γάμος

Οι προσδοκίες των γονέων και η αληθινή αγάπη († π. Συμεών Κραγιόπουλος)

Διαβάστε περισσότερα »

Η φυλακή της ακοής (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Από τις ηδονικές μελωδίες προκύπτουν τριών ειδών ζημίες

Τα αυτιά είναι το δεύτερο κατά σειρά αισθητήριο που συναντάμε’ φρόντισε λοιπόν να απομακρύνης απ’ αυτά τις διεφθαρμένες μελωδίες, τις οποίες έχουν συνθέσει με σκοπό την ηδονή και στάζουν μέσα στα αυτιά, για να το πω έτσι, το γλυκύτατο μέλι του αέρα. Γιατί όπως εγώ νομίζω, αυτές προξενούν τριών ειδών βλάβες.

Διαβάστε περισσότερα »

Η ομοφυλοφιλία (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

Ομοφυλοφιλία ή ομοερωτισμός είναι η ερωτική έλξη και σχέση ατόμων του αυτού φύλου.

Από θεολογική άποψη η ομοφυλοφιλία χαρακτηρίζεται ως παρά φύση σχέση. Αυτή έρχεται σε άμεση αντίθεση προς το δημιουργικό σχέδιο του Θεού, που αποτυπώθηκε στην Παλαιά Διαθήκη και υπενθύμισε ο Χριστός στους Φαρισαίους λέγοντας: «Ουκ ανέγνωτε ότι ο ποιήσας απ’ αρχής άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς;» (Ματθ. 19:6) Η διαιώνιση του ανθρώπου πραγματοποιείται με την σύναψη των δύο διαφορετικών φύλων, ενώ η δημιουργία δεν περιλαμβάνει τρίτο φύλο.

Διαβάστε περισσότερα »

Κοινότητα Ευθύνης (Verantwortungsgemeinschaft): Το νέο, εξελιγμένο υποκατάστατο γάμου στη Γερμανία (Θεόδωρος Ντρίνιας)

Ενώ στη χώρα μας κορυφώνεται η αντιπαράθεση για το νομοσχέδιο περί γάμου των ατόμων ιδίου φύλου, το οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη εισήγαγε προς ψήφιση στη Βουλή, στις χώρες που του έδωσαν την έμπνευση να «εκσυγχρονίσει» και τη δική μας ευρω-βαλκανική απόληξη, η συζήτηση πια έχει ανέβει σε άλλο επίπεδο.

Στη Γερμανία, αυτές τις μέρες, συζητιέται το υπό διαμόρφωση σχέδιο νόμου για τη νομιμοποίηση των Κοινοτήτων Ευθύνης. Διαβάστε περισσότερα »

Η ομοφυλοφιλία υφίσταται ως γάμος; (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών, Δρ Θεολογίας)

Στὴν σημερινὴ κυρίως ἐποχὴ ὁ ἄνθρωπος, καθὼς ὅλο καὶ περισσότερο ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Θεό, ἔχασε τὸ πρόσωπό του, τὴν προσωπικότητά του καὶ κατήντησε ἕνα ὂν ἀπρόσωπο, ἕνα νούμερο, ἕνα ρομπότ, μαζοποιήθηκε καὶ ἀπὸ τὴν προσωπικὴ ζωὴ πέρασε στὸν ἀτομισμό. Ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ζωὴ μεταπήδησε στὴν σαρκικὴ καὶ ἡδονική. Ἀπὸ τὴν ἐλευθερία πέρασε στὴν δουλεία –«πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστιν τῆς ἁμαρτίας» (Ἰωάν. 8, 34)– ἢ στὴν αὐθαιρεσία, ἀπὸ τὴν ἀγάπη στὸ μῖσος, ἀπὸ τὸ λογικὸ στὸ παράλογο, ἀπὸ τὸ φυσιολογικὸ στὸ παρὰ φύση καὶ ἀπὸ τὴν κοινωνία στὴν τραγικὴ καὶ θανατηφόρο μοναξιά. Κι αὐτὸ γιατὶ τὸ πρόσωπο, ὡς φορέας τοῦ λογικοῦ, τοῦ βουλητικοῦ καὶ τῆς ἐλευθερίας, σχετίζεται μὲ τὸν Δημιουργό του Θεό, μὲ τὸν συνάνθρωπο καὶ τὴν κτίση. Οἱ σχέσεις αὐτὲς ὁρίζουν τὴν ἔννοια τοῦ προσώπου καὶ ἀναδεικνύουν τὸν ἄνθρωπο σὲ προσωπικότητα.

Διαβάστε περισσότερα »