βιβλία

Η πολυτελής ταφή – από τον βίο του αγίου Εφραίμ του Σύρου

Η πολυτελής ταφή είναι πολύ επιζήμια. Γι’ αυτό και οι φιλόθεοι άνθρωποι επιθυμούν σφοδρά τον ευτελή ενταφιασμό, ως ωφέλιμο. Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή ΙΖ’ Ματθαίου: Κύριε, ελέησέ μας, Κύριε, βοήθησέ μας! (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μάς λέει: «Περιπατείτε έως το φως έχετε, ίνα μη σκοτία υμάς καταλάβη» (Ιω. 12:35). Ακόμα έχετε το φως του Χριστού, ακόμα έχετε τη δυνατότητα να πηγαίνετε στον ναό, να ακούτε τις εντολές, να ακούτε το Ευαγγέλιο. Να περπατάτε μέσα σ’ αυτό το φως. Γιατί, όταν έλθει ο θάνατος, το φως αυτό θα σβήσει για σας. Πέραν του τάφου δεν υπάρχει μετάνοια και θα πάρετε ανταπόδοση σύμφωνη με όσα έχετε κάνει στη ζωή σας.

Διαβάστε περισσότερα »

Από τη ζωή του αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου

Από το Γεροντικό

Διαβάστε περισσότερα »

Για την γαστριμαργία (Όσιος Αντίοχος ο Πανδέκτης)

Σε όλους είναι απαραίτητο να κυριαρχούν στην κοιλιά τους, και προπαντός σε αυτούς που θέλουν να υπηρετούν τον Θεό, έτσι ώστε και τη λατρεία προς τον Κύριο να την τελούν με προθυμία και άνεση. Εκείνος όμως που τρώει ακατάσχετα, μοιάζει με υπερφορτωμένο πλοίο που εύκολα το βουλιάζουν τα κύματα. Το σώμα χρειάζεται την τροφή, όχι την τρυφή˙ τη λιτότητα, όχι την αφθονία. Γιατί η τροφή και η λιτότητα ωφελούν και αυτό και την ψυχή, καθώς δίνουν τον νου οξύτητα και καθαρότητα και στο σώμα υγεία και ευεξία˙ αντίθετα, η τρυφή και η αφθονία βλάπτουν και τα δύο πάρα πολύ, καθώς χαυνώνουν και θολώνουν και λερώνουν τον νου, ενώ στο σώμα προκαλούν όχι μόνο ερεθισμούς και αισχρές επιθυμίες, αλλά και αλλεπάλληλες σοβαρές αρρώστιες. Γι’ αυτό και οι ασκητές που ζουν πάντοτε με λιτότητα είναι πιο συνετοί, πιο σώφρονες και πιο υγιείς από εκείνους που καλοτρώνε. Διαβάστε περισσότερα »

Ο πολυαγαπημένος Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ (Φώτης Κόντογλου)

Κάποιος καλὸς φίλος μου μοῦ χάρισε ἕνα μικρὸ εἰκονισματάκι σὲ σμάλτο ρούσικο, ἕνα ἐγκόλπιο, ποὺ παριστάνει τὸν ἅγιο Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ. Ἀπὸ τὸ πίσω μέρος εἶναι καπλαντισμένο μὲ βελοῦδο, καὶ φαίνεται πὼς τὸ φοροῦσε κατάσαρκα στὸ λαιμό του κανένας ἅγιος ἄνθρωπος τῆς τσαρικῆς Ρωσίας.

Μὲ πολλὴ συγκίνηση δέχθηκα αὐτὸ τὸ δῶρο, γιατὶ αὐτὸς ὁ ἅγιος εἶναι πολὺ ἀγαπητὸς σὲ μένα, ὅπως εἶναι συμπαθέστατος καὶ σὲ ὅσους τὸν ξέρουνε. Κρέμασα λοιπὸν αὐτὸ τὸ εἰκονισματάκι στὸ εἰκονοστάσι μας, ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους ἁγίους, ποὺ τοὺς παρακαλοῦμε στὶς περιστάσεις τῆς ζωῆς μας, καὶ ποὺ ἀνάμεσά τους ξεχωρίζουνε ὁ ἅγιος Νικόλαος κι᾿ ὁ ἅγιος Γιάννης ὁ Πρόδρομος, κ᾿ οἱ νέοι ἢ νεοφανεῖς ἅγιοι, ὅπως οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ῥαφαὴλ καὶ Νικόλαος, ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ Χιοπολίτης, ὁ ἅγιος Γεώργιος Ἰωαννίνων, ὁ ἅγιος Δαυῒδ ὁ Γέρων, ὁ ἅγιος Νεκτάριος κ.ἄ.

Τὸ σμαλτένιο εἰκονισματάκι ποὺ εἶπα, παριστάνει τὸν ἅγιο Σεραφεὶμ ποὺ περπατᾶ μέσα στὸ δάσος, ἕνα γεροντάκι σκυφτό, ἀκουμπισμένο στὸ ραβδί του μὲ τὸ δεξὶ χέρι καὶ στ᾿ ἀριστερὸ βαστᾶ ἕνα κομποσκοίνι. Τὸ πρόσωπό του λαμποκοπᾶ ἀπὸ τὴν καλοσύνη, καὶ τὸ ρασοφορεμένο σῶμα του μὲ τὰ χοντροπάπουτσά του ἔχει μία σεβάσμια κι᾿ ἀξιαγάπητη κίνηση, γεμάτο ἁγιοσύνη καὶ πραότητα.

Διαβάστε περισσότερα »