πλάτη στους πολιτικούς και την πολιτική. Τα φαινόμενα της ιδιώτευσης, της απαξίωσης της πολιτικής, της αδιαφορίας για τα κοινά και της πολιτικής απάθειας γενικεύονται και κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία. Το γεγονός ότι οι πολιτικοί φέρουν μεγάλο μέρος -ίσως το μεγαλύτερο- της ευθύνης για την τωρινή γενικευμένη παρακμή είναι αναντίρρητο και πανθομολογούμενο. Όμως θεωρώ -και τούτο αποτελεί το σκοπό που γράφω αυτό το σημείωμα- ότι εξίσου μεγάλη ευθύνη φέρει και ο ελληνικός λαός. Ίσως-ίσως μάλιστα, αν μη μεγαλύτερη, τουλάχιστον καθοριστικότερη είναι η ευθύνη του Ελληνικού Λαού.