Διάλεξα αὐτὴ τὴν παράδοξη φράση σὰν τίτλο, διότι διὰ μέσου τῆς παραδοξότητάς της μπορεῖ νὰ ἐμβάλλει σὲ σκέψεις. Διότι μπορεῖ νὰ προκαλέσει ἕναν ἀναστοχασμὸ δραστηριοτήτων τοῦ παρελθόντος, ποὺ εἶχαν ποιότητα, ποὺ ἀγαπήθηκαν ἀλλὰ ποὺ ὅμως ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ καὶ κοινωνικὴ πραγματικότητα μέσα ἀπὸ διάφορες διαδικασίες. Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς διαδικασίες ἦταν καὶ ἡ «ἐκσυγχρονιστική»: Διαβάστε περισσότερα »
κοινωνία
Μήπως περνούσαμε καλύτερα τότε που περνούσαμε χειροτέρα; (Γιάννης Σχίζας)
Δημοσιεύθηκε στις 25 Οκτωβρίου, 2010
(1,926 άτομα το έχουν διαβάσει)
(1,926 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ο Χριστός και το κοινωνικό πρόβλημα (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)
Δημοσιεύθηκε στις 26 Αυγούστου, 2010
(3,073 άτομα το έχουν διαβάσει)
(3,073 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ὅσο καθαρίζεται ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὰ πάθη, τόσο ἀποκτᾶ τὴ δυνατότητα τῆς ἀληθινῆς κοινωνίας μὲ τὸ Θεὸ καὶ τὰ ἄλλα ἀνθρώπινα πρόσωπα.
Ὅσοι βλέπουν τὸν ἄνθρωπο ρομαντικὰ καὶ ἐξωτερικὰ μεταθέτουν τὸ κακὸ ἀπὸ τὰ πρόσωπα στὴν κοινωνία, γι’ αὐτὸ καὶ πρεσβεύουν ὅτι ἡ βελτίωση τῆς κοινωνίας θὰ φέρει καὶ βελτίωση τῶν προσώπων. Ἀλλὰ οἱ Ὀρθόδοξοι χωρὶς νὰ ἀρνούμεθα τὴ σημασία τῆς κοινωνικῆς ἐπιδράσεως στὰ πρόσωπα, δίνουμε τὴν προτεραιότητα στὴ μεταμόρφωση τοῦ προσώπου διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῆς Θ. Χάριτος.
Εἶναι μεγάλη πλάνη νὰ θέλουμε νὰ ἀλλάξουμε τὴν κοινωνία χωρὶς νὰ ἀγωνισθοῦμε, νὰ ἀλλάξουμε τὸν ἑαυτό μας. Εἶναι τουλάχιστον ἀφελὲς νὰ πιστεύουμε ὅτι ἡ ἀλλαγὴ μερικῶν κοινωνικῶν θεσμῶν θὰ φέρει καὶ τὴν ἀλλαγὴ τῶν ἀνθρώπων χωρὶς μετάνοια.
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ 
Λέξεις Κλειδιά: Χριστός, Καψάνης Γεώργιος, Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, κοινωνία Να ζεις χάνοντας (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος)
Δημοσιεύθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου, 2009
(2,804 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,804 άτομα το έχουν διαβάσει)
Μας έχει συνηθίσει ο κόσμος αυτός, που ήλθαμε μη γνωρίζοντας τίποτα, πως ζούμε για να κερδίζουμε και να απολαμβάνουμε. Να κερδίζουμε σε πείρα, σε γνώση, σε σοφία, να κερδίζουμε υλικά αγαθά, ανέσεις, απολαύσεις, ηδονές, να κερδίζουμε οπωσδήποτε, κι ας περνούν τα χρόνια του βίου μας. Και δεν έχουμε νιώσει πως την ίδια στιγμή που πιστεύουμε πως κερδίζουμε, την ίδια ακριβώς στιγμή χάνουμε. Χάνουμε σε χρόνο, χάνουμε σε νιάτα, χάνουμε σε δυνάμεις και χάνουμε συγγενείς, φίλους και γνώριμους. Κι ωστόσο, δεν αποτολμούμε να συμπεράνουμε, σε κάποια κρίσιμη στροφή του βίου μας, πως ενόσω ζούμε κερδίζοντας, περνώντας ο καιρός, όλο και περισσότερα χάνουμε. Για να φτάσουμε σε μια βαθμιαία απογύμνωση που λέγεται «ωριμότητα», που είναι «γήρας», που σημαίνει έναν κλιμακωτό αποχαιρετισμό του κόσμου. Διαβάστε περισσότερα »
Ο σημερινός κόσμος. Το μέγα φρενοκομείο (Φώτης Κόντογλου)
Δημοσιεύθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου, 2009
(4,981 άτομα το έχουν διαβάσει)
(4,981 άτομα το έχουν διαβάσει)
Να δούμε ακόμα που θα φτάξουμε! Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη, που να μην την κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό που να μην τον πούμε ή να μην τον γράψουμε με τη μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πια ολότελα. Γινήκαμε ένα τρελλό κοπάδι, που μας σαλαγά ο διάβολος με μια βουκέντρα, κι εμείς τρέχουμε λαχανιασμένοι. Η ελευθερία που δώσαμε στον εαυτό μας, με τη διαστρεμμένη γνώμη μας, γίνηκε τυραννία και μας κάνει ό,τι θέλει. Μεταμορφώθηκε σε μια μάγισσα Κίρκη, και μας μεταμόρφωσε κι εμάς σε χοίρους, και γρούζουμε ευτυχισμένοι, τσαλαβουτώντας μέσα στις κοπριές και στις σάπιες ακαθαρσίες. Καταντήσαμε ακόμα να τρώμε τις δικές μας τις ακαθαρσίες και τα εμπυασμένα κρέατά μας. Ποτέ ο άνθρωπος δεν είχε φτάξει ούτε στη μισή αναισθησία και σιχαμένη παραμόρφωση, απ’ όσο έφταξε σήμερα. Διαβάστε περισσότερα »
Κατηγορίες: ΚΟΙΝΩΝΙΑ Λέξεις Κλειδιά: Φώτης Κόντογλου, "Μυστικά Άνθη", Εκδόσεις "Αστήρ - Παπαδημητρίου", κόσμος, κοινωνία Οι πρόθυμοι δούλοι (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος)
Δημοσιεύθηκε στις 7 Αυγούστου, 2009
(2,717 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,717 άτομα το έχουν διαβάσει)
Έζησε και ξαναέζησε η ανθρωπότητα καιρούς, καιρούς δουλείας που ξεσηκώνονταν οι λαοί για να την αποτινάξουν, και καιρούς ελευθερίας που επλήγωνε και τελικά δηλητηρίαζε ο ατομικισμός —αφού, κατά την αθάνατη ρήση του Μακρυγιάννη, η ελευθερία —και η Δημοκρατία— στηρίζεται στο «εμείς» και ποτέ στο «εγώ». Διαβάστε περισσότερα »
