Μωυσής Αγιορείτης

Κρίση και αυτοκριτική (μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Ο Μέγας Αθανάσιος λέγει: «Ενώ ο νους του ανθρώπου πλάσθηκε από τον Πανάγαθο Θεό για να βλέπει συνεχώς την ωραιότητα του Θεού και να φωτίζεται από τις θεϊκές λαμπρότητες, μετά την πτώση στράφηκε μ’ εμπάθεια στη θέα της κτίσεως. Έτσι αντί οι άνθρωποι να έχουν προσηλωμένο το νου τους στον Θεό, προσκολλήθηκαν στα κτίσματα, προσκυνώντας τα ως Θεούς».
Πολλοί μας ρωτούν τί να πράξουν στην παρούσα κρίση. Ο Μ. Αθανάσιος συνοπτικά μας λέγει πώς φθάσαμε έως εδώ. Ο προφήτης Δαυίδ στους ωραιότατους ψαλμούς του επιμένει• «έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν». Η παρούσα ώρα δεν είναι για εύκολα και πρόχειρα λόγια. Δεν είναι καιρός για χάσιμο. Όπως ξαναγράψαμε η κρίση ας μας οδηγήσει σε αυτοκριτική. Η περισυλλογή σε ειλικρινή μετάνοια. Μέσα από το πικρό, να βγει γλυκό.

Διαβάστε περισσότερα »

Η υποκρισία (μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Ο Χριστός δέχθηκε μετανοημένους αμαρτωλούς. Επετίμησε όμως τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους, που αυτοδικαιώνονταν και υποκρίνονταν ασύστολα. Ο Χριστός δεν ανέχεται το ψεύδος, την απάτη και τον εγωισμό. Οι παραλείψεις, οι αδυναμίες συγχωρούνται εύκολα από τους νέους, αλλά δεν τους συγχωρείται η υποκρισία. Η υποκρισία σήμερα δυστυχώς καταλαμβάνει τα πάντα. Σπάνια ακούς όλη την αλήθεια. Άλλα λέει κάποιος και άλλα μυστικώς πραγματοποιεί. Αυτό ενοχλεί ιδιαίτερα τους νέους, που πάντα αναζητούν το ατόφιο, το γνήσιο και το αληθινό.

Διαβάστε περισσότερα »

Τύχη και ατυχία (μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)


Υπάρχουν τυχεροί και άτυχοι άνθρωποι; Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν άδικο; Τι είναι η τύχη; Για την ορθόδοξη εκκλησία δεν υπάρχει τύχη.

Διαβάστε περισσότερα »

Η διάκριση (μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Η διάκριση ξεχωρίζει το ορθό, επιλέγει το αγαθό, κρίνει το καλύτερο, αποφεύγει τα άκρα, βαδίζει τη μέση οδό. Ψάχνει για την καλύτερη απάντηση σε ένα ερώτημα που τίθεται, την πρέπουσα λύση. Η διάκριση είναι απαραίτητη για όλους, ιδιαίτερα όμως για τους διδάσκοντες, τους καθοδηγούντες και συμβουλεύοντες.

Διαβάστε περισσότερα »

Το λιγότερο κακό (μοναχός Μωυσής, αγιορείτης)

Τις τελευταίες ημέρες από διάφορους πολιτικούς ακούστηκαν λέξεις λησμονημένες.
Απορεί κανείς αν η επανεύρεσή τους είναι γνήσια ή χρησιμοποιούνται προς κατανάλωση και εκμετάλλευση. Μιλώ για λέξεις όπως πατρίδα, πατριωτισμός, Θεός, θρησκεία, οικογένεια, παράδοση και λοιπά σχετικά. Επιτρέπεται να αποδυναμώνονται ιδέες και ιερά νοήματα; Η ελληνική παιδεία κατάντησε άγονη και στείρα γνώση. Ο Χριστός εξήλθε από τα σχολεία ως φανατικός, ακραίος και ανελεύθερος. Η γλώσσα μας κατακρεουργήθηκε βάναυσα. Μία φοβερή ψυχοπαθολογία βάλθηκε να θανατώσει την εγχώρια λαλιά. Ντρέπονται μερικοί που είναι Έλληνες;

Διαβάστε περισσότερα »