βιβλία

Όταν βγει η ψυχή από το σώμα (Αββάς Ησαΐας)

Αγαπητέ αδελφέ, αυτοί που ασχολούνται με τις εργασίες αυτού του προσωρινού κόσμου, αν προκόψουν σε αυτές και κερδίσουν, δεν σκέφτονται τους κόπους που πέρασαν, αλλά χαίρονται για την προκοπή που έκαναν ύστερα.

Πόση λοιπόν χαρά νομίζεις ότι νιώθει η ψυχή εκείνου που άρχισε να εργάζεται για τον Θεό και ολοκλήρωσε αυτό το έργο; Και όταν θα φύγει από τη ζωή, τα έργα του θα προπορεύονται, και θα χαρούν μαζί του οι άγγελοι, όταν τον δουν ότι ελευθερώθηκε από τις δυνάμεις του σκότους.

Γιατί όταν βγει η ψυχή από το σώμα, τη συνοδεύουν οι άγγελοι, και τότε βγαίνουν να τη συναντήσουν όλες οι δυνάμεις του σκότους, θέλοντας να την κρατήσουν, εξετάζοντας μήπως έχει κάτι από τα δικά τους.

Διαβάστε περισσότερα »

Περί ελεημοσύνης († Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Ασφαλής αποταμίευση

Τα χρήματά σας, παιδιά μου, να τα τοποθετήτε στην Τράπεζα του Ουρανού.

Να υπερβούμε τους Φαρισαίους!

Πρέπει να ελεούμε για να ελεηθούμε. Να δίδουμε πάνω από τη δεκάτη μας (σημ.: το 10% των εισοδημάτων μας) για τους αναξιοπαθούντες, ώστε να υπερβή η δικαιοσύνη μας (=η αρετή μας) εκείνην των Γραμματέων και των Φαρισαίων, που έδιναν το 1/10, και να εισέλθουμε έτσι στη Βασιλεία των Ουρανών (Ματθ. ε’ 20).

Διαβάστε περισσότερα »

Το λάθος που κάνουν πολλοί νομίζοντας ως αρετή την μικροψυχία (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Σχετικὰ μὲ αὐτό, βρίσκονται σὲ πλάνη πολλοί, ὅσοι νομίζουν γιὰ ἀρετὴ τὴν ὀλιγοψυχία καὶ τὴν ὑπερβολικὴ λύπη ποὺ τοὺς συνοδεύει ὕστερα ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, μὴ γνωρίζοντας ὅτι αὐτὴ προέρχεται ἀπὸ κρυφὴ ὑπερηφάνεια καὶ πρόληψι, ποὺ ἔχουν κάνει θεμέλια πάνω στὴν ἐλπίδα καὶ στὸ θάρρος ποὺ ἔχουν στὸ ἑαυτό τους καὶ στὶς δυνάμεις τους.

Διαβάστε περισσότερα »

Λόγος εις την Κυριακή του τελώνου και του Φαρισαίου (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Να θυμάστε, σας παρακαλώ, πάντοτε τα λόγια του Χριστού: «οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Μτ. 21, 31).

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ήταν καλεσμένος στο σπίτι ενός Φαρισαίου Σίμωνα σε γεύμα. Το έμαθε μια πόρνη και αφού αγόρασε πολύτιμο μύρο πήγε τρομαγμένη στο σπίτι του Σίμωνα. Γονάτισε κοντά στα πόδια του Ιησού, τα έβρεχε με τα δάκρυά της, τα σκούπιζε με τα μαλλιά της και τα άλειφε με μύρο. Ο Φαρισαίος Σίμων το έβλεπε και μέσα του κατηγορούσε τον Ιησού αγανακτώντας για το ότι ο Κύριος δεν απομάκρυνε αυτήν την ακάθαρτη και αμαρτωλή γυναίκα. Μέσα του έλεγε: «οὗτος εἰ ἦν προφήτης, ἐγίνωσκεν ἂν τίς καὶ ποταπὴ ἡ γυνὴ ἥτις ἅπτεται αὐτοῦ, ὅτι ἁμαρτωλός ἐστι» (Λκ. 7, 39).

Ο Πολυέλεος Υιός του Θεού κοίταξε με ευσπλαχνία την γυναίκα αυτή και της άφησε τις πολλές της αμαρτίες διότι μετανόησε ειλικρινά και με όλη την καρδιά της αγάπησε Αυτόν που είναι ο Ήλιος της Δικαιοσύνης.

Στο Ναό των Ιεροσολύμων την ώρα που προσφέρονταν θυσίες βρίσκονταν μεταξύ των άλλων ανθρώπων ένας Φαρισαίος, υπερήφανος για την ευσέβειά του, και ένας αμαρτωλός τελώνης περιφρονημένος από όλους. Αυτός δεν τολμούσε να σηκώσει τα μάτια του και χτυπώντας το στήθος του επαναλάμβανε μόνο μία σύντομη ευχή: «ὁ Θεὸς ἰλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λκ. 18, 13). Ο υπερήφανος Φαρισαίος ευχαριστούσε τον Θεό ότι δεν είναι όπως αυτό το πλήθος των αμαρτωλών ανθρώπων ή όπως αυτός ο τελώνης. Όμως αυτόν τον ταπεινό τελώνη έβλεπε από τα ύψη του ουρανού και άκουγε πώς εκείνος χτυπά το στήθος του, Αυτός που με το στόμα του προφήτη Ησαΐα είπε: «ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ᾿ ἢ ἐπὶ τὸν ταπεινὸν καὶ ἡσύχιον καὶ τρέμοντα τοὺς λόγους μου» (Ησ. 66, 2).

Διαβάστε περισσότερα »

Ο καιρός της ζωής είναι καιρός για μετάνοια (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)

Πού έλαβε αρχή ο πραγματικός θάνατος που προξένησε και στην ψυχή και στο σώμα τόσο τον πρόσκαιρο, όσο και τον αιώνιο θάνατο; Όχι στον τόπο της ζωής; Γι’ αυτό και ευθύς αμέσως – αλοίμονο – ο άνθρωπος καταδικάστηκε σε εξορία από τον Παράδεισο του Θεού, γιατί έκανε τη ζωή του θανατηφόρο και ακατάλληλη για το θείο Παράδεισο. Ώστε και η αληθινή ζωή, η οποία και στην ψυχή και στο σώμα προξενεί την αθάνατη και αληθινή ζωή, θα λάβει την αρχή της εδώ, στον τόπο του θανάτου· κι όποιος δε σπεύδει να την κάνει εδώ κτήμα της ψυχής του, ας μην ξεγελά τον εαυτό του με κούφιες ελπίδες ότι θα τη λάβει εκεί. Ούτε να ελπίζει ότι θα λάβει τη φιλανθρωπία του Θεού εκείνη την ώρα· γιατί τότε είναι καιρός ανταποδόσεως και εκδικήσεως (Ιερ. 28:6) και όχι συμπάθειας και φιλανθρωπίας. Τότε είναι καιρός φανερώσεως θυμού και οργής και δικαιοκρισίας του Θεού (Ρωμ. 2:5)· καιρός που θα φανεί το δυνατό θείο χέρι να κινείται για να κολάσει τους απειθείς.

Διαβάστε περισσότερα »