Σε περιόδους μεγάλων κρίσεων στους λαούς, η κύρια εργασία του διανοούμενου οφείλει να είναι η ανάδειξη εκείνων των στοιχείων του πολιτισμού και των παραδόσεων που μπορούν να βοηθήσουν στην ανάταξη της συλλογικής κατάθλιψης και την αναζωπύρωση των εστιών δημιουργικής δράσης. Αυτό ακριβώς έκαναν αίφνης άνθρωποι σαν τον Χέγκελ ή τον Γιάσπερς σε αντίστοιχα πολύ δύσκολες στιγμές του έθνους τους. Άλλωστε το να κατηγορεί η Ινδία τον ινδουισμό ή το Ιράκ τον μουσουλμανισμό για τις κακοτυχίες τους, αυτό μόνο σε βαθύτερη παρακμή, λόγω απελπισίας, θα μπορούσε να οδηγήσει. Σε στιγμές κρίσης, λοιπόν, αναζητούμε καταρχήν τα στοιχεία εκείνα που επιτρέπουν την αναγέννηση και την ελπίδα. Άραγε αυτό είναι που κάνει ο Στέλιος Ράμφος με το τελευταίο του βιβλίο, όσο και με το μπαράζ των συνεντεύξεων που ακολούθησε; Διαβάστε περισσότερα »

Σκοτάδι πίσσα. Απογοήτευση. Αγανάκτηση. Μηδενισμός. Μια απαξίωση, που όμοιά της δεν είχε κανείς ματαδεί. Απαξίωση για όλους και για όλα, καλά και κακά, όμορφα και άσχημα, λογικά και άλογα, ηθικά και ανήθικα. Άραγε, από ποιόν εξέπεσε η ηθική και το μέτρο, για να τα βρούμε εμείς; Διαβάστε περισσότερα »