θαύμα

Κυριακή Γ’ Λουκά: Οι επισκέψεις του Θεού (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά 7, 11-16]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 6-10-1996

Κάποια μέρα, αγαπητοί μου, θέλησε ο Ιησούς να επισκεφτεί την πόλιν Ναΐν. Τον ακολουθούσαν οι μαθηταί Του και όχλος πολύς. Όταν έφθασαν εις την πύλην της πόλεως, γιατί ήταν πόλις οχυρωμένη, την ίδια στιγμή, «ξεκομίζετο», όπως μας σημειώνει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, «ξεκομίζετο τεθνηκς». Κάποιος που είχε πεθάνει. Ήταν νεκρό κάποιο παλικάρι, νεανίσκος χαρακτηρίζεται και μονογενής μιας χήρας γυναίκας. Την όλη εκφορά συνόδευε αρκετός κόσμος, που ήλθαν βέβαια να παρηγορήσουν αυτήν την πενθούσα μάνα. Η συνάντησις έγινε εκεί, στην πύλη της πόλεως. Ο όχλος που ηκολούθει και οι μαθηταί τον Κύριον και ο όχλος που ηκολούθει τη νεκρώσιμη εκφορά.

Τότε ο Κύριος λυπήθηκε αυτήν τη γυναίκα, πραγματικά ήταν αξιολύπητη, και της λέγει: «Μή κλαε». Δηλαδή, «Μην κλαις». Και τότε πλησίασε το φέρετρο, που έκειτο εκεί νεκρός ο νεανίσκος. Αυτοί που τον μετέφεραν, στάθηκαν. Και τότε ο Κύριος, σαν το πιο φυσικό πράγμα, αποτείνεται προς τον νεκρόν νεανίσκον και του λέγει: «Νεανίσκε, σοι λέγω, γέρθητι». «Νεανίσκε, Εγώ σου το λέγω: ‘’Σήκω επάνω’’». Και ο νεανίσκος ανεκάθισε μέσα εις το φέρετρό του και άρχισε να ομιλεί!

Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή Α’ Λουκά: Μια πνευματική γεύση

(Λουκ. ε΄ 1-11)

Μᾶς ἀξίωσε ἡ χάρη τοῦ ἐλεήμονος Θεοῦ, καθώς ἔχουμε σχεδόν ὁλοκληρώσει τήν πορεία μας στόν μυροβόλο πνευματικά μήνα Σεπτέμβριο, νά ἑορτάσουμε τήν ἑορτή τῆς παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ πού ταυτίζεται μαζί του καί τόν χαρακτηρίζει. Ψάλαμε τά προεόρτια καί τά μεθέορτα αὐτῆς καί ἀπολαύσαμε ἤδη τήν ἀνάγνωση καί τή διδασκαλία δύο κυριακάτικων εὐαγγελικῶν περικοπῶν ἀφιερωμένων στό ὕψος καί στό βάθος τῆς θεολογίας τοῦ Σταυροῦ, γευτήκαμε τή χαρά «διά τήν σωτηρίαν ἥν παρέχει τῷ κόσμῳ».

Γνωριμία μέ τόν εὐαγγελιστή Λουκᾶ

Σήμερα, λοιπόν, πρώτη Κυριακή μετά τήν ἀπόδοση τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ, καί ἡ σοφία τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας μᾶς δίνει τή χαρά νά ἀπολαύσουμε ἀπό τώρα μέχρι καί τήν ἀρχή τοῦ Τριωδίου τά ἱερά διδάγματα πού θεόπνευστα παραδίδει μέσα ἀπό τό Εὐαγγέλιό του ὁ ἅγιος ἔνδοξος ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Λουκᾶς.

Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή Ι’ Ματθαίου: Η απιστία και τα αίτιά της (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Ματθ. 17, 14-23]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 4-9-1983                                   

Όταν, αγαπητοί μου, ο Κύριος επέστρεψε από το όρος Θαβώρ με τους τρεις μαθητάς Του, τον Ιάκωβον, τον Ιωάννην και τον Πέτρον, έφθασε εκεί που ήσαν οι άλλοι μαθηταί, οι εννέα, τους οποίους είχαν περικυκλώσει πλήθος πολύ κόσμου, Φαρισαίοι, και ακόμη ένας δυστυχισμένος πατέρας, ο οποίος έφερε το παιδί του εις τους μαθητάς του Κυρίου να το θεραπεύσουν, που ήταν δαιμονισμένο και δεν μπόρεσαν. Και τώρα έρχεται εις τον Κύριον και Του λέγει: «Κύριε, σε παρακαλώ κάνε καλά το παιδί μου, γιατί το έφερα στους μαθητάς σου και δεν μπόρεσαν να μου το κάνουν καλά». Και τότε ο Κύριος αναστέναξε και είπε: « γενε πιστος κα διεστραμμένη! ως πότε σομαι μεθ᾿ μν; ως πότε νέξομαι μν;». «Ω γενεά άπιστη και διεστραμμένη, έως πότε θα είμαι μαζί σας, έως πότε θα σας ανέχομαι, που είδατε τόσα θαύματα και μένετε ακόμη στην απιστία σας;». Και τότε εζήτησε να φέρουν το παιδί μπροστά Του, από το οποίον έβγαλε το δαιμόνιον και το απήλλαξε.

Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή Ζ’ Ματθαίου: Η καταγωγή της Ευχής τού Ιησού και η αξία της (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Ματθ. 9, 27-35]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 25-7-1982                                                                                                                                              

Κάποτε, αγαπητοί μου, ο Κύριος, διερχόμενος σε έναν τόπον, Τον συνήντησαν δύο τυφλοί, οι οποίοι έκραζαν: «ησο, υέ Δαυΐδ, λέησον μς». «Ιησού, απόγονε του Δαβίδ», δηλαδή Μεσσία, «ελέησέ μας».

Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή Ε΄ Ματθαίου: Η θεραπεία των δύο δαιμονισμένων († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

 

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ Εὐαγγέλια, πρὶν ἀπὸ τὴν περικοπὴ ποὺ διαβάσαμε σήμερα γιὰ τὴν θεραπεία τῶν δύο δαιμονισμένων Γεργεσηνῶν, ὑπάρχει μιὰ μικρὴ ἱστορία γιὰ τὸν Χριστὸ ποὺ διασχίζει τὴν θάλασσα τῆς Γαλιλαίας μὲ τοὺς μαθητές Του. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ τους, ξεσπάει μιὰ θύελλα. Καὶ σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο ὁ Χριστὸς κοιμόταν ἥσυχα, μὲ τὸ κεφάλι Του ἀκουμπισμένο σὲ ἕνα προσκέφαλο. Καὶ οἱ Ἀπόστολοι φώναξαν, ὄχι ὅπως σὲ μιὰ προσευχή, ἀλλὰ μὲ ἀγανάκτηση: «Δὲν σὲ νοιάζει ποὺ χανόμαστε;» Ὁ Χριστὸς ξύπνησε, σηκώθηκε καὶ ἀφοῦ τοὺς κοίταξε λυπημένα, τοὺς εἶπε: «Ὦ, ὀλιγόπιστοι». Ἔπειτα στράφηκε πρὸς τὴν καταιγίδα καὶ τὴν διέταξε νὰ κοπάσει.

Διαβάστε περισσότερα »