– Γέροντα, τι είναι Θεία δικαιοσύνη;
– Θεία δικαιοσύνη είναι να κάνης αυτό που αναπαύει τον άλλον. Αν έχης λ.χ. να μοιρασθής κάτι με κάποιον άλλον, να του δώσης όχι το μισό από αυτό που έχεις, αλλά όσο θέλει εκείνος. Να του πης: Πόσα θέλεις; δυόμισι; τρία; πάρ’ τα. Να δίνης τα καλά και να κρατάς τα σάπια. Να δίνης τα περισσότερα και να κρατάς τα λιγώτερα. Να, πες πως μας φέρνει τώρα μια αδελφή δέκα δαμάσκηνα. Αν εγώ από λαιμαργία φάω τα οκτώ και σου αφήσω τα δύο, θα σε αδικήσω. Αν πω: αφού είμαστε δύο, θα φάω τα πέντε και θα σου αφήσω τα άλλα πέντε, τότε έχω την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Αν όμως δω ότι σου αρέσουν τα δαμάσκηνα και φάω μόνον ένα και σου πω: κάνε αγάπη να φας εσύ τα υπόλοιπα, γιατί εμένα δεν μου πολυαρέσουν, αλλά με πειράζουν και στα έντερα, τότε έχω την θεία δικαιοσύνη.
– Δηλαδή ανθρώπινη δικαιοσύνη ποια είναι;
– Ανθρώπινη δικαιοσύνη είναι, αν πρέπη λ.χ. να μοιρασθής κάτι με κάποιον άλλον, να δίνης το μισό και να κρατάς το άλλο μισό.