«Άλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει η τόλμη και η απόφασίς μας χάνονται»
Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ: «Τρώες»

«Μια φορά κι έναν καιρό……». Έτσι άρχιζε το παραμύθι της γιαγιάς και μονομιάς βρισκόμαστε σ’ άλλους κόσμους, αντιμετωπίζαμε μαζί με τους πολεμιστές τους διάφορους κινδύνους, σώζαμε μαζί με τον πανέμορφο ιππότη την εξίσου πανέμορφη βασιλοπούλα από τα χέρια του κακού μάγου και πολεμούσαμε μαζί με το γενναίο ιππότη εναντίον του φοβερού δράκοντα. Όμως, κάποτε ο μύθος τελείωνε και παραχωρούσε τη θέση του στην σκληρή πραγματικότητα, αλλ’ εμείς συνεχίζαμε πλέον στη σκέψη και στα όνειρά μας τα κατορθώματα των αγαπημένων μας ηρώων, επιθυμώντας κάποτε να τους μοιάσουμε. Όλες σχεδόν οι ανθρώπινες γενιές έχουν θηλάσει, χάρη στο παραμύθι, το γάλα του ηρωισμού.

Τώρα βρισκόμαστε στην εξώθυρα του 21ου αιώνα. Έχει περάσει πια η εποχή των φτερωτών τεράτων και των «σιδεροχάρμηδων» πολεμιστών, η εποχή όπου το «τζιν» ενός μαγικού λυχναριού υπηρετούσε τις επιθυμίες και τις διαταγές του αφέντη του. Πέρασε η εποχή των ιπτάμενων χαλιών, η εποχή των ιπποτών, των μαγικών φίλτρων, των ξορκιών και των ξωτικών, η εποχή των ασκητών, η εποχή των ακριτών. Ζούμε πλέον στην εποχή της ταχύτητας και του αυτοματισμού. Όλα όσα έκαναν στο παρελθόν κάποιοι ήρωες, τα κάνουν σήμερα οι μηχανές. Ο ηρωισμός φαίνεται πως δεν έχει θέση στη ζωή μας. Η μηχανή τον έχει εκτοπίσει. Φαίνεται πως το είχε διαισθανθεί ο αρχαίος Σπαρτιάτης, που όταν έμαθε πως ο Φίλιππος εξόπλισε τους στρατιώτες του με τη σάρισσα (δόρυ μήκους 7 μέτρων) είπε: «Όλωλεν ανδρός αρετά». Χάθηκε η παλικαριά του ανθρώπου. Γιατί τώρα πια δε θα πολεμούν οι άνδρες, αλλά τα δόρατα.

Άραγε, στην εποχή μας, δεν υπάρχουν ήρωες; Διαβάστε περισσότερα »

Στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ των όρων «παιδεία – αγωγή» και «μόρφωση». Η παιδεία, ως εκπαίδευση του ανθρώπου, είναι η αγωγή και καθοδήγησή του προς έναν συγκεκριμένο στόχο, που αποβλέπει στη μόρφωση, την εν Χριστώ διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Η μόρφωση είναι ο σκοπός της αγωγής. Αντίθετα, η εκπαίδευση είναι η ανάπτυξη -με τη σχολική γνώση- των δεξιοτήτων του ανθρώπου προς ανταπόκριση σε πρακτικά προβλήματα του βίου. Αληθινή παιδεία είναι εκείνη που τον 11ο αιώνα έθεσε υπό την προστασία των Τριών Ιεραρχών ο ορθόδοξος Ελληνισμός και καταθέτουμε συνοπτικά τα κύρια χαρακτηριστικά της: Διαβάστε περισσότερα »

Το νέο σχολείο όπως το προαναγγέλλει ο κ. Φίλης και το σχεδιάζει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) θα ομοιάζει περισσότερο με ΙΕΚ επαγγελματικής καταρτίσεως και θα απέχει παρασάγγας από την ουσιαστική Παιδεία. Με αλλοίωση του Ορθοδόξου χαρακτήρος των Θρησκευτικών, με υποβάθμιση των Αρχαίων Ελληνικών, με διαγραφή της Ποντιακής Γενοκτονίας από την ύλη της Γ΄ Λυκείου, με επανασυγγραφή των βιβλίων Ιστορίας υπό εμφυλιοπολεμικό και διχαστικό πρίσμα, τα παιδιά μας δεν θα έχουν πρότυπα ούτε θα αποκτήσουν εθνική ταυτότητα. Διαβάστε περισσότερα »

«Όποιος έχει τ’ όνομα θα ‘χει και τη χάρη». (Λαϊκό απόφθεγμα)

Όταν τα καθημερινά πράγματα της ζωής προσπαθεί να τα βλέπει ο καθείς κάτω από το φως της πάτριας ρωμαίικης Παράδοσής μας, τότε, χωρίς να διαθέτει ιδιαίτερη παρατηρητικότητα, υποπίπτουν στην αντίληψή του, «οι αποκλίσεις», «οι εκτροπές», «τα κενά», από το γνήσιο, το παραδεδομένο. Λίγη παιδεία και εντρύφηση στο πνεύμα αυτό, μέσα από τη γνώση της ιστορίας (εθνικής και εκκλησιαστικής), που πάντα προσφερόταν «ανάπηρη» από το σχολείο, αλλά και από την ανατροφή που παρέχεται από την οικογένεια, η οποία, δυστυχώς «απορροφήθηκε» κι αυτή, χωρίς αντιστάσεις, από την κοσμική δυτικόφερτη νοοτροπία, θα ήταν αρκετή να κρατήσει ζωντανό το αισθητήριο και να ακολουθηθεί η μέση οδός, σύμφωνα με τα δεδομένα της τρέχουσας πραγματικότητας. Διαβάστε περισσότερα »

Αν ρωτήσει κανείς σήμερα έναν απλό πολίτη ποια είναι η μεγαλύτερή του ανησυχία, αυτό που τον τρώει και τον βασανίζει, θα μπορέσει άραγε να απαντήσει; Έχει προλάβει να σκεφτεί και να χωνέψει όλη αυτήν την, με κινηματογραφική ταχύτητα, εναλλαγή των δεδομένων της επικαιρότητας; Χθες μιλούσε με πόνο και απογοήτευση για την απελπιστική οικονομική κατάσταση που βιώνει αυτός και η οικογένειά του. Μιλούσε για την ανεργία, για την οικονομική αποκατάσταση των παιδιών του. Σκεφτόταν τη μετανάστευση, αν δεν του έχουν φύγει ήδη μερικά μέλη της οικογένειάς του στη «δεύτερη μητέρα», στην πολιτισμένη Εσπερία.

Σήμερα, ακούγοντας και βλέποντας όλα τα συγκλονιστικά γεγονότα που συμβαίνουν στην Ευρώπη, πρόλαβε να ξανασκεφτεί και να αναδιατάξει κάποιες από τις αποφάσεις που μπορεί να πήρε; Κι αν έκανε κάποια προσπάθεια μελέτης του σήμερα και έδωσε κάποιες ερμηνείες και έβαλε τα πράγματα στο κατά δύναμη στη σειρά τους, είναι βέβαιος πως το αύριο θα ξημερώσει με τα ίδια δεδομένα; Διαβάστε περισσότερα »