Στα πλαίσια του 2ου Συνεδρίου του Δήμου Αθηναίων “Η Ελλάδα στον Κόσμο: Βυζαντινές Σπουδές” (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 25-27 Ιουνίου 2009) και στην ενότητα “Η συνέχεια του Βυζαντίου και οι φορείς επιβίωσής του” παρουσιάστηκε από τον αρχιμ. Βασίλειο Ιβηρίτη (Γοντικάκη) το θέμα “Σύγχρονος μοναστικός βίος“.
μοναστήρια
Σύγχρονος μοναστικός βίος (Αρχ. Βασίλειος Ιβηρίτης (Γοντικάκης))
Δημοσιεύθηκε στις 29 Ιουνίου, 2009
(5,363 άτομα το έχουν διαβάσει)
(5,363 άτομα το έχουν διαβάσει)
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ 
Λέξεις Κλειδιά: ομιλία, μοναχισμός, Βασίλειος Γοντικάκης, Βυζάντιο, εισήγηση, Συνέδριο, μοναστήρια Τουρισμός και μοναστήρια (Ανωνύμου Μοναχού)
Δημοσιεύθηκε στις 12 Μαρτίου, 2007
(3,849 άτομα το έχουν διαβάσει)
(3,849 άτομα το έχουν διαβάσει)
Είναι σε όλους γνωστό ότι ένα από τα δεδομένα που χαρακτηρίζουν τις ανθρώπινες μετακινήσεις τις τελευταίες δεκαετίες είναι η θεαματική αύξηση του τουρισμού. Πλήθη ανθρώπων πλέον, από πλούσιες και μη χώρες μετακινούνται σε κάθε γωνιά της γης, είτε για αναψυχή, είτε για να επισκεφθούν μνημεία, μουσεία, φυσικές ομορφιές και γενικά κάθε αξιοθέατο το οποίο μπορεί να προσελκύσει το ανθρώπινο ενδιαφέρον. Είναι επίσης γνωστό ότι πολλά από τα Ορθόδοξα μοναστήρια, ίσως τα περισσότερα, μπορούν να προσελκύσουν τουρίστες, είτε για τον πλούτο των κειμηλίων τους, είτε για τον συνδυασμό που δημιουργούν αυτά μέσα στο φυσικό περιβάλλον που ευρίσκονται, είτε ίσως για κάτι άλλο, εν πάση περιπτώσει τα μοναστήρια δεν περνούν απαρατήρητα από τα μάτια των τουριστών. Αναρωτιέται κανείς, πώς τα Ορθόδοξα μοναστήρια έγιναν τόσο όμορφα. Λογική απάντηση δεν υπάρχει. Θα μπορούσε απλά κανείς να πει ότι η ομορφιά αυτή αποτελεί ένα από τα ζωντανά θαύματα. Ο Θεός, η πηγή των τεχνών, των επιστημών και της σοφίας, φρόντισε ιδιαίτερα τους χώρους όπου μένουν οι εκλεκτοί Του. Χωρίς αρχιτέκτονες και σχέδια, απλά με θεία φώτιση, οι κατασκευαστές μοναχοί δημιούργησαν καταπληκτικές συνθέσεις, υπερβαίνοντας τους εαυτούς τους και τις δυνάμεις τους. Φτιάχτηκαν πανέμορφα κτίρια, μνημεία αρχιτεκτονικής, τα οποία και ταίριασαν υπέροχα στο φυσικό τους περιβάλλον, αγιογραφήθηκαν εξαιρετικές εικόνες, φιλοτεχνήθηκαν κειμήλια, πραγματικά κομψοτεχνήματα, στολίστηκαν χώροι, όλα με κόπο, υπομονή, μεράκι και προσευχή. Και το αποτέλεσμα: κάτι το υπερφυσικό, κάτι το επουράνιο. Κάτι που καθρεφτίζει την ψυχή αυτών που τα έφτιαξαν, την αγγελική μοναχική ψυχή, που ενώ πατά στη γη, ζει από τώρα τον Παράδεισο. Είναι φυσικό τα έργα αυτά πού έγιναν με τη χάρη του Θεού να προκαλούν θαυμασμό. Ποιά όμως είναι η αποστολή τους, να προσελκύουν τα πλήθη των τουριστών; Η χάρη του Θεού στόλισε τα μοναστήρια και τα ασκηταριά για να γίνουν τουριστικά αξιοθέατα ή για να παρηγορούν τους μοναχούς και τους ερημίτες στη μοναξιά τους; Μάλλον το δεύτερο. Η ομορφιά των Ορθοδόξων μοναστηριών, αυτή η δωρεά του Θεού που δόθηκε σ’ αυτούς που άφησαν τα πάντα και Τον ακολούθησαν, δεν είναι μόνο ένα δείγμα της ευαρέσκειάς Του για τη μοναχική ζωή, είναι και μία ένδειξη ότι οι χώροι αυτοί πρέπει να παραμείνουν όπως ξεκίνησαν, αναχωρητικοί, ησυχαστικοί, μοναχικοί, μακριά από τον θόρυβο και τον κόσμο. Είναι λίγοι αυτοί που κόβουν ένα τριαντάφυλλο για να το μυρίσουν. Δυστυχώς όμως είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που θέλουν να καταστρέψουν τη γαλήνη της ερήμου για να την δείξουν. Είναι κρίμα. Η ομορφιά της ερήμου υπάρχει στη σιωπή της….
(ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2007)Μοναστική Οικονομία και Οικολογία (Αρχιμ. Πλακίδας Deseille)
Δημοσιεύθηκε στις 22 Ιανουαρίου, 2006
(4,000 άτομα το έχουν διαβάσει)
(4,000 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ο π. Πλακίδας Deseille, πρώην επιφανής Ρωμαιοκαθολικός κληρικός, μετά από πολυετή πνευματική αναζήτησι προσήλθε στην Ορθόδοξη Εκκλησία και βαπτίσθηκε, το 1977, στο Άγιον Όρος. Είναι βαθύς γνώστης της Πατερικής γραμματείας, της εκκλησιαστικής ιστορίας και της μοναχικής παραδόσεως.
Έχει συγγράψει πολυάριθμα βιβλία, από τα οποία μερικά έχουν μεταφρασθεί στα ελληνικά: 1. «Το Ευαγγέλιο στην έρημο», (εκδ. «Τήνος»), 2. «Ο Παχωμιακός μοναχισμός», (εκδ. «Τήνος»)», 3. «Η πορεία μου προς την Ορθοδοξία», (εκδ. «Ακρίτας»), 4. «Φιλοκαλία» …….. (εκδ. «Ακρίτας»).
Είναι Γέροντας σε δύο Μοναστήρια, μετόχια της Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας, στην Γαλλία: 1. Του ανδρικού Μοναστηριού του Αγίου Αντωνίου, Monastere Saint-Antoine-le-Grand, (26190 Saint-Laurent-en-Royans, France) και 2. Του γυναικείου Μοναστηριού της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου, St. Monastere de la Protection de la Mere de Dieu, (Monastere de Solan, 30330 La-Bastide-d’Engras, France), το οποίο έχει αναπτύξει κάποιες οικολογικές καλλιέργειες.
Ημπορούν οι λαϊκοί να διοικούν μοναστήρια; (Αρχιμ. Νεκτάριος Κωστόπουλος, Ηγούμενος Ιεράς Μονής Γόλας Λακωνίας)
Δημοσιεύθηκε στις 22 Ιανουαρίου, 2006
(2,749 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,749 άτομα το έχουν διαβάσει)
Τα τελευταία χρόνια μας απασχόλησε σοβαρώς το παραπάνω ερώτημα. Βέβαια, για τους πιστούς χριστιανούς μας, οι οποίοι έχουν και διατηρούν πνευματικές σχέσεις με τα ιερά καθιδρύματα, τα αγαπούν, τα επισκέπτονται, στηρίζονται από αυτά στον κατά Θεόν αγώνα τους και δέχονται το «νοερό φως» της αγγελικής πολιτείας («Φως μεν μοναχοίς Άγγελοι, φως δε πάντων ανθρώπων, Μοναχική πολιτεία»)1, είναι γνωστή και δεδομένη η απάντηση, που ασφαλώς την έχει δώσει η διαχρονική μυστική εμπειρία της ιεραρχικώς οργανωμένης Εκκλησίας και που θέλει εκάστη τάξη —των ιερωμένων, μοναχών, λαϊκών— με τις δικές της, απολύτως καθορισμένες, ευθύνες, λειτουργίες και αρμοδιότητες. Διαβάστε περισσότερα »
