Τελευταία τείνει να επικρατήσει μια συνήθεια ισοπεδώσεως της Παραδόσεως. Έτσι είθισται ορισμένοι από τους πιστούς μας κατά τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων τους να μην προσκομίζουν στο ναό κόλλυβα, αλλά αντί αυτών κουλουράκια, πίτες και διάφορα γλυκίσματα. Αντί του ζυμωτού προσφόρου να προσκομίζουν έτοιμα βιομηχανοποιημένα πρόσφορα. Αντί του προσφερομένου κόκκινου οίνου να προσκομίζουν λευκό οίνο. Αντί της πατερικής φιλανθρωπίας να εμφανίζεται μια τάση επιδείξεως και δωρεάς προς σωματεία και ιδρύματα όχι με σκοπό τη χριστιανική βοήθεια. Στην ίδια σειρά τείνουν να ξεχασθούν και πολλές άλλες ακόμα παραδοσιακές συνήθειες, όπως: συνεχείς μνημονεύσεις των κεκοιμημένων κατά τις Θ. Λειτουργίες, ψυχωφέλιμες επισκέψεις στα κοιμητήρια αφ’ ενός μεν για τη φιλοσόφηση του μυστηρίου του θανάτου και αφ’ ετέρου για την κοινωνία μετά των κεκοιμημένων μας προσφορά προσφορών καθ’ όλην την διάρκεια του εκκλησιαστικού έτους και ιδιαιτέρως κατά τα ψυχοσάββατα· δωρεές και φιλανθρωπίες στα εκκλησιαστικά καθιδρύματα και τέλος τακτική τέλεση θ. Λειτουργιών, Τρισαγίων και προσευχών. Διαβάστε ολόκληρο το πολυτονικό κείμενο πατώντας εδώ