Σας δικάζουν και σας καταδικάζουν και εσείς θλίβεστε γι’ αυτό. Δίκασαν και καταδίκασαν και Εκείνον και θλιβόταν. «Νύν η ψυχή μου τετάρακται», είπε στον κήπο της Γεθσημανής (Ιωάν. 12, 27). Αλλά ο άνθρωπος παραμένει αυτό που είναι και όχι αυτό που οι άλλοι λένε γι΄ αυτόν. Με τους λόγους του για τους άλλους ανθρώπους, ο άνθρωπος δίνει μαρτυρία για το ποιος είναι ο ίδιος. Εμείς στη γη καθημερινά δίνουμε μαρτυρία για το ποιοι είμαστε, ακόμα και αν πικραίνουμε τον πλησίον μας. Γνωρίζοντας αυτό, λέει ο μεγάλος απόστολος Παύλος: «Εμοί δε εις ελάχιστόν εστιν ίνα υφ’ υμών ανακριθώ ή υπό ανθρωπίνης ημέρας… ο δε ανακρίνων με Κύριός εστιν» (Α΄Κορ. 4, 3-4). Ο Παύλος γνώριζε την αβεβαιότητα των ανθρώπινων κρίσεων, γι’ αυτό και δεν τις έπαιρνε στα σοβαρά. Αυτός συγκλονίζεται μόνο – και προτρέπει και εμάς να συγκλονιστούμε – από Εκείνον που γνωρίζει την πάσα αλήθεια για κάθε άνθρωπο, και που θα κρίνει δίκαια. Όταν ο αληθινός Κριτής εμφανιστεί, θα κρίνει στο δικό του δικαστήριο, και όλες οι κρίσεις και οι δίκες των ανθρώπων θα είναι ως μη γενόμενες.

Στον αλουμινά Στόγιμιρ Π.Οι λιτανείες γίνονται και μέσα στους ναούς. Αλλά εσύ ρωτάς για τις λιτανείες στους δρόμους και στους αγρούς. Τι νόημα έχουν;

Γράφετε πόσο αγαπάτε τα παιδιά εξαιτίας της υπέροχης ευγνωμοσύνης τους, η οποία έχει χαθεί στους μεγάλους ή έχει περιοριστεί αρκετά. Δίνετε παραδείγματα. Θα σας δώσω και εγώ ένα.