άνθρωπος

Η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ιερή Κατήχηση της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας ήτοι της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας – Κεφάλαια 3 & 5

Υπό του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Μεταγλώττιση στην Νεοελληνική υπό Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Δράγα, δφ, δθ.

Διαβάστε περισσότερα »

Να ζεις χάνοντας (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος)

Μας έχει συνηθίσει ο κόσμος αυτός, που ήλθαμε μη γνωρίζοντας τίποτα, πως ζούμε για να κερδίζουμε και να απολαμβά­νουμε. Να κερδίζουμε σε πείρα, σε γνώ­ση, σε σοφία, να κερδίζουμε υλικά αγαθά, ανέσεις, απολαύσεις, ηδονές, να κερ­δίζουμε οπωσδήποτε, κι ας περνούν τα χρόνια του βίου μας. Και δεν έχουμε νιώσει πως την ίδια στιγμή που πιστεύ­ουμε πως κερδίζουμε, την ίδια ακριβώς στιγμή χάνουμε. Χάνουμε σε χρόνο, χάνουμε σε νιάτα, χάνουμε σε δυνάμεις και χάνουμε συγγενείς, φίλους και γνώρι­μους. Κι ωστόσο, δεν αποτολμούμε να συμπεράνουμε, σε κάποια κρίσιμη στρο­φή του βίου μας, πως ενόσω ζούμε κερ­δίζοντας, περνώντας ο καιρός, όλο και περισσότερα χάνουμε. Για να φτάσουμε σε μια βαθμιαία απογύμνωση που λέγε­ται «ωριμότητα», που είναι «γήρας», που σημαίνει έναν κλιμακωτό αποχαιρε­τισμό του κόσμου. Διαβάστε περισσότερα »

Η περίπτωση Michael Jackson (Δημήτρης Αγγελής)

Στην περίπτωση του τραγουδιστή Μάικλ Τζάκσον, ενός απολύτως δυστυχισμένου όπως αποδείχτηκε ανθρώπου, αυτοπαγιδευμένου στην εικόνα του ποπ σταρ και θύματος των φαρμακευτικών εταιρειών που εκμεταλλεύτηκαν την ανωριμότητά του και τον χρησιμοποίησαν σαν πειραματόζωο, βλέπουμε καθαρά τις αρνητικές συνέπειες μιας συγκεκριμένης χρήσης του ανθρώπινου σώματος στην εποχή μας. Διαβάστε περισσότερα »

Το είναι και το έχειν (Ι. Δ. Καραβιδόπουλος, Καθηγ. Πανεπιστημίου)

Εκείνο που κυριολεκτικά μαστίζει τον άνθρωπο, ιδιαίτερα της εποχής μας, είναι το αίσθημα της ανασφάλειας και αβεβαιότητας, το οποίο αποτελεί συνέπεια της αμαρτίας, της επαναστατικής προσπάθειας δηλ. του ανθρώπου να γίνει αυτός ο ίδιος κυρίαρχος του εαυτού του ξεθρονιάζοντας το Θεό από τη θέση του δημιουργού και κυρίου του. Έτσι όμως δημιουργείται μέσα στον άνθρωπο ένα τεράστιο και τρομακτικό κενό, το οποίο αισθανόμενος ο άνθρωπος, είτε συνειδητά ή ασυνείδητα, και τρομάζοντας μπροστά στις αβυσσαλέες διαστάσεις του, νομίζει ότι το αντιμετωπίζει σωρεύοντας πολλά υλικά αγαθά, ώστε να εξασφαλίσει σιγουριά μέσα στον κόσμο και να αποφύγει την ενοχλητική σκέψη του θανάτου. Διαβάστε περισσότερα »

Βίος Απαρηγόρητος (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος)

Ο άνθρωπος πλάστηκε ως παρεπίδημος του κόσμου αυτού. Και ακριβώς, η τρα­γική ετούτη πραγματικότητα συνιστά την ριζική του έγνοια, τον ακοίμητο καημό του: όπως και να ζήσει, όσα κι αν δημι­ουργήσει, όλα μια μέρα θα τα αφήσει για να ξαναβυθισθεί στο χώμα από όπου προήλθε. Στην συγκλονιστική του, ωστό­σο, απορία για ποιο σκοπό πλάσθηκε, για ποιο σκοπό ζει και ποιον σκοπό υπη­ρετεί αποχωρώντας από τον κόσμο, μό­νο η θρησκεία δίδει ολοκληρωτική από­κριση. Και μόνο ο Χριστός αποκάλυψε πως το έργο της Δημιουργίας ήταν και παραμένει το έργο Αγάπης του Θεού. Μιας Αγάπης που υπερβαίνει το νου, που συνιστά τον μυστηριώδη ρυθμό της ύπαρξής μας ως Ανθρώπων. Διαβάστε περισσότερα »