Από  τους σημαντικότερους δείκτες πολιτισμού ενός λαού είναι ο τρόπος που στέκεται απέναντι στα παιδιά, πώς τα αντιμετωπίζει, πώς τα παιδαγωγεί και πού τα κατευθύνει.  Η αγωγή των παιδιών αποτελεί ουσιαστική ευθύνη όχι μόνον των γονέων και εκπαιδευτικών, αλλά και όλων εκείνων που ζουν αληθινά, αγαπώντας και πονώντας για τους άλλους. Αυτή η ευθύνη για την άσκηση αγωγής προϋποθέτει μαζί με την αγάπη και την ευαισθησία και την απαιτούμενη προσοχή και ενημέρωση. Δεν νοείται φορέας αγωγής που να αγνοεί ή να αδιαφορεί γι’ αυτά που συμβαίνουν στον παιδικό κόσμο, τόσο τον εσωτερικό όσο και τον εξωτερικό. Το παρόν άρθρο πραγματεύεται μία πτυχή της αγωγής της ψυχής, αυτήν της παιδικής ψυχαγωγίας και στοχεύει στην ενημέρωση για αυτά που απευθύνονται στα παιδιά μας με σκοπό να τα βλάψουν, να τα αλλοιώσουν και να τα παραμορφώσουν. Τα επτά σημεία που θα αναλυθούν παρακάτω αποτελούν περίληψη της έρευνάς μας για τα βιβλία, παιχνίδια, κινούμενα σχέδια και ταινίες που κυριαρχούν σήμερα στον παιδικό και εφηβικό κόσμο και ταυτόχρονα  είναι επτά σημεία που θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρώς υπ’ όψιν, καθότι η ύπαρξή τους  καθιστά το οποιοδήποτε «προϊόν» παιδικής ψυχαγωγίας που τα εμπεριέχει επικίνδυνο ή καταστροφικό για τα παιδιά μας. Διαβάστε περισσότερα »

…Οι γονείς ψάχνουμε τους παιδαγωγούς από την Ευρώπη για να μας δείξουν τα φώτα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας. Τα φώτα όμως αυτά σε πολλές περιπτώσεις είναι φτωχά και αδύναμα. Οι πατέρες της Εκκλησίας μας – φωτισμένοι οι ίδιοι – έχουν γράψει λόγους για την παιδαγωγία των παιδιών μας, αλλά δυστυχώς για χρόνια ίσως τους αφήσαμε στην άκρη. Είναι καιρός να φωτισθούμε από αυτό το καθαρό φως πρώτα οι γονείς και έπειτα τα παιδιά μας… Διαβάστε περισσότερα »

Μέσα στην καταναλωτική παραζάλη της εορταστικής περιόδου, στον συνωστισμό των πολυκαταστημάτων όπου αλαφιασμένοι τρέξαμε για να προλάβουμε τις γιορτινές αγορές, η σκηνή είναι οικεία. Ένα παιδί να κλαίει και να φωνάζει και μια απελπισμένη γυναίκα –ή, σπανιότερα, άντρας– να βρίσκεται στο όριο της κατάρρευσης. Το πιτσιρίκι απαιτεί με λύσσα κάποιο εμπόρευμα από το ράφι. Είναι όμως πολύ ακριβό, ή υπερβολικά γεμάτο λίπος ή ζάχαρη, και ο γονιός προσπαθεί να πει «όχι». Οι πελάτες που δεν έχουν παιδιά συχνά κοιτάζουν με απέχθεια αυτή την έλλειψη στοιχειώδους ελέγχου. Όσοι έχουν εμπειρία από παιδιά, νιώθουν συμπόνια. Γιατί, στις περισσότερες περιπτώσεις, ο γονιός θα υποχωρήσει – και αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο. Από τη μια μεριά, έχουμε μια τεράστια εμπορική μηχανή με στόχο το παιδί, οπλισμένη με πλήθος μέσα για να δελεάζει, να αγκιστρώνει και να κρατάει δέσμιο τον εσωτερικό κόσμο του μικρού αγοριού ή κοριτσιού. Από την άλλη, έχουμε πολυάσχολους, αγχωμένους, ενοχικούς γονείς που προσπαθούν να αποφύγουν τον δημόσιο καβγά. Ποιος νομίζετε ότι θα νικήσει; Όλοι φαίνεται να αγωνιούν για την κατάσταση των σύγχρονων παιδιών. Διαβάστε περισσότερα »

Ο Αλέξανδρος πηγαίνει στην πρώτη Γυμνασίου, μαθαίνει αγγλικά, παίζει μπάσκετ και τένις. Διαβάζει αρκετά και γράφει ακόμη περισσότερο. Χαμογελαστός και ευγενικός. Μόλις τελείωσε τα μαθήματά του χθες το βράδυ κάθισε στον καναπέ στο καθιστικό του σπιτιού του απέναντι από τη μητέρα του και απαντούσε στις ερωτήσεις:

«Εγραψα την επιστολή γιατί θα ήθελα να αφυπνίσω τους γονείς. Τους γονείς που πρέπει να μιλάνε περισσότερο με τα παιδιά τους, τους γονείς που αφιερώνουν λίγο χρόνο στα παιδιά τους, τους γονείς που όταν τα παιδιά ζητάνε να βγούνε μια βόλτα απαντούν: “Δεν έχω χρόνο να πάμε βόλτα, μπορώ όμως να σου κάνω ένα δώρο”. Σ’ αυτούς τους γονείς γράφω την επιστολή μου». Διαβάστε περισσότερα »