Πολλά, πάρα πολλὰ χρόνια περιπλανιόταν ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ στὴν ἔρημο μετὰ τὴν ἔξοδό του ἀπὸ τὴν γῆ τῆς Αἰγύπτου μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν θεόπτη προφήτη Μωυσῆ. Κύριος ὁ Θεὸς ἔτρεφε τὸν λαό Του μὲ τὸ θεόσταλτο μάννα. Ἦταν δύσκολος ὁ δρόμος αὐτὸς μέσα στὴν ἔρημο. Μὲ πολὺ δυσκολία ἔβρισκαν νερὸ νὰ πιοῦν. Καὶ ἄρχισε ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ νὰ γογγύζει στὸν Θεὸ καὶ τὸν Μωυσῆ, γιατί τοὺς ξεσήκωσε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο. Καὶ ἄναψε ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐναντίον τοῦ λαοῦ τοῦ Ἰσραὴλ ἐξ αἰτίας τοῦ γογγυσμοῦ τους καὶ τοὺς τιμώρησε σκληρά. Διαβάστε περισσότερα »

«Με τα χρόνια θα έρθει και η γνώση», λένε μερικοί όχι και τόσο έξυπνοι γονείς. «Το παιδί θ’ αρχίσει να σκέφτεται, και θα καταλάβει μόνο του ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό».

Πόσο ολέθρια είναι αυτή η πλάνη! Η λογική είναι δίκοπο μαχαίρι: Μπορεί κανείς να τη στρέψει είτε προς το καλό είτε προς το κακό. Και η απλή γνώση του καλού δεν ωφελεί σε τίποτα. Πρέπει επιπλέον να θέλεις το καλό και να έχεις συνηθίσει να το κάνεις. Προς μια τέτοια συνήθεια, από τα πρώτα παιδικά χρόνια, πρέπει να καθοδηγείται ο άνθρωπος με την αγωγή, ώστε, γνωρίζοντας αργότερα το καλό με τη λογική, να το ασκεί με τη δύναμη της θελήσεως. Αν δεν αρχίσει η κατάλληλη αγωγή από την παιδική ηλικία, η λογική είναι ένα πολύ επικίνδυνο δώρο. Πολλοί άνθρωποι με δυνατό μυαλό είναι σε φυλακές ή σε σωφρονιστήρια. Γιατί βρίσκονται εκεί; Ακριβώς, επειδή η γνώση ήρθε «με τα χρόνια…»!

Μη νομίζετε ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του καλός και τίμιος. Και δυνατό μυαλό να έχει, αν δεν δεχθεί καλή αγωγή στην κατάλληλη ηλικία, δεν πρόκειται να ωφεληθεί. Γιατί, όπως βεβαιώνει ο λόγος του Θεού, από τη φύση του ο άνθρωπος ρέπει προς το κακό.

Διαβάστε περισσότερα »

Διαβάστε περισσότερα »

Στην εποχή μας σπανίζει η θυσία

– «Ζαλούρα είναι τα παιδιά», μου είπε μια γυναίκα που τα είχε όλα. Βαριέται να έχη παιδιά!

– Όταν μια μάνα σκέφτεται έτσι, είναι ένα άχρηστο πράγμα, γιατί οι μανάδες κανονικά έχουν αγάπη. Μπορεί μια κοπέλα, πριν κάνη οικογένεια, να την ξυπνά η μάνα της στις δέκα η ώρα το πρωί. Από την στιγμή όμως που θα γίνη μάνα και θα έχη να ταΐζη το παιδί της, να το πλένη, να το καθαρίζη, δεν κοιμάται ούτε την νύχτα, γιατί παίρνει μπρος η μηχανή. Όταν ο άνθρωπος έχη θυσία, δεν γκρινιάζει, δεν βαριέται• χαίρεται. Όλη η βάση εκεί είναι, να υπάρχη πνεύμα θυσίας. Αυτή η γυναίκα αν έλεγε «Θεέ μου, πώς να Σε ευχαριστήσω; Δεν μου έδωσες μόνον παιδιά αλλά και πολλά αγαθά… Πόσοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτε και εγώ έχω τόσα σπίτια, έχω και από τον πατέρα μου περιουσία, ο άνδρας μου παίρνει μεγάλο μισθό, βγάζω και δυο μισθούς από τα ενοίκια, και δεν ταλαιπωρούμαι! Πώς να Σε ευχαριστήσω, Θεέ μου; Δεν τα άξιζα εγώ αυτά τα πράγματα», αν σκεφτόταν έτσι, θα έφευγε με την δοξολογία η κακομοιριά. Και μόνο δηλαδή αν ευχαριστούσε τον Θεό μέρα-νύχτα, θα ήταν αρκετό.

– η θυσία, Γέροντα, δίνει χαρά.

Διαβάστε περισσότερα »