Το μεγαλύτερο «επίτευγμα» της «Νέας Εποχής» είναι η σπορά της σύγχυσης στο σύγχρονο άνθρωπο. Έτσι, συνεχίζοντας το έργο της, η «Νέα Εποχή» προσπαθεί να μας πείσει ότι α) η ενασχόληση με τεχνικές αυτοεξέλιξης, β) η πίστη στο «κάρμα» και τη «μετενσάρκωση», γ) η εγκατάλειψη των πα­ραδοσιακών θρησκειών, ως ξεπερασμένων, και δ) η αποθέωση του Αποκρυφισμού και του Παγανισμού, μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο στη φώτιση και τη σωτηρία του. Πρόκειται ασφαλώς γι’ αυτό που πολύ εύστοχα ονόμαζε ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, ως «ευαγγέλιο του όφεως». Τί είχε υποσχεθεί ο «όφις» στον άνθρωπο; Οτι μπορεί να γίνει θεός, χωρίς Θεό. Μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις. Μόλις όμως αποκόπηκε από το Θεό, αυτό που κέρδισε ήταν ο θάνατος. Αυτό υπόσχεται και η «Νέα Εποχή». Την «αυτοεξέλιξη», την «αυτοπραγμάτωση», την «αυτοσωτηρία». Η Ορθόδοξη πίστη όμως διδάσκει, ότι καμία σωτηρία δεν μπορεί να έχει ο άνθρωπος παρά μόνο δια του Ιησού Χριστού και μάλιστα εντός της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας Του. Η άποψη, που μετ’ επιτάσεως διακηρύττει η «Νέα Εποχή», ότι, δηλαδή, μπορεί κανείς να είναι χριστιανός, να εκκλησιάζεται, να κοι­νωνεί, να μετέχει των μυστηρίων και παράλληλα να εξασκεί τεχνικές διαλογισμού και γιόγκα, να πηγαίνει σε μάγους, να πιστεύει στην αστρολογία και στην μετενσάρκωση, αυτή η άποψη αποτελεί δαιμονική πλάνη και είναι καταδικαστέα από την Εκκλησία. Διαβάστε περισσότερα »

(Πηγή: «ΔΙΑΛΟΓΟΣ», Τεύχος 49 & Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας)

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

1. Τι είναι η μέθοδος Πιλάτες 2. Η ιστορία και οι στόχοι του Πιλάτες 3. Το ανατολικό φιλοσοφικο-θρησκευτικό υπόβαθρο 4. Κριτική θεώρηση 5. Συνοψίζοντας Διαβάστε περισσότερα »

Η «Νέα Εποχή» πολιορκεί άμεσα και με πολλούς τρόπους το παιδί. Από τη βρεφική κιόλας ηλικία η εύπλαστη παιδική ψυχή δέ­χεται πλήθος εικόνων και μηνυμάτων με τη θεματολογία και τις διδασκαλίες της «Νέας Εποχής». Θα σταχυολογήσουμε μερικά χαρακτη­ριστικά παραδείγματα ώστε να παρουσιά­σουμε, κατά το δυνατόν στους γονείς, το μέγεθος του προβλήματος.

Παιδικά παιχνίδια (Επιτραπέζια, Ηλεκτρονικά) – Παιδικά περιοδικά και αναγνώσματα – Τηλεόραση και τηλεοπτικές εκπομπές – Διαδύκτιο – Μουσική Διαβάστε περισσότερα »

(Πηγή: Περιοδικό «Διάλογος», τεύχη 44-45, Απρίλιος-Σεπτέμβριος 2006 & Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας)

1. Ορισμοί

Ο όρος «γιόγκα» προέρχεται από τη σανσκριτική ρίζα «yuj» (γιουτζ) και «σημαίνει “συνάντηση”, “ένωση”, “επικοινωνία”, “απορρόφηση”, …“επαφή” της ψυχής με την Υπερψυχή, το Θεό».[i] «Γιόγκα είναι ο πρακτικός τρόπος για να βαδίσουμε στο Μονοπάτι της επιστροφής μας σ’ Αυτόν…και ο σκοπός όλων των [συστημάτων] γιόγκα είναι η ένωση και η απορρόφηση της ψυχής στην Πηγή της, το Θεό».[ii] Ο στόχος της γιόγκα ορίζεται ως η συγχώνευση στο απρόσωπο, απόλυτο «Ένα» του Ινδουισμού ή η συγχώνευση στο «κενό» του Βουδιστικού νιρβάνα.[iii] Διαβάστε περισσότερα »

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η κοινωνία μας έχει μεταμορφωθεί σε κοινωνία βίας. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ένας άνθρωπος αυτοκτονεί κάθε 40 δευτερόλεπτα, ένας άνθρωπος δολοφονείται κάθε 60 δευτερόλεπτα και ένας άνθρωπος πεθαίνει σε ένοπλη συμπλοκή κάθε 100 δευτερόλεπτα [1]. Στα αρχεία των εγκληματολόγων βρίσκει κανείς αυξανόμενο αριθμό παιδιών κάτω των 15 ετών να διαπράττουν φόνους και να διασκεδάζουν ή να υπερηφανεύονται  γι’ αυτό [2]. Το αδιανόητο έγινε πραγματικότητα: τα παιδιά θύτες, τα παιδιά δολοφόνοι. Τί διαδικασίες πέρασε ένα παιδί για να καταλήξει εκεί;  Τι ψυχικό βιασμό υπέστη ένα παιδί 6, 10, 11 ετών ώστε να οδηγηθεί στην τέλεση φόνου; Και ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Οπωσδήποτε όχι το παιδί. Διαβάστε περισσότερα »