«Αγαθόν προσευχή μετά νηστείας και ελεημοσύνης και δικαιοσύνης» (Τωβίτ 12:8)

«Είναι καλό πράγμα η προσευχή, όταν συνοδεύεται από τη νηστεία, την ελεημοσύνη και τη δικαιοσύνη», είπε ο αρχάγγελος Ραφαήλ στον Τωβίτ. Μεγάλο, πράγματι, καλό είναι μια τέτοια νηστεία! Είναι μεγάλο καλό για τους αμαρτωλούς, καθώς αποτελεί τη μοναδική θύρα εξόδου από τη σαρκική κατάσταση και εισόδου στη σωτήρια μετάνοια. Είναι μεγάλο καλό και για τους δικαίους, καθώς αποτελεί το πιο ισχυρό πνευματικό τους όπλο. Μ’ αυτό το όπλο στα χέρια διατηρούν την ψυχική και σωματική τους αγνότητα ως το τέλος τής επίγειας διατριβής τους. Θεμέλιο της προσευχής τους είναι η νηστεία και θεμέλιο της νηστείας τους η ευσπλαχνία. Προσεύχονται με πίστη και λαμβάνουν όλα όσα ζητούν. Διαβάστε περισσότερα »

Ὅσα σᾶς συμβαίνουν στό διάστημα τῆς προετοιμασίας σας γιά τή θεία Κοινωνία, φόβος, ταραχή κλπ, προέρχονται καθώς φαίνεται ἀπό τόν ἐχθρό. Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι αὐτός σᾶς τριγυρίζει…. Ἡ Ἐξομολόγηση καί ἡ θεία Κοινωνία τόν καῖνε καί τόν διώχνουν μακριά. Γιά νά σᾶς ἐμποδίσει λοιπόν, ἀπ’ αὐτά, σᾶς προξενεῖ τόσους πειρασμούς. Ἀγωνισθεῖτε νά κρατήσετε τή μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τή μνήμη τοῦ θανάτου. Αὐτές οἱ δυό μνῆμες, ὄχι μόνο ὅταν ἑτοιμάζεστε γιά τή θεία Μετάληψη, ἀλλά πάντοτε, ἐξουδετερώνουν τά τεχνάσματα τοῦ πονηροῦ. Διαβάστε περισσότερα »

Κάθε θανάσιμο αμάρτημα που διαπράττει ο ορθόδοξος χριστιανός, αν δεν θεραπευθεί με την πρέπουσα μετάνοια, γίνεται αιτία αιώνιου κολασμού του. Διαβάστε περισσότερα »

Η σημερινή ευαγγελική διήγηση για τη θεραπεία από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό των δέκα λεπρών (Λουκ. ιζ’ 12-19) έχει οριστεί από την αγία Εκκλησία μας να διαβάζεται σε κάθε περίπτωση κοινής ευχαριστίας προς τον Θεό για κάποια ευεργεσία Του. Από τους δέκα λεπρούς που θεραπεύτηκαν από τον Σωτήρα, μόνο ο ένας σκέφτηκε να Τον ευχαριστήσει. Οι υπόλοιποι εννέα, μολονότι ευεργετήθηκαν εξίσου, μολονότι είδαν στον ίδιο τους τον εαυτό ένα εκπληκτικό σημείο τής θείας ευσπλαχνίας και παντοδυναμίας, δεν εκτίμησαν πνευματικά ούτε την ανέλπιστη θεραπεία τους ούτε Εκείνον που με την προσταγή Του λυτρώθηκαν από την ανίατη ασθένεια. Διαβάστε περισσότερα »

Πρόλογος

ΟΛΗ Η ΚΤΙΣΗ εἶναι ἕνα θαῦμα, τό θαῦμα τῆς θείας Πρόνοιας, πού φροντίζει καί συντηρεῖ τή δημιουργία Της. Ὁ ἄνθρωπος, ὡστόσο, πού εἶναι πλασμένος «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» (Γεν. 1:26) καί πού λίγο διαφέρει ἀπό τούς ἀγγέλους (βλ. Ψαλμ. 8:6), συνήθως δέν βλέπει αὐτό τό ὁλοφάνερο θαῦμα. Ἔχοντας ἐξορίσει ἀπό τήν καρδιά του τόν Πλάστη του καί Κύριο τοῦ σύμπαντος, περιορίζει τό νόημα καί τόν σκοπό τῆς ζωῆς του στήν ἐφήμερη γήινη ἐγκοσμιότητα. Ἔτσι, μέ χαμένη τήν ἐλπίδα πού συνδέει τόν πιστό ἄνθρωπο μέ τόν Θεό καί τήν αἰωνιότητα, κατατρώγεται ἀπό τό σαράκι τῆς ἐναγώνιας μέριμνας γιά τήν ἐξασφάλιση ἐπίγειας εὐμάρειας καί καταβάλλεται ἀπό τήν ἀλόγιστη θλίψη σέ κάθε συμφορά τοῦ βίου.

