Το «Ντόπινγκ» (Doping) ή φαρμακοδιέγερση, κατά τον καθηγητή Κουτσελίνη ή λήψη εργογόνων ουσιών, κατά τους Αγγλοσάξωνες, αποτελεί και για τον «μικρόκοσμο» του αθλητισμού, πραγμα­τικό κοινωνικό πρόβλη­μα, αφού και ο αθλητισμός προστατεύεται από το Σύ­νταγμα αφού αποτελεί κοινωνική δραστηριότη­τα. Η πρωτοβουλία του Πα­νεπιστημιακού Γυμνα­στηρίου να διοργανώσει την 1η Επιστημονική Η­μερίδα με αυτό το θέμα α­ναδεικνύει και τον σοβα­ρό προβληματισμό που υ­πάρχει στους κόλπους του, ενώ και η παρουσία του πρύτανη Παν/μίου Πατρών κ. Κουμπιά, καταδεικνύει την αποφα­σιστικότητα της πανεπι­στημιακής κοινότητας να συμβάλει θετικά στην καταπολέμηση του φαινομένου. Αυτή η πρωτοβουλία θεωρώ ότι πρέπει να έχει συνέχεια αλλά και να προ­καλέσει παράπλευρες εκ­δηλώσεις από αθλητικές ομοσπονδίες και τις τοπι­κές τους επιτροπές, σε συ­νεργασία με όλους τους αρμόδιους φορείς. Πέρα από τα κλασικά φάρμακα που γνωρίζουμε ότι χρησιμοποιούνται από τους αθλητές και τις κλα­σικές μεθόδους ανίχνευ­σής τους που χρησιμοποι­ούν τα διαπιστευμένα εργαστήρια, από την Δ.Ο.Ε. αρχικά και σήμερα από τον WADA, η επιστημο­νική κοινότητα την τε­λευταία δεκαετία έχει βρε­θεί αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο πρόβλημα, αθλητικό, επιστημονικό αλλά και εξόχως πολιτι­κό, αυτό της κυκλοφορίας στην αγορά φαρμακολογι­κών σκευασμάτων με την επωνυμία «Συμπληρώμα­τα Διατροφής» που έχει α­ποδειχθεί πλέον ότι απο­τελούν τον «Δούρειο Ιπ­πο» του αθλητικού «ντό­πινγκ». Εχει αποδειχθεί από ε­πιστημονικές έρευνες, δη­μοσιευμένες το 2001 και μεταγενέστερα ότι ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝΔΕΙΞΗ συγχορήγησης, κυκλοφορούν στην α­γορά, χωρίς να έχει προη­γηθεί φαρμακολογικός έ­λεγχος, δηλαδή ανεξέλεγκτα(!), σκευάσματα «συ­μπληρωμάτων διατροφής» που περιέχουν μίγματα βι­ταμινών με προσμίξεις, εί­τε εφεδρίνης, είτε καφεΐνης, είτε αναβολικών στεροειδών που σχεδόν στο σύνολο τους, ΔΕΝ α­ναγράφουν το πραγματικό περιεχόμενο των ουσιών, στην ετικέττα του σκευάσματος! Κι αυτό ε­γκυμονεί πλεί­στους κινδύνους για τους χρήστες, είναι ένα κατ’ εξοχή κοινωνικό πρόβλημα, έ­να πρόβλημα δημόσιας υγείας. Το πιο ση­μαντικό που ακούστηκε πάντως στην ημερίδα είναι ότι, στην Ελλάδα ΔΕΝ πραγματο­ποιούνται ποιοτικοί έλεγ­χοι στα φαρμακολογικά σκευάσματα που κυκλοφορούν, ακόμη κι αν πρό­κειται για πρώτη κυκλο­φορία τους, αλλά η αδειοδότηση βασίζεται στην καλή πίστη του Ε.Ο.Φ. και στο περιεχόμενο του φακέλου που υποβάλλει κάθε εταιρεία! Αναρωτιέ­μαι άραγε, πως θα προ­στατευθεί η δημόσια υ­γεία, με τέτοιες πρακτικές και τέτοια ελλείμματα των οργάνων του κράτους;