ερμηνεία

Κυριακή Θ’ Ματθαίου (καθησύχαση της τρικυμίας): Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. ιδ’, 22–34)

– Πως πρέπει να γίνεται η προσευχή με βάση το παράδειγμα του Ιησού Χριστού.

– Γιατί ο Ιησούς άφησε πρώτα τους ανέμους και την βία των κυμάτων να απειλήσουν το πλοίο και μετά κατέστειλε τους ανέμους και γαλήνευσε την θάλασσα;

– Τί είναι η “φυλακή της νυκτός”;

– Τί δείχνει το θέλημα του απ. Πέτρου να πλησιάσει τον Ιησού στη θάλασσα;

– Αυτή είναι η φύσις του ανθρώπου. Πολλές φορές τα μεγάλα επιτελεί και άλλες φορές στα μικρά διστάζει.

– Όταν και εμείς περιπέσωμεν σε κίνδυνο, θα πρέπει όπως ο Πέτρος να προστρέξουμε στον Θεόν κραυγάζοντας το “Κύριε σώσον ημάς” και ο φιλάνθρωπος θα εκτείνει ην χείρα Του και θα μας σώσει από τον κίνδυνο.

– Ποιά ήταν η αιτία που βυθίστηκε στο νερό ο Πέτρος;

– Γιατί ο Κύριος αποκάλεσε τον Πέτρο ολιγόπιστο και όχι άπιστο;

– Υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ των Ευαγγελιστών για το πού έφθασε το πλοίο; Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την Α’ προς Κορινθίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην τη Η’ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α’ Κορ. 1, 10-17)

– Γιατί η αποστολή του κηρύγματος σε απίστους ήταν δυσκολότερη από την ιερουργία του βαπτίσματος των πιστευσάντων; Και γιατί ο Χριστός απέστειλε τον Παύλο όχι για να βαπτίζη αλλά για να κηρύττη το Ευαγγέλιο; Γιατί όμως εβάπτισε κάποιους; Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ζ’ Ματθαίου: Ερμηνεία εις την προς Ρωμαίους επιστολή του Παύλου, την αναγινωσκομένην τη Ζ’ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ρωμ. 15, 1-7)

– Η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών. Χωρίς της αγάπης πάσαι αι αρεταί εισίν ουδέν. Εκ της αγάπης κρέμανται όλος ο νόμος και οι προφήται. Η αγάπη εστί το πλήρωμα του νόμου. Η αγάπη εστίν ο χαρακτήρ των μαθητών του Χριστού, ήγουν ο χαρακτήρ και το γνώρισμα των σωζομένων. Η αγάπη εστίν αρετή μείζων και αυτής της πίστεως, και της προς θεόν ελπίδος. Όστις ου χωρίζεται από της αγάπης, εκείνος ηνωμένος εστί μετά του Θεού και ο Θεός ου χωρίζεται απ’ αυτού. Αλλά πώς άραγε δυνάμεθα ημείς θησαυρίσαι τοιούτον ατίμητον θησαυρόν; Ποία η οδός; Ποίος ο τρόπος; Ποίον το μέσον;

– Πώς ο απ. Παύλος, παραδόξως, επαινεί τον εαυτόν του λέγοντας “Ημείς οι δυνατοί”;

– Ποιοί είναι οι δυνατοί και ποιοί οι αδύνατοι; Ποιά είναι τα ασθενήματα των αδυνάτων; Με ποιό τρόπο οι δυνατοί βαστάζουν τα ασθενήματα των αδυνάτων.

– Με ποιούς τρόπους γινόμαστε αρεστοί στους συνανθρώπους μας; Είναι όλοι οι τρόποι θεμιτοί;

– Γιατί ο απ. Παύλος ονομάζει τον Θεό, Θεό υπομονής και παρακλήσεως;

– Το ζητούμενο δεν είναι οι άνθρωποι να συμφωνούν μεταξύ τους και μόνο, αλλά να συμφωνούν κατά το θέλημα του Ιησού Χριστού.

Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις τας πράξεις των Αποστόλων, τας αναγινωσκομένας την Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 11, 19-30)

– Γιατί οι Απόστολοι προτιμούσαν αρχικά να κηρύξουν το Ευαγγέλιον στο γένος των Ιουδαίων;

– Γιατί επελέγη ο Βαρνάβας για να πάει να κηρύξει την πίστη στην Αντιόχεια;

– Γιατί ο Βαρνάβας παρότι ο αριθμός των πιστών μεγάλωνε συνεχώς, αναζήτησε βοήθεια στον Παύλο;

– Ποιος ονόμασε (και σε ποιόν τόπο) για πρώτη φορά όσους επίστευαν στον Χριστό, χριστιανούς;

– Υπάρχουν μετά Χριστόν προφήτες; Πώς εξηγείται το απόσπασμα στις Πράξεις των Αποστόλων που ομιλεί για μετά Χριστόν προφήτες;

– Ελάμβαναν προφητικό χάρισμα οι γυναίκες;

– Από πού γνωρίζουμε ότι η προφητεία του Αγαβου, για μεγάλη πείνα στην οικουμένη εκπληρώθηκε;

– Επίστευσαν εις τα προφητευθέντα οι τότε Χριστιανοί;

– Ποιοι ήσαν οι πρεσβύτεροι και ποια η σχέση τους με τους αρχιερείς και επισκόπους; Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή του Παραλύτου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Ιωάν. ε’ 1-16) Μακάριος είναι ο άνθρωπος που υπομένει όλα τα λυπηρά αυτής της ζωής με καρτερία κι ελπίδα στο Θεό. Γι’ αυτόν η κάθε μέρα θα είναι μήνας στον ουρανό, ενώ στον άπιστο θα μοιάζει με χρόνο ολόκληρο. Γιατί ο άπιστος χαίρεται μόνο όταν δεν υποφέρει· κι όταν υποφέρει, το κάνει χωρίς υπομονή κι ελπίδα στο Θεό και δυσανασχετεί. Μακάριος είναι ο άνθρωπος που δε γογγύζει όταν υποφέρει, αλλ’ εξετάζει τις αιτίες με υπομονή κι ελπίδα στο Θεό. Πού θα βρει τις αιτίες που τον κάνουν να υποφέρει αυτός που πάσχει;

Διαβάστε περισσότερα »