σκέψη

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Ουδέν ούτε εννοίας θανάτου φοβερώτερον, ούτε Θεού μνήμης θαυμασιώτερον» (Ηλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

Πόσο αρμονικά και ισορροπημένα παραθέτει ο Άγιος τις δυο αυτές λειτουργίες της ψυχής του ανθρώπου, τη σκέψη και τη μνήμη, υπενθυμίζοντας το σκοπό, για τον οποίο τις έβαλε ο Θεός μέσα μας. Η καθεμιά, συνταιριασμένη με το αντίστοιχο θέμα, με το οποίο έχει να ασχολείται. Η σκέψη με το θάνατο, για να κρατήσει τον άνθρωπο στη φρόνηση και στη σύνεση και η μνήμη με το Θεό, για να τον κρατήσει στη ζωντανή ελπίδα. Είναι οι κορυφαίες απασχολήσεις τους στην παρούσα ζωή. Χαρακτηρίζει, τη σκέψη του θανάτου φοβερότερη από όλα όσα έχει να σκέφτεται ο άνθρωπος και τη μνήμη του Θεού θαυμασιότερη από όλα όσα έχει να θυμάται. Τέλειος συνδυασμός. Διαβάστε περισσότερα »

Ο επίλογος της πληθωριστικής κοινωνίας. Η μοναξιά του στοχαστή (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος)

Όποιος σκέφτεται, δεν στοχάζεται οπωσδήποτε.

Η σκέψη λειτουργεί και για τα πιο ασήμαντα πράγματα του καθημερινού βίου.

Ο στοχασμός υψώνει τον Άνθρωπο σε μια περιοχή αξιώσεων της μοίρας του -της κατάστασης και της αποστολής του ως Ανθρώπου μέσα στον κόσμο που έπλασε ο Θεός και τον τοποθέτησε ως Διαβάτη.

Διαβάστε περισσότερα »

Η θεολογική σκέψις του Οσίου Ιουστίνου (Πόποβιτς) του Νέου (Jean-Louis Palierne)

Το πα­ρόν κεί­με­νον ε­δη­μο­σι­εύ­θη, εν πα­ραρ­τή­μα­τι και ά­νευ τίτ­λου, εις το βι­βλί­ον: Père Justin Popovitch, Philosophie Orthodoxe de la Vérité, Dogmatique de l’Eglise Orthodoxe, tome 5, traduit du serbe par Jean-Louis Palierne, éd. «L’Age d’Homme», Lausanne 1997, σ. 457-464. Με­τε­φρά­σθη δε υ­πὸ του αρχιμαν­δρί­του Νι­κο­δή­μου Μπα­ρού­ση και, λό­γω της επι­σή­μου πλέ­ον α­να­κη­ρύ­ξε­ως της αγι­ό­τη­τος του Σέρ­βου ι­ε­ρο­μο­νά­χου Ι­ου­στί­νου (Πό­πο­βιτς), αν­τί της προ­σφω­νή­σε­ως: «πα­τὴρ Ι­ου­στίνος» ανα­φέ­ρε­ται αυ­τός ως: «ά­γι­ος Ι­ου­στί­νος».

Διαβάστε περισσότερα »