(Εβρ. δ΄ 14 – ε’ 6)

– Της αρχιερωσύνης το έργον, και την εξ αυτής ωφέλειαν διδάσκει διά των σήμερον αναγνωσθέντων λόγων ο θεόπνευστος του Κυρίου απόστολος΄ και το μεν έργον, λέγει, του αρχιερέως αστίν η προς τον Θεόν μεσιτεία, και η προσφορά των θυσιών και των δώρων΄ η δε ωφέλειά εστιν η αιώνιος των ψυχών σωτηρία.

– Τα δύο είδη των παθών. Μπορούν τα αδιάβλητα πάθη να καταλήξουν σε αμαρτία;

– Ο Ιησούς Χριστός αμέτοχος των διαβλητών παθών.

– Γιατί ο Ιησούς Χριστός γίνεται συμπαθής στις ασθένειες των ανθρώπων;

– Ποιος είναι ο θρόνος της χάριτος στον οποίον αναφέρεται ο απόστολος Παύλος; Υπάρχει και άλλος θρόνος;

– Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αρχιερέως.

– Συγκατάβασις και συμπάθεια πρέπει εις τον αρχιερέα, καθότι κι αυτός φορεί ασθένειαν, δηλαδή της φύσεως την αδυναμία εκ της οποίας προέρχεται η αμαρτία.

– Από πού λαμβάνει ο αρχιερεύς της αρχιερωσύνης την αξία;

– Σχέση του εν νόμω τυπικού αρχιερέως και του αρχιερέως Ιησού Χριστού.

Διαβάστε ολόκληρη την ερμηνεία από το “Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων”, του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 263 – Έκδοσις 1840), πατώντας εδώ