Σήμερα (6/5) εορτάζει η Ορθόδοξος Εκκλησία μας τον άγιο και πολύαθλο Ιώβ, τον δίκαιο Ιώβ. Γιατί; Γιατί πολυ-άθλησε, έκανε πολλές αθλήσεις. Πήρε πολλά στεφάνια, έφερε πολλές νίκες. Πού; Στου βίου τη θάλασσα. Και βλέπουμε εκεί στη βιογραφία του, ότι αυτός ο Άγιος, στην εποχή που ζούσε, στα χρόνια εκείνα, που δεν υπήρχε Ορθόδοξος Εκκλησία, δεν είχε κατέβει ο Χριστός, δεν είχε σαρκωθεί ο Θεός Λόγος, δεν είδε ο κόσμος τη ζωή του Χριστού, δεν είδε τον Θεό εν σαρκί, δεν είδε τα θαύματά του, δεν είδε τίποτε. Και όμως με μία απλή πίστη στον Δημιουργό, στον Πλάστη, έγινε αυτός Μέγας Άτλας του Θεού. Με μια απλή πίστη, βλέποντας την δημιουργία, την λειτουργία της δημιουργίας, έβλεπε τον πάνω κόσμο, τους αστέρες, τις εποχές και όλα τα είδε να λειτουργούν άψογα, από αμνημονεύτους αιώνες, χωρίς να παραστρατεί κάποιο δημιούργημα από τη δημιουργία του, ούτε στο ελάχιστο. Πώς είναι δυνατόν, είπε, υλικά πράγματα να είναι φτιαγμένα με τέτοια επιστήμη και να λειτουργούν με τέτοια ακρίβεια επιστημονική χωρίς να υπάρχει Δημιουργός; Η λογική, η συνείδηση, του υπέβαλαν ακράδαντη πίστη. Με αυτή την επίγνωση, της πίστεως προς τον Κτίστη, αυτός έγινε ένας μεγάλος πιστός. Σ’ αυτή την πίστη επάνω θεμελιώνοντας και πατώντας αντιμετώπισε τον μεγάλο Δράκοντα, τον απατεώνα Διάβολο. Διαβάστε περισσότερα »

«Του βίου την θάλασσαν, υψουμένην καθορών, των πειρασμών τω κλύδωνι, τω ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι· ανάγαγε εκ φθοράς την ζωήν μου Πολυέλεε».

Ο υμνογράφος της Εκκλησίας, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, έρχεται να μας μιλήσει και να μας εκφράσει, μέσω αυτού του ειρμού, ότι ο βίος κάθε ανθρώπου είναι μια θάλασσα, και αυτή η θάλασσα πότε έχει γαλήνη, πότε αρχίζει να έχει λίγη τρικυμία, πότε δυναμώνει κι αποκτά μποφόρ και πότε πότε γίνεται άκρως απειλητική στο να καταποντιστούν όχι μόνο βάρκες και καΐκια, αλλά και υπερωκεάνια. Κάθε άνθρωπος που ζει σ’ αυτή τη ζωή πλέει στη θάλασσα του βίου. Κι επομένως, εφόσον πλέει στη θάλασσα, είναι πάρα πολύ φυσικό και επόμενο να συναντήσει όλες αυτές τις αλλοιώσεις που η μια διαδέχεται την άλλη σε όλη τη ζωή του ανθρώπου. Διαβάστε περισσότερα »

Καταλαβαίνεις, άνθρωπε, πόσο μεγάλη χάρη σού κάνει ο Κύριος όταν σου δίνει να τρως το Πανάγιο Σώμα του και να πίνεις το δικό του Τίμιο Αίμα; Αυτή η χάρη είναι τόσο μεγάλη ώστε μόνο η δική του αγαθότητα και πανσοφία γνωρίζουν την αξία αυτού του δώρου. Για να μπορέσεις όμως και εσύ να το εκτιμήσεις, σύμφωνα πάλι με το μέτρο σου, θυμήσου ποιος είσαι, γιατί μεταλαμβάνεις τα θεία δώρα και γίνεσαι κοινωνός της θείας ζωής και ποιους καρπούς έχεις, όταν μεταλαμβάνεις αξίως των αχράντων μυστηρίων. Διαβάστε περισσότερα »

Πριν δημιουργήσει ο Θεός αυτό τον ωραίο κόσμο και τον άνθρωπο, γνώριζε ότι ο άνθρωπος μετά θα πέσει και είχε από την αρχή τον τρόπο πώς να τον ανορθώσει μετά την πτώση. Και ο τρόπος ήταν να κατέβει στη γη ο ίδιος ο Υιός του Θεού, χωρίς όμως να χωριστεί από τον Πατέρα του, να ντυθεί πραγματικά την ανθρώπινη σάρκα, να λάβει την ανθρώπινη ψυχή, να γίνει δηλαδή πραγματικός άνθρωπος, χωρίς να παύει να είναι ταυτόχρονα και Θεός. Μ’ αυτό το σώμα και τις δυνάμεις αυτής της ανθρώπινης ψυχής να εκπληρώσει το νόμο του Θεού, πράγμα που ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορούσε να το κάνει, εξαιτίας της διαφθοράς που προκάλεσε μέσα του η αμαρτία. Να δώσει τον εαυτό του θυσία για τον άνθρωπο, να πεθάνει στην ατιμία, να αναστηθεί εκ νεκρών και να βάλει έτσι την αρχή της αναστάσεως, από το θάνατο στην αιώνια ζωή, για όλους που θα ακολουθούσαν στη συνέχεια τη δική του οδό.

Αλλά πώς ο Κύριος με τον θάνατό του έσωσε από τον θάνατο όλους τους ανθρώπους, αν οι άνθρωποι, που ζούσαν πριν ή μετά, δεν υπήρχαν τότε στη γη ή ήδη είχαν πεθάνει; Πώς, για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να εξαγοράσει τον αιχμάλωτο αφού ούτε ο αιχμάλωτος δεν υπάρχει; Διαβάστε περισσότερα »

Ένας άνθρωπος 60άρης, επιστήμων ήρθε στο Όρος και λέει: «Πάτερ, ξέρεις, βλαστημάω. Πήγα και πέρυσι και στον πάτερ τάδε, και συνέχισα και πάλι, ξέρω ότι είναι κακό». Διαβάστε περισσότερα »