Πάσχα

Η απουσία τής Αληθείας οδηγεί εις το σκότος τής αγνωσίας (Αρχιμ. Χριστοφόρος, Καθηγούμενος Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας μᾶς ἀξίωσε καὶ ἐφέτος νὰ ἑορτάσωμε τὴν Ἁγίαν καὶ Ζωηφόρον Ἀνάστασίν Του.

«Ἑορτὴ ἑορτῶν καὶ πανήγυρις πανηγύρεων» εἶναι ἡ μεγάλη καὶ ἔνδοξος ἡμέρα τοῦ Πάσχα, «ἐν ᾗ εὐλογοῦμεν Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας» (Κανὼν Ἀναστάσεως, ᾠδὴ η΄).

Πάσχα σημαίνει πέρασμα. Εἶναι ἡ διάβασις «ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν», ἀπὸ τὴν φθορὰ στὴν ἀφθαρσία, ἀπὸ τὴν κατάρα στὴν εὐλογία, ἀπὸ τὴν ἁμαρτία στὴν κατὰ Θεὸν ζωή, ἀπὸ τὸ σκότος τῆς ἀγνωσίας στὸ Φῶς καὶ τὴν ἀλήθεια, ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό.

Διαβάστε περισσότερα »

Πού θα κάνεις Πάσχα; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Καθὼς πλησιάζουν οἱ ἡμέρες τοῦ Πάσχα, καλοί μου φίλοι, εἶναι ἀλήθεια πὼς μία σκέψη μᾶς διακατέχει ὅλους. Ποῦ θὰ κάνουμε Πάσχα; Καὶ μὲ ποιούς; Ὁπότε καταστρώνουμε σχέδια, τὸ συζητᾶμε μὲ τὴν οἰκογένεια καὶ τοὺς φίλους μας, κάνουμε ἕνα σωρὸ προετοιμασίες κ.λπ. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ «περάσουμε καλὰ» τὸ Πάσχα.

Εἶναι κακὸ αὐτό; Θὰ πεῖτε. Ἀσφαλῶς ὄχι! Μὴ ξεχνᾶμε πὼς καὶ οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ τὴν ἴδια σκέψη εἶχαν γι’ αὐτὸ τὸ θέμα, ὁπότε καὶ Τὸν ἐρώτησαν: «Ποῦ θέλεις νὰ πᾶμε καὶ νὰ Σοῦ ἑτοιμάσουμε τὸ Πάσχα;» (Ματθ. 16,17). Κι Ἐκεῖνος, ποὺ δὲν κατήργησε οὔτε καὶ ὑποτίμησε τὸ ἑβραϊκὸ Πάσχα, τοὺς εἶπε τί ἀκριβῶς νὰ κάνουν, γιὰ νὰ τὸ ἑορτάσουν ὅλοι μαζί. Κι αὐτὸ μάλιστα ἔγινε στὰ Ἱεροσόλυμα ἀκριβῶς πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος Του. Μόνο ποὺ στὸ Πάσχα ἔδωσε ἄλλο νόημα. Ποιό; Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…

Διαβάστε περισσότερα »

Περί κοινού εορτασμού του Πάσχα μετά των ετεροδόξων († Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Η Εκκλησία της Ελλάδος, αν ευρεθή ενώπιον προτάσεως περί κοινού εορτασμού του Πάσχα ή οιασδήποτε άλλης εορτής μετά των ετεροδόξων, οφείλει να αρνηθή και συζήτησιν καν περί του θέματος. Τοιαύτη συζήτησις πρέπει να αποκλεισθή παντί σθένει και πάση θυσία, διότι αποτελεί ανατροπήν εκ των θεμελίων της Ορθοδόξου Δογματικής και ιδία της Εκκλησιολογίας. Διαβάστε περισσότερα »

Εν πόνω και χαρά († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Μήνυμα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα

Διαβάστε περισσότερα »

Η Κυριακή του Πάσχα (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

«Αύτη η κλητή και αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία, εορτή εορτών και πανήγυρις εστί πανηγύρεων!…» ψάλλουμε στην ογδόη ωδή του πασχαλιάτικου Όρθρου.

Η Κυριακή του Πάσχα ονομάζεται «πανήγυρις πανηγύρεων». Θα ήταν θεολογικά ανακριβές να πούμε ότι το Πάσχα είναι, κατά τρόπο απόλυτο, η μεγαλύτερη από τις γιορτές της Χριστιανοσύνης.

Είναι βέβαια σπουδαιότερη από τα Χριστούγεννα ή τα Θεοφάνεια, δεν μπορούμε όμως να πούμε ότι η Πεντηκοστή είναι λιγότερο σημαντική από την Ανάσταση.

Ωστόσο οι Πασχάλιες πανηγύρεις -και εδώ πρέπει στην Κυριακή του Πάσχα να συνδέσουμε και τη Μεγάλη Πέμπτη και την Μεγάλη Παρασκευή- δίνουν στο Μυστήριο των Χριστουγέννων το πλήρωμα του περιεχομένου τους και αποτελούν το αναγκαίο προοίμιο της Πεντηκοστής.

Το Πάσχα είναι λοιπόν το κέντρο, η καρδιά και ο πυρήνας του εκκλησιαστικού έτους. Από την ημερομηνία αυτή εξαρτάται όλος ο λειτουργικός κύκλος, επειδή από αυτή καθορίζονται όλες οι κινητές γιορτές του ημερολογίου.

Η Ανάσταση του Χριστού διακηρύσσεται με κάθε επισημότητα κατά τον Όρθρο της Κυριακής του Πάσχα, μια ακολουθία που τελείται είτε την Κυριακή το πρωί πολύ νωρίς, είτε κατά τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου.

Διαβάστε περισσότερα »