ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Ἡ Ἀθη­νᾶ Χατ­ζῆ γεν­νή­θη­κε στά Γι­άν­νε­να ἀ­πό εὐ­λα­βεῖς καί εὐ­πό­ρους γο­νεῖς τό ἔ­τος 1895. Πα­ντρεύ­τη­κε ἀλ­λά με­τά ἀ­πό δυ­ό χρό­νια πέ­θα­νε ὁ σύ­ζυ­γός της. Ἔ­κτο­τε ἔ­ζη­σε τήν κα­τά Θε­όν ἀφι­ε­ρω­μέ­νη ζω­ή. Διαβάστε περισσότερα »

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Ο γερω–Ἰ­ω­α­κείμ, ἀ­πό τήν Βα­το­πε­δι­νή Κα­λύ­βη τῆς Ἀ­να­λή­ψε­ως πλη­σί­ον τῶν Κα­ρυ­ῶν, ἦ­ταν ἀ­πό τούς πα­λαι­ό­τε­ρους Ἁ­γι­ο­ρεῖ­τες. Πλη­σί­α­σε τά 100 καί ἔ­ζη­σε πά­νω ἀ­πό 70 χρό­νια στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος. Δι­η­γή­θη­κε ὅ­τι ὅ­ταν ἦ­ταν νέ­ος μο­να­χός ἐγνώ­ρι­σε ἕ­να λα­ϊ­κό ἀ­σκη­τή, πού ἀ­σκή­τευ­ε ἀ­πέ­ναντι ἀ­πό τήν ἀρ­χαί­α Μο­νή τοῦ Ἀ­λυ­πί­ου σέ μί­α σπη­λιά, κοντά στό λε­γό­με­νο Κελ­λί τοῦ Πα­τριάρ­χου. Ἡ σπη­λιά ἦ­ταν σχη­μα­τι­σμέ­νη ἀ­πό μιά πέ­τρα πού προ­ε­ξεῖ­χε σάν ὀ­ρο­φή καί στήν ἄ­κρη τῆς προ­ε­ξο­χῆς εἶ­χε κτι­σμέ­νο ἕ­να τοι­χά­κι ἀ­πό ξη­ρο­λι­θιά. Ὅ­σες φο­ρές τόν ἐ­πε­σκέ­πτε­το, μό­νον ἡ θέ­α τοῦ προ­ξε­νοῦ­σε με­γά­λη κα­τά­νυ­ξη. Ὁ λα­ϊ­κός αὐ­τός ἀ­σκη­τής ἦ­ταν σπου­δαῖ­ος ἀ­γω­νι­στής. Ἔ­τρω­γε κά­θε δέ­κα μέ­ρες καί ἀ­γω­νι­ζό­ταν νά μι­μη­θῆ τόν ὅ­σιο Μά­ξι­μο τόν Καυ­σο­κα­λυ­βί­τη, τόν ὁ­ποῖ­ο εἶ­χε σέ με­γά­λη εὐ­λά­βεια. Μέ­σα στό σπή­λαιο εἶ­χε μό­νο ἕ­να Σταυ­ρό, δυ­ό μι­κρές εἰ­κό­νες καί δυ­ό δί­πο­δα, πά­νω στά ὁ­ποῖ­α εἶ­χε βά­λει ὁ ἀ­σκη­τής δυ­ό σα­νί­δες˙ ἔτσι εἶ­χε κά­νει τό ἀ­σκη­τι­κό του κρεβ­βά­τι. Διαβάστε περισσότερα »

Η γε­ρόντισ­σα Τα­ξι­αρ­χί­α ἀ­πό τήν Ἱ­ε­ρά Μο­νή Πα­να­γί­ας Γορ­γο­ε­πη­κό­ου τῶν Ψα­χνῶν Εὐ­βοί­ας, δι­η­γή­θη­κε: Διαβάστε περισσότερα »

Δι­η­γή­θη­κε ἕ­νας Μι­κρα­σιά­της ὅ­τι στό χω­ριό τους, στήν Μ. Ἀ­σί­α, εἶ­χαν ἕ­να ἁ­γί­α­σμα. Κά­πο­τε πού ἀρ­ρώ­στη­σε ἕ­να ζῶ­ο τους ὁ πα­τέ­ρας ἔ­στει­λε ἕ­να τουρ­κά­κι πού τό εἶ­χε ὑ­πη­ρέ­τη, νά φέ­ρη μέ τό «μπα­κρά­τσι» (σκεῦ­ος, σάν μικρός κου­βᾶς) νε­ρό ἀ­πό τό ἁ­γί­α­σμα. Τό τουρ­κά­κι βα­ρέ­θη­κε νά πάη μέ­χρι τό ἁ­γί­α­σμα καί πῆ­ρε νε­ρό ἀ­πό ἕ­να πλη­σι­έ­στε­ρο ρέ­μα. Ὅ­ταν ἔ­φε­ρε τό νε­ρό καί ράντι­σε τό ζῶο ὁ πα­τέ­ρας, ἐ­κεῖ­νο ἀ­μέ­σως ση­κώ­θη­κε. Τό­τε τό τουρ­κά­κι συγ­κλο­νί­σθη­κε καί ὡ­μο­λό­γη­σε: «Ἀ­φέντη, ἡ πί­στη ἐ­σᾶς τῶν χρι­στια­νῶν εἶ­ναι με­γά­λη. Τό νε­ρό δέν εἶ­ναι ἀ­πό τό ἁ­γί­α­σμα». Ἀλ­λά ἐ­κεῖ­νος τό δέ­χθη­κε ὡς ἁ­γί­α­σμα καί κα­τά τήν πί­στη του ἔ­γι­νε καί ἡ θε­ρα­πεί­α τοῦ ζώ­ου. Διαβάστε περισσότερα »

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ Διαβάστε περισσότερα »