Ἀπ’ αὐτή τήν ἐναγώνια μέριμνα κι ἀπ’ αὐτή τήν ἀλόγιστη θλίψη σώζει τόν ἄνθρωπο ἡ χριστιανική ἐλπίδα, πού γεννιέται ἀπό τή ζωντανή πίστη στόν Θεό καί συντηρεῖται ἀπό τήν προσδοκία τῆς ἐκπληρώσεως τῶν ἐπαγγελιῶν Του. «Γι’ αὐτό ὑπομένουμε κόπους καί ὀνειδισμούς», ἐξηγεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἐπειδή στηρίξαμε τήν ἐλπίδα μας στόν ἀληθινό Θεό, πού εἶναι σωτήρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί ἰδιαίτερα τῶν πιστῶν» (Α΄ Τιμ. 4:10). Ἡ ἐλπίδα τοῦ πιστοῦ ἀπορρέει ἀπό τή βεβαιότητα τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου στήν καρδιά του καί στή ζωή του. Σ’ Ἐκεῖνον ἐμπιστεύεται τό παρόν καί τό μέλλον του, τό ἐπίγειο καί τό ἐπουράνιο, γνωρίζοντας ὅτι «ὁ Θεός κάνει τά πάντα νά συντελοῦν στό καλό του» (Ρωμ. 8:28).

Ἡ χριστιανική ἐλπίδα εἶναι ἄγκυρα στίς τρικυμίες τοῦ βίου, ἀντίδοτο στό ἄγχος, βάλσαμο στόν πόνο, παρηγοριά στόν θάνατο· εἶναι, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, κάστρο ἄπαρτο, τεῖχος ἀκαταμάχητο, συμμαχία ἀνίκητη, λιμάνι γαλήνιο, πύργος ἀπόρθητος, ὅπλο ἀήττητο, δύναμη ἀκατάβλητη. Αὐτή φέρνει μπροστά μας τή μακάρια ἀλήθεια τοῦ δρόμου τῆς σωτηρίας, πού ἀρχίζει ἀπό τή γῆ καί καταλήγει στούς «καινούργιους οὐρανούς» (Β΄ Πέτρ. 3:13).

Ὁ ἅγιος Τύχων ὁ Θαυματουργός (1724-1783), ἀρχιεπίσκοπος Βορονέζ καί Ζαντόνσκ, ὁ ὁποῖος γιά τά σοφά συγγράμματά του καί τήν ἔνδοξη ρητορεία του ἀποκλήθηκε “Χρυσόστομος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας”, μᾶς παρουσιάζει στίς ἑπόμενες σελίδες τήν ἀληθινή ἐλπίδα, τήν ἐλπίδα πού στηρίζεται στόν Θεό, ἀντιπαραθέτοντάς την στήν ψεύτικη, τήν ἐλπίδα πού στηρίζεται στούς ἀνθρώπους καί στά ἐπίγεια πράγματα. Μᾶς διδάσκει πῶς θά ἐνισχύσουμε τήν ἐλπίδα μας στόν Κύριο καί μᾶς πληροφορεῖ ποιές εἶναι οἱ συνέπειες τῆς ἐλλείψεώς της καί ποιές οἱ προϋποθέσεις τῆς καρποφορίας της. Πιστεύουμε ὅτι τό μικρό ἀλλά περιεκτικό αὐτό κείμενο θά βοηθήσει τούς καλοπροαίρετους ἀναγνῶστες νά μείνουν «ἀκλόνητοι καί ἀμετακίνητοι ἀπό τήν ἐλπίδα τοῦ Εὐαγγελίου» (Κολ. 1:23).

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ Διαβάστε περισσότερα